The Pianist's Unwanted Existence (Brilliantes Series #3) (COMPLETED)

CHAPTER 27

Chapter 27: Piano instructor

UMUPO ako sa study table at kinuha ko ang cellphone ko. Naiinis ang kalooban ko dahil sa ginawa ng kapatid ko. Bakit sa iba pa siya magpapasundo? Wala bang mga tauhan si dad at nang iyon na lamang ang abalahin niya?

Pero bago ko pa man tinawagan si Arveliah ay si Dad muna ang inuna ko. Gusto ko lang sabihin sa kaniya ang ginawa ng paborito niyang anak.

I heaved a sigh. Cannot be reach ang phone ni dad. Si mommy na lang ang tinawagan ko na hindi rin nagtagal ay sinagot naman niya.

“Yes?” tipid na sagot niya lamang mula sa kabilang linya.

“Bakit hindi ninyo po sinabi sa akin na uuwi rito si Arveliah, Mom?” I asked her.

“SiArveliah? Next week pa ang flight niya. Why? Nandiyan na ba siya agad?” Parang wala siyang alam dahil halata sa boses niya ang gulat.

“Do you know what she did to me, Mom? Hindi niya sinabi sa ngayon ang uwi niya rito at pinahiya niya lamang po ako sa fiancé ko. Sinabihan ako na wala akong consideration dahil lang sa hindi ko pagsundo sa sarili kong kapatid sa airport. She didn’t even tell me about her arrival. Mom, sabihan ninyo lang po ako na kung si Arveliah ang gusto ninyong maging isang Brilliantes, dahil bukas na bukas ay magpapa-book na po ako ng flight pabalik sa Italy. Kahit hindi na ako uuwi riyan. Mabubuhay naman po ako sa sarili kong mga paa. Tama na po ang pagtrato ninyo sa akin na parang isang basura lang. Hindi ko na po kaya ang mga ugali ninyo,” hinaing ko saka ko ibinaba ang tawag.

Wala na akong pakialam pa sa sasabihin sa akin ni mommy at kung malalaman din ito ni dad. Hindi na ako takot na pagalitan pa nila. Wala na ako sa poder nila.

Nagtungo ako sa walk-in closet para mag-impake ng mga gamit ko. Iyong dinala ko lang from Canada ang dadalhin ko. Nakita ko naman agad ang stroller ko at kumuha ng iilan na mga damit.

“What the hell are you doing, Miss?” narinig kong malamig na tanong sa akin ni Mergus. Sinulyapan ko siya.

“Who are you? Si Mergus ka ba or si Markin? Dahil wala akong panahon na kilalanin ka,” malamig na sabi ko.

“Seriously? I’m asking you kung ano ang ginagawa mo?!” sigaw niya.

“Can’t you see?! Nag-iimpake ako ng mga gamit ko dahil babalik na ako sa Italy!” I fired back.

“And why did you do that? Sino naman ang nagsabi sa ’yo na aalis ka, ha?” tanong niya at mabilis niya akong nilapitan para pigilan ako sa pag-iimpake ko.

“Let me go!” naiinis kong sigaw dahil pagkatapos niyang sipain ang maleta ko ay pinasan niya lang ako sa balikat niya. Malakas kong hinampas ang likod niya. Ang higpit nang pagkakahawak niya at wala lang sa kaniya kung magwala ako.

As expected na ihahagis na naman niya ako sa bed niya. Mabilis akong bumangon at nanatili naman siya paanan ng kama. Wala rin siyang expression sa mukha.

“Galit ka ba sa ’kin dahil sa pang-iiwan ko sa ’yo kanina sa resto?” malamig na tanong niya.

“So, ikaw nga si Mergus. Kung ganoon?” natatawang tanong ko sa kaniya. Nagsalubong naman ang kilay niya.

“Hindi mo talaga nakikita ang pinagkaibahan namin ng kakambal ko?” iritado niyang tanong.

“There’s no doubt, Mergus. You’re twins at iisa lang ang mga mukha ninyo. Pero kami ni Arveliah? Hindi naman kami gaano magkamukha pero bakit hindi mo rin makita sa aming dalawa kung sino ako at kung sino siya? Bakit nakikita mo pa rin sa akin ang kapatid ko?” walang emosyon na tanong ko saka ako umalis sa kama.