Hayatın kimilerine göre daha acımasız davrandığı bir avuç insanın yaşamı er ya da geç kesişir. Yaşam piyesinde, bir amaç için paylaştırılan rolleri oynamaksa fanilerin kaçınılmazlığıdır.
Yasak Meyve, kişilik bozukluğuna sahip bir kızın 'sıradan' ola...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ÇEKİM YASASI
İnsan Ne İle Yaşar kitabında, insan sevgiyle yaşar, demişti Tolstoy. Peki ne için yaşardı insan? Doğmak, okula gitmek, işe girmek, evlenmek, çocuk yapmak, yaşlanmak için mi? Yemek yiyip gezmek, çalışmak, sonra daha çok çalışmak, ölene kadar paraya tamah etmek için mi mavi gök kubbenin altına yerleştirilmiştik? Yaşam amacı herkes için değişirdi, sabit bir neden yoktu esasında. Düşündüğünde gözlerinin içini parıldatan, midesini ılık bir heyecanla kıpır kıpır eden bir hayal için yaşardı insan, o hayale ulaşmakta bedbahtlık çekerse, yavaş yavaş ruhu solar ve ölürdü.
Karşımdaki, yaşama amacını yitirmiş, ölümü bir talih nazarıyla bekleyen adama baktım. Umudundan yara alan kimseler gibi, nasıl da hayatın istedikleri konusunda cimri davranacağından emin, beklentisizdi.
Aras, ''Bu videoyu kimin gönderdiğini öğrenebildin mi?'' diye sordu.
Onu esaretinden kurtarabilecek bir kanıta sahip olduğumuzu anlattığımda ve telefonuma gelen videoyu izlediğinde mutlu olmaktan ziyade, şüpheyle kaşları çatılmıştı. Ulaşmak için her şeyi yaptığı bir şeyin, öylece önüne konulması insanı herhalde hayrete düşürür, insan bunun bir tuzak olduğunu düşünerek istediğinden yüz çevirirdi.
''Numarayı aradığımda bloke edilmişti... Ben de buraya gelip videoyu Uygar Bey'e gösterdim. Ama o bu videoyu kimsenin görmemesi gerektiği konusunda netti.''
''Amcam başından beri aklanmama yardım etmek istedi, bütün çabalarına rağmen nasıl böyle düşünür?''
Amcasının kaybının acısı henüz tazeyken, ona hatırlatmak istemiyordum ama olanlardan bütünüyle haberdar olmalıydı. Bu yüzden her şeyi apaçık, gerçek haliyle ona anlatacaktım, gerçekler ağır gelse dahi.
''Suçlansan dahi uzakta, mutlu ve güvenli bir hayat yaşamanın daha iyi olduğunu söyledi. Geri dönersen zarar göreceğinden endişe ediyordu.''
Aras ellerini düşünceli bir tavırla saçlarının arasına daldırdı yine, kıvırcık tutamlar parmaklarının arasında denizdeki dalgalar gibi kıvrık bir biçime büründüler.
''Amcam vasiyetinde sahip olduğu her şeyi bana bırakmış, birkaç ev, inşaat şirketi, birkaç araba, Konyaaltı'ndaki Atış Poligonu.'' Bal rengi gözleri kasvetli bir hüzünle kararmıştı, o hüznü saklamak maksadıyla bakışlarını yere dikti. ''Koca servetini mutlu olmam için avuçlarıma bıraktı amcam... Oysa yeryüzündeki hangi para, mevki umudu tükenmiş bir insanı mutlu edebilir? Amcamın ve kardeşimin yaşadığı basit, sıradan bir hayatı tüm bu şatafata yeğlerdim. Sevdiğim kızla, kimseden kaçmadan, mutluluğumuz bitecek endişesi taşımadan yaşadığım bir hayata sahip olmak için dünyadaki tüm parayı feda ederdim.''
