Eternal War |Boek 1|

Hoofdstuk 11a: Overgelaten Aan Zijn Lot

Manal en ik verlieten de wc's en wouden terug naar de refter gaan waar Nora op ons aan het wachten was. Inmiddels hadden ze mij al uitgelegd wat er deze morgen was gebeurd. Max de vriend van Sirius was erachter gekomen dat zijn vriendin hem bedroog. Hij kon zijn woede en frustratie niet verwerken en begon zijn vriendin fysiek pijn te doen en zich agressief te gedragen tegenover haar. Sirius had dit gezien en greep in wat Max niet apprecieerde vandaar de ruzie tussen de beide. De meisjes leken enthousiaster te zijn dan mij wat betreft een knuffel. Normaal gezien is een knuffel iets simpel en heel normaal maar uiteraard wisten ze dat ik Sirius leuk vond daarom hielden ze er maar niet over op, de hele voormiddag al was dat ons gespreksonderwerp. Toen we terug naar de refter wouden gaan hoorde ik iemand "Hé Luna, Sirius had gevraagd om je te vertellen dat hij bij de bezemkast van de conciërge is als ik je tegenkwam", zeggen. Het was één van zijn vrienden. "Ben je zeker, de bezemkast lijkt mij een vreemde ple", zei ik maar hij liet mij niet afronden. Ik werd onderbroken doordat hij "ja hij gedraagt zich vreemd, hij is ineens de bezemkast in gevlucht", zei en daarna weg ging. Ik keek Manal verbaasd aan "wat heeft hij nu", reageerde ik. "Geen idee maar zei je niet dat Sirius zich vanochtend ook vreemd gedroeg", zei ze. "Ja dat is wel waar maar toch de bezemkast blijft vreemd waarom zou hij de bezemkast in vluchten", vroeg ik. "Dat moet jij weten", antwoorde Manal. Toen herinnerde ik mij weer dat zijn ogen van kleur veranderd waren en begonnen te gloeien toen hij boos werd. Dat was ik helemaal vergeten maar nu werd alles veel duidelijker. "Dan ga ik toch maar eventjes kijken", zei ik terwijl ik al aanstalten maakten om te vertrekken. "Mag ik Nora al vertellen dat je eerste kus in de bezemkast van de conciërge was", grapte Manal. "Stop toch,... overdrijver", zei ik zonder om te draaien. Ik hoorde Manal nog giechelen voor ik de gang uit liep.
Voor de deur stond hij niet dus vroeg ik:" Sirius ben je binnen" maar ik kreeg geen antwoord. Ik vroeg het nog eens maar een antwoord bleef uit. Ik duwde de klink omlaag en duwde de deur open. Ik gluurde de ruimte in maar binnen was er niemand te bekennen. Het type dat naar binnen loopt ben ik niet dus trok ik de deur terug naar mij toe. Alleen ging dat niet, de deur werd terug open gedaan en Max kwam tevoorschijn. Hij deed zijn hand voor mijn mond en trok mij de bezemkast in. Hij duwde mij weg en deed de deur op slot. Ik keek hem geschrokken aan. Hij stond gewoon achter de deur op mij te wachten. "Je kon het mij ook gemakkelijk maken en naar binnen komen", zei hij serieus. Mijn angst maakte plaats voor verbazing, meende hij dit nu dacht ik. "Stop met je zo kinderachtig te gedragen en open de deur", zei ik streng. Hij opende zijn mond om iets te zeggen maar ik was hem voor "nu, niet over een paar minuten, een kwartier, een uur of morgen, nee nu." Hij kwam dichterbij en zei:" dus ik doe al deze moeite om je hier te krijgen maar dan moet ik zelf nog de deur gaan openen om je te laten gaan." "Ja", reageerde ik "of wil je mij pijn doen zoals je vriendin." Hij werd duidelijk bozer en kwam nog dichterbij. Meestal weet ik wanneer ik moet zwijgen maar heel soms heb ik al zo lang gezwegen dat ik op het verkeerde moment praat. Dat was een goed voorbeeld van dergelijke momenten. Ik ging naar achter en hij zei:" ik doe je niks, je hoeft je geen zorgen te maken. Ik wil Sirius gewoon een lesje leren." "Ik denk dat hij het snapt, dus laat mij nu maar gaan", reageerde ik. "Dat dacht ik niet", hoorde ik hem zeggen terwijl hij mij tegen een rek met schoonmaakmiddelen duwde. Ik werd banger en banger en zei snel:" Sirius was vanochtend al boos, hoe denk je dat hij nu zal reageren." "Ik ben niet bang van hem", zei hij terwijl hij mijn nek vastpakte en naar achter duwde. "Zou je wel moeten zijn", floepte eruit. Ik pakte zijn hand vast en probeerde die van mij af te krijgen. "Tegenstribbelen heeft geen zin", zei hij. Ik had met één hand zijn pols vast en met de andere hand zocht ik in het rek iets om tegen hem te gooien. Ik voelde een emmer en pakte die vast. Hij nam mijn gezicht vast en begon te grijnzen. Toen sloeg ik de emmer zo hard als ik kon tegen zijn hoofd waardoor zijn grip verzwakte en ik weg kon rennen. Ik trok aan de klink maar was vergeten dat de deur op slot zat. Ik wou het slot open draaien maar mijn pols werd vast gegrepen door Max. "Eerst was ik van plan om je bang te maken en dan te laten gaan maar nu", zei hij terwijl hij mij weg trok van de deur. Ik begon nu te roepen en gillen om hulp. Hij deed zijn hand voor mijn mond maar trok die onmiddellijk weg aangezien ik naar zijn hand hapte. Er werd op de deur gebonsd. Hij zei niks en deed zijn hand voor mijn mond zodat ik ook niks kon zeggen. Na een halve minuut stilte schrok ik door het harde geluid van een deur dat werd ingetrapt. In de verte leek ik Nora en Manal te horen maar daar was ik niet zeker van. Sirius kwam binnen en Max liet mij los. Er werd niet meer gepraat, geen woorden meer uitgewisseld alleen blikken. Sirius vloog op Max af en nam zijn hoofd vast. Hij sloeg zijn hoofd een paar keer hard tegen de muur en daarna gooide hij hem op de grond. Ik wou stop zeggen maar dat lukte niet doordat ik was geschrokken. Toen hij het hoofd van zijn vriend begon te verbouwen en zijn gezicht bedekt raakte met bloed kon ik wel een "stop alsjeblieft, Sirius", uitbrengen. Er kwamen een paar jongens onder wie degene die mij naar hier had gestuurd binnen en haalde Max weg. Sirius kwam naar mij toe en vroeg zachtjes:" gaat het, mag ik vragen wat hij heeft gedaan." "Ehm, het gaat goed, relatief goed en er is niks gebeurd, je was net op tijd", antwoorden ik. "Ik hoorde een hard metalig geluid en jou stem die om hulp riep", zei hij "ik was bang dat hij je iets had aangedaan door mij." "Nee, gelukkig niet, ik was degene die een emmer tegen zijn hoofd sloeg", mompelde ik. Door alles dat er was gebeurd voelde ik de kracht in mijn benen verdwijnen, ik ging door mijn knieën en ging op de grond zitten. Sirius ging ook door zijn knieën en keek met zijn donkere ogen in de mijne en streelde zachtjes over mijn wang. De plek tussen ons werd overbrugd, ogen werden gesloten en daar en toen gebeurde het, mijn eerste kus. Zoals voorspeld door Manal in de bezemkast van de conciërge. Hij trok mij dichterbij met zijn linkerhand die op mijn zij ruste waardoor ik werd gestimuleerd om een beetje omhoog te gaan. Met zijn rechterhand had hij mijn gezicht vast en mijn handen ruste op zijn borstkas. Ik voelde daardoor onze harten tekeer gaan.