Naka-alalay lang si Elmo kay Julie habang pinagmamasdan nila ang pag-eexamine ng doktor kanilang anak. Halata sa mukha ni Bullet ang panghihina kahit tulog ito, samahan mo pa ng katakot-takot na oxygen tank at kung ano-ano pang apparatus na mas lalong nagpapabigat sa kaba at takot na dala-dala ni Julie sa kanyang dibdib.
"Julie gusto mo bang kumain?" Umiling siya. "How about coffee?"
"Elmo wala ako sa mood kumain lalo na kapag tinitingnan ko na ganyan ang sitwasyon ni Bullet. Nanghihina ako."
Hinigpitan ni Elmo ang pagkaka-hawak niya sa balikat ni Julie kasabay ng occasional na paghaplos niya rito. "Julie lalo kang manghihina nyan kung hindi ka kakain."
Tiningnan niya ng masama si Elmo. "Hindi mo ba ako naiintindihan? Wala ako sa mood kumain kaya please wag mo akong pilitin sa bagay na hindi ko gustong gawin."
"Mr. and Mrs. Magalona?" Hindi na nakapagsalita pa si Elmo ng kunin ang atensyon niya ng doktor na naroroon sa kwartong iyon. "Naistorbo ko ba kayo?"
Inilayo ni Julie ang tingin niya kay Elmo. "Hindi naman po doc." Lakas loob na sambit niya.
"Good. Pwede bang may isang sumama sa inyo sakin para sa test na sinasabi ko sa inyo? One at a time para may maiiwan dito with your son."
Tiningnan muna ni Elmo si Julie pero mukhang galit parin ito sa kanya kaya siya na ang nag-presinta. "Ako nalang Doc."
"Alright, let's go."
Hinahaplos ni Julie ang kanyang kaliwang braso habang naglalakad siya papunta sa tabi ni Bullet. Bigla siyang nagkaroon ng lakas ng loob na lapitan ang kanyang anak ngunit ng magawa niya na iyon, biglaan din nanumbalik ang panghihina ng kanyang buong katawan, it was like she's going to faint at that moment in time.
"Baby-" Umupo siya sa tabi ng kanyang anak matapos niyang hawakan ang malalambot na kamay nito. Malamig ang mga kamay ni Bullet, maging siya ay nanlalamig din. "gumising ka naman dyan oh, tinatakot mo na si mommy masyado. Alam mo naman na ayoko ng takutan hindi ba?" She rubbed her hand against her son's hand. "Bullet, mommy's too scared to lose you." She weeps.
"Mommy-" Nagulat si Julie ng marinig niya ang nanghihinang boses ni Bullet habang nananatiling nakapikit ang mga mata nito.
"Oh God Bullet." Tumayo siya para halikan ng madiin ang noo nito. "I'm glad you're back. May masakit ba sayo? May gusto ka bang kainin? Baby, sabihin mo lang, ibibigay ko lahat sayo."
"Mommy where's Elmo?" His lips were pale.
"He's with your doctor. Do you want me to call him?"
Umiling siya sabay bukas ng kanyang mga mata at ngiti sa kanyang ina. "I want to talk to you for a minute." Pinilit niyang abutin ang kamay ni Julie para hawakan iyon ng mahigpit. "Mommy, can I ask you something?"
"Sure baby, ano yun?"
"Am I adopted?"
She was out of words. She doesn't know where to start. She doesn't even know how to explain things to her son. "Bullet... I-"
"Is she as beautiful as you mommy?"
"I've never seen her, but your dad did."
"Where's my real dad?"
"That I don't know baby-" She heaved a deep sigh. "Do you want to see him?"
Umiling muli si Bullet. "I don't want to be mad at him mommy besides I have Elmo. He is more than enough for me. He is my one and only dad." He smiled.
Gumaan ang pakiramdam ni Julie ng marinig niya iyon mula kay Bullet pero ng sandaling bumalik muli sa kanya ang hindi pangkaraniwang sakit na dala-dala ng anak niya ay biglang nagbago ang kanyang facial expression. Tila ba'y isa siyang truck na overload na sa mga inilagay sa kanyang buhangin, semento, bakal at kung ano-ano pa. "Baby, alam kong nabasa mo yung sulat-" she pursed her lips. "ayokong isipin mo na itinatago ko yun sayo, you're just-"
