The Billionaire's Revenge (Completed)

Chapter 33

Hindi na ako nakatanggi kay mama,-basta't nagpilit ito na gawing ang isang bagay ay hindi ito titigil hanggga't hindi ito nakukuha o nasusunod,kaya sumunod na ako sa kusina.

Bahala na mamaya kung malalate man kami sa biyahe, pagalitan na kung pagagalitan nya ako mamaya, basta ako kailangan kong mainitan ang aking tyan bago lumipad.

Agad kaming umalis nang matapos ako sa pagkape.

Pagdating namin sa airport ay naghihintay na sa amin ang eroplano na sasakyan namin. Pero hindi ito mukhang isang typical na eroplano. Isang itong private plane. Well ano pa nga ba, isang bilyonaryo ang kasama ko.

Naunang lumakad si Clark papunta sa eroplano pero hindi agad ako sumunod dahil kukunin ko pa ang mga gamit namin ngunit hindi na natuloy dahil may mga staffs na nag-aasikaso, kaya sumunod na rin ako.

Pagdating ko sa loob agad kong hinanap si Clark, pero hindi ko sya makita, pinuntahan ko ang dulo at sa unahan ng mga upuan na nandoon pero wala sya.

Asan naman kaya yun?!

Nilapitan ko na ang lalaking flight attendant na nandoon.

"Ahm excuse me, nakita mo ba si cla- si Sir Villanclara?" Tanong ko sa kanya.

"Yes maam he just went to his private room, pero babalik din agad." Sagot nito sa akin.

Wow! May private room sya sa loob ng eroplano?! Iba ba talaga kapag may pera.

"Thank you". Nagpasalamat ako sa kanya at naghanap ng mauupuan.

Nang makaupo ako ay nakaramdam ako ng antok kaya pinikit ko muna sandali ang aking mga mata.

Mukhang hindi pa nakabawi mula sa pagkakaospital ang katawan ko.

"Yes you are sweetheart, you are beautiful, and that beauty is only mine, ok?" He cupped my face as he said those words.
"Talaga??huwag mo nga akong bolahin."

"Hindi kita binobola sweetheart."

"Minsan iniisip ko na bakit ako pa, e ang dami daming babae dito at sa lugar na pinanggalingan mo. Kaya nga pinipigilan ko rin ang sarili ko na mahulog ng tuluyan sayo, pero hindi ko magawa dahil tulad mo habang pinipigilan ko mas lalo lamang itong lumalakas, mas lalo lamang ako nahuhulog sayo, sa katunayan nga hulog na hulog na ako sayo...M-mahal din kita clark." Pagkatapos kong sabihin yun ay biglang tumayo itong at umupo sa harapan ko. I could see happiness in his eyes. Ikinulong niya ang mukha ko sa dalawang kamay niya. "You don't know how happy I am sweetheart. Matagal ko nang gustong marinig ang mga katagang yun sweetheart. I love you." He kissed my forehead after that. He also kissed the tip of my nose. He drawn and looked into my eyes. Theres a lot of emotion in there but the obvious was happiness.
"Sweetheart I love you, I'm thankful as you are that I'm the man who is your first in everything. And I want myself also be your last in eveything. Sweetheart, will you be my girl?" He asked with sincerity.
It took me for a while to response not because I didn 't have a word to say but I overwhelmed. Overwhelmed of his words, overwhelmed of my emotions that just poured out for the first time. And also his face was only a few inches away.