Ο Μήτσος και η Σούλα.

Ο Μήτσος & ο Ricky

  Είναι ένα ακόμα όμορφο πρωινό στο άσυλο που έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται "Νοσοκομείο". Ακόμα μία εφημερία με έχει πάει πίπα-κώλο-εμπλοκή.

 Έχω κλείσει 24 ώρες στο πόδι και πρέπει να συνεχίσω πρωινή βάρδια, οπότε έχω κάνει καφέ με το κουτάλι της σούπας και έχω βάλει ένα Ricky Martin να μην κοιμηθώ στην καρέκλα μέχρι να εμφανιστούν οι υπόλοιποι.

Σκάει ο Μήτσος, με βλέπει με το μαλλί όρθιο, το μάτι σαν το πάντα, την πυτζαμοστολή σαν το express του μεσονυχτίου και έρχεται σαν τον Κολόμβο που ανακάλυψε την Αμερική.

- Το ξέρεις ότι είναι gay έτσι δεν είναι;

Αφήνω τον καφέ στο τραπέζι, το τσιγάρο στο τάσακι και γυρίζω την καρέκλα να τον κοιτάξω
- Για κοίτα με καλά!
- Σε βλέπω.
- Για ξανακοίτα με σου λέω! 

Δηλαδή το μόνο εμπόδιο στον έρωτά μου με τον Ricky είναι ότι είναι gay δηλαδή. Όλο το άλλο που βλέπεις, η πρώτη σκέψη που θα σου πέρναγε από το μυαλό, ενώ θα αφήσουμε τα κόκκαλά μας εδώ πέρα, σε αυτό το χάλι, αν με έβλεπε ο Ricky έτσι, στα πόδια μου θα έπεφτε γονατιστός να του δωθώ και να μην αρνηθώ τον έρωτά του γιατί θα μαχαιρωθεί.

Άντρες! Τς....τς...τς...