my sadist wife (completed) (innocent guy series)

Chapter 17

Eleven.

"April?" takha kong tanong sa kabilang linya. Nakailang missed call siya sa akin bago ko nasagot. "I thought you're busy because you're getting married today." takha kong tanong. Alam ko talaga busy siya ngayon at hindi magpapa istorbo kaya takhang takha ako kung bakit nagawa niya pa akong tawagan ngayon. 

"April? Are you okay?" alala kong tanong nung marinig ko siyang umiiyak sa kabilang linya. Anong nangyayari? Bakit siya umiiyak? "What happened?"

Hindi siya makasagot.

"April." tawag ko sa kaniya. "Do you wanna talk about it?"

"I ran away."

Nanlaki yung mata ko sa gulat. 

"Ano?"

"Hindi ako tumuloy sa kasal ko." sambit niya. "I don't care anymore if my Dad will kill me because of this fucking mess."

Anak ng.

Dirediretso kong ininom yung pangalawang baso ko ng alak. Hindi ko alam kung paano ko nakakayanan 'to ngayon inumin dahil mababa lang yung alochol tolerance ko. 

Pero tangina. Kapag nasa kalagitnaan ka ng ganitong klaseng sitwasyon, parang hindi mo na mapigilang uminom nang uminom para lang maramdaman mo na may karamay ka kahit mag isa ka lang. 

Naiintindihan ko na kung bakit parating umuuwi ng lasing yung asawa ko. Ganito pala yung pakiramdam kapag kaharap mo yung alak. Nakakatulong makalimot kahit saglit yung mga gumugulo sa isip ko. 

Hindi ako makapaniwala na nabuo ako sa isang pagkakamali. Sa isang bagay na hindi ko kailanman naisip na ganun ang naging dahilan kung bakit ako nag end up sa ampunan. 

Akala ko man lang, wala lang pera yung mga magulang ko para palakihin ako. O akala ko man lang, namatay yung magulang ko at naging ampon ako sa ampunan. 

Para akong nabuhay sa isang kasinungalingan. 

Nabuo ako sa maling bagay? Seryoso ba?

Isang kabit yung nanay ko at nagtaksil yung tatay ko sa asawa niya. Hindi ako makapaniwala na mas pinili nilang panatilihin yung reputasyon nila kaysa sa akin na walang kamuwang muwang na lumalaki sa ampunan. 

Walang tunay na pamilya, walang kapatid. Walang kadugo. 

Hindi ko alam kung magpapasalamat pa ako sa kinikilala kong tatay na kumupkop sa akin. Ni hindi niya na lang sinabi na kadugo ko pala siya. Para tuloy akong nagmukhang tanga ng ilang taon. 

"Woman?" lumingon ako sa katabi ko na kauupo lang. Naka dilaw na dress siya at may pilyong mga ngiti. "Wala kang kasama?"

Nagtatagalog. Mukha rin Filipino. 

Nginitian ko siya. "Hello, kababayan." bati ko sa kaniya at uminom ulit ng kaunti. 

"April." pakilala niya. Inabot niya yung kamay niya at inabot ko rin yung akin, nakipag shake hands sa akin. 

"Eleven." pakilala ko. 

"You alright?" tanong niya sa akin. 

"Yep." sinenyasan ko yung bartender na bigyan pa ako ng isa pang baso ng alak. 

"Woman?"

"Hmm?" takha ko siyang tinignan. Nagtatanong kung anong ibig niyang sabihin.

"Problemado ka ba sa lovelife mo?"