The Pianist's Unwanted Existence (Brilliantes Series #3) (COMPLETED)

CHAPTER 37

Chapter 37: His fiancé

“BROAD bean and pecorino bruschetta. Broccolini mushroom and ricotta conchiglie. Grilled ricotta bruschetta with sweet and sour tomatoes. Eggplant rotolo ragu. Ravioli salad with summer greens. Chilli con carne lasagne.” Namangha ako sa mga nakahain sa hapag. Ang daming hinanda ni Grandpa. Parang special ang gabing ito na tila may birthday rin.

“Seriously, Miss? Alam mo ang lahat ng nakahain diyan sa table?” gulat na tanong sa akin ng fiancé ko. I smirked at him.

“Mas marami akong alam kaysa sa ’yo, Engineer” nakataas ang kilay na sabi ko sa kanya.

“Grandpa, masyado pong malakas ang aircon niyo sa dining room. Pakihinaan po,” aniya at inapakan ko ang paa niya. Iginanti niya lang ang paghawak niya sa legs ko. Kaya tinabig ko iyon. Skirt lang ang suot ko sa ibaba at mararamdaman ko talaga ang init ng palad niya sa balat ko.

“Ewan ko sa ’yong bata ka,” supladong sabi ng lolo niya sa kanya at binalingan naman ako nito. “Hija, sige lang kumain ka.”

“Thank you po, Grandpa.”

Kasama rin namin sa dinner ang parents ni Mergus. “I’m sorry sa pagkakamali, hija. Nadamay tuloy pati ang kapatid mo,” hinging paumanhin sa akin ni Tita Jina. Ngumiti ako sa kanya.

“Wala po iyon, Tita. Ayos na po,” ani ko.

“Ano ba kasi ang naisip niyong magkambal at nag-aya kayong kumain sa labas na hindi mo kasama ang fiancé mo, Mergus?” tanong naman ng Daddy niya.

“Uhm... Hindi po kami bati ng fiancé ko sa mga oras na iyon, Dad,” sagot niya. Mabuti at sinabi niya ang dahilan.

“Why?” his father asked him again.

“Inaway ko po kasi ang fiancé ko. Kumain na lamang po tayo. Nagutom ako kanina, eh,” sabi niya para lang hindi na siya tanungin pa ng parents niya.

“Kain ka lang nang kain, May Ann...”

“Opo, Tita. Salamat po talaga, Grandpa. Nagpaluto pa po talaga kayo ng Italian foods,” wika ko pero napahinto rin ako nang may naalala ako. Nag-angat ako nang tingin at napako iyon kay Don Brill na may ngiti sa labi. “Paano niyo po nalaman na gusto ko ang Italian foods?” I asked him at na-curious din tuloy sina Tito at Tita Jina.

“Bukambibig kasi ng apo ko ang bansang Italy. Takot na takot siya na pumunta ka roon. So, naisip ko na baka gusto mo ang Italian foods. Alam naman ng chef natin kung paano lutuin ng mga iyan, kaya huwag kang mahiya na kainin iyan lahat.” Mas lumapad ang ngiti ko lalo sa sinabi niya.

“Thank you, so much, Grandpa. You’re one of a kind po. Hindi ho nagmana sa inyo ang apo niyo,” sabi ko at sinundot ko ang kaliwang pisngi ni Mergus. Napahinto ito sa pagkain at kunot-noong nilingon ako nito.

Humalakhak lang si Grandpa at sumang-ayon sa sinabi ko. Sumabay rin ako sa pagtawa pero nang maramdaman ko ang palad niyang humahaplos sa hita ko ay tumigil na ako sa pagtawa. Pasimple ko siyang sinamaan nang tingin.

“By the way, hija. Congratulations, dahil sa bago mong posisyon dito sa company niyo. Ang kompanyang nandito ay ang main business company niyo.”

“Alam niyo po ang tungkol doon, Grandpa?” tanong ko at tumango siya.

“Ang namayapa mong Lolo ang nagpatayo niyan. Sa Canada lang nanatili ang Daddy mo dahil doon nakatira ang iyong ina.” Nagbaba ako nang tingin sa plate ko nang sabihin niya iyon. Taga-Italy po ang Mama ko.

“Now I know po,” I said.

“Bakit gutso mo roon sa Italy? Ano’ng mayroon doon?” Mergus asked.