Ο Μήτσος και η Σούλα.

ο Μήτσος και η Βίσση

  Έχω βγει ραντεβουδάκι με κουλτουριάρικο πιπίνι, τότε που η ακρόπολη ήτανε ακόμη στα μπετά και βόσκανε γίδια παράνομα δίπλα στα καλουπώματα.
Το πιπίνι, ντυμένο στην πένα, μπανιαρισμένο, παρφουμαρισμένο εγώ στην γνωστή μοδίτσα εμείς-οι-βλάχοι-όπως-λάχει. Μου ρίχνει ένα βλέμμα αποδοκιμασίας, δεν μασάω, κάθεται και αρχίζουμε την γνωστή κουβεντούλα του-νόου-ας-μπέτα.
- Τι μουσική ακούς; με ρωτά λες και έγραφα διαγώνισμα.
- Τίποτε ιδιαίτερο. Για πες μου εσύ τι ακούς;
- Α εγώ είμαι κουλτουριάρης δεν μπορώ τις χυδαιότητες που ακούγονται εις τα ραδιοφωνα και μας υποβιβάζουν. Αυτή τη σαιζόν ακούω fados. Μελετώ την Πορτογαλία.
- Α γεια σου, ευτυχώς που σε βρήκα γιατί έχω και μια απορία γιατί δεν σκαμπάζω από αυτά, μπορείς να μου εξηγήσεις τι θα πει saudade γιατί ακόμα δεν το 'χω τι είναι;
Αποπληξία κόντεψε να πάθει και να μου μείνει στα χέρια ο κουλτουριάρης γιατί δεν είχε ιδέα καν τι θα πει η λέξη. (Saudade είναι ο πυρήνας πάνω στον οποίο χτίζονται τα fados που τραγουδιούνται παραδοσιακά αποκλειστικά από γυναίκες, πάντοτε χώνουν και μια θάλασσα να υπάρχει και τον καημό της που είναι ο καημός για έναν χαμένο έρωτα, κοινώς τα καψουροτράγουδα της Πορτογαλίας)
- Αααα... εεε... οοο... Να μιλήσουμε για την Βίσση καλύτερα, που είναι μία θεότητα και είναι βαθειά υποτιμημένη από την ελληνική μουσική κουλτούρα;
- Βίσση; Βίσση. Χαλάω εγώ χατίρι στην βαθιά υποτιμημένη ελληνική κουλτούρα;
Περνάνε τα χρόνια, περνάει και ο καιρός και γνωρίζω τον Μήτσο τον PR. Κάποια στιγμή με ρωτάει
- Ρε Ιωάννα όλοι με κάνουνε παρέα επειδή γνωρίζω την Βίσση. Εσύ τι ρόλο βαράς;
- Εγώ σε κάνω παρέα παρ' όλο που γνωρίζεις την Βίσση... αν και έπρεπε να συμπληρώσω... στείλε της τα φιλιά μου και τις ευχαριστίες μου γιατί έχει ξεβρακώσει τους απανταχού δήθεν κουλτουριάρηδες της Ελλάδας και της το δίνω!