Hayatın kimilerine göre daha acımasız davrandığı bir avuç insanın yaşamı er ya da geç kesişir. Yaşam piyesinde, bir amaç için paylaştırılan rolleri oynamaksa fanilerin kaçınılmazlığıdır.
Yasak Meyve, kişilik bozukluğuna sahip bir kızın 'sıradan' ola...
BU KİTAP, AİT OLDUĞU YERE AİT HİSSETMEYEN VE SIRADANLA YETİNMEYEN EŞSİZ KİMSELERE ADANMIŞTIR.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
YASAK MEYVE
Dünyaya getirildiğim ilk anda diğer bebekler gibi hemen ağlamamış, henüz rengini belli etmeyen gözlerimi sımsıkı yummuşum yalnızca. Beni annemin rahminden çekip alan ebe; kanlı, küçük bedenimi baş aşağı çevirip bir hayat belirtisi göstermem için sarstığında ağlamayışım, hayatım boyunca gözyaşlarımın hiç tükenmeyeceğinin işareti olsa gerek.
İlk hava ciğerlerime dolduğunda hafif bir 'viyak' sesi çıkarmışım ve ebe, benim sağlıklı bir kız çocuğu olduğumu anneme müjdelemiş. Annem beni kollarının arasına aldığında rengim pespembeymiş, gözkapaklarımı aralayıp dokuz ay boyunca beni vücudunda misafir eden kadına ilk kez bakmışım. Ebe, beni bu fedakar kadının kollarından çekip aldığındaysa ciğerlerimi yırtarcasına ağlamaya başlamışım, hayattaki ilk ağlayışımın hikayesi işte budur.
Her şeyin başındayken, annemle yalnızca aynı bedeni değil, aynı alın yazısını paylaştığımızı o zamanlar bilmiyorum fakat... Fakat sona yaklaşırken ve dibe batarken hayattaki son ağlayışımın bu olduğunu biliyorum. Dünya'ya bir türlü ısınamamış, kendimi hiçbir yere ait hissedememiş biriysem de, o anda bir dakika daha yaşamak için her şeyi feda edebilirim. Bilincimi yitirirken; başladığı yerde biten, bittiği yerde tekrardan başlayan hikayemin miladına çekiliyorum ve Yasaklı Meyve'yi tattığım ilk anın hatıralarıyla gülümsüyorum.
YARADILIŞ 3 Sene Önce
''Ecrin geç kalacağız!'' diye seslendi babam.
''Yarım saattir senin hazırlanmanı beklediğimi biliyorsun, değil mi?''
Merdivenlerden indiğimde yüzünün aynaya dönük durduğunu ve beyaz gömleğine bir kol düğmesi takmakta olduğunu gördüm. Yanına gittiğimde aynadaki yansımama bir süre bakakalmıştı.
''Hoş görünüyorsun."
Bakışlarım aynadaki kıza kaydığında karşımda bir yabancı varmış gibi hissetmeyi kesemedim. Hırçın dalgalara sahip uzun saçlarını ensesinde toplamış; dantelli, beyaz elbisesinin içerisinde diğer kızlar gibi görünen bir yabancı. Sıradan. Dışarıdaki herkes kadar normal bir genç kız.
Bu gece her şeyin yolunda gideceğine dair babama söz vermiştim, bu yüzden gülümsemeye alışık olmayan dudaklarıma sahte bir mutluluk dahi yerleştirmiştim.
Babamın koluna girdiğimde birlikte arabaya doğru yürümeye başladık. ''Özel bir günde falan mıyız Sinan Bey?"
Binmem için arabanın kapısını açtığında bana göz kırptı babam. ''Sizinle geçirdiğim her gün fevkalade özel bir gün Ecrin Hanım."
