BOYS TO SEEK (JK and Armina Story)

Chapter 34

CHAPTER 34

Armina

Sa ilang araw na panunuluyan ko sa headquarters ng BTS, kahit na papaano ay napahinga ako. Naging katuwang ko sila sa pag-aalaga kay Kurt na mukhang agad ding napalagay ang loob sa kanila dahil bigla na itong nagdadaldal sa kanila. Kaya naman mas lalo silang naaliw nang makita ang side na iyon ng anak ko.

"Hindi ako makapaniwalang si JK ang ama ni Kurt..." pagbubukas ni Ariel habang pasimpleng nakatingin sa grupong nakapaikot sa sala at nilalaro si Kurt.

Mapait akong ngumiti at tumango. "I'm sorry kung hindi ko nasabi sa 'yo..."

Maagap siyang umiling. "You owe me nothing, Armi. At saka naiintindihan ko naman kung bakit 'di mo sinabi sa akin. Hindi simpleng tao ang ama ng baby mo."

"Ayokong makasira kay JK, Ariel... Kaya sana itago mo ang sikreto ko..." pakiusap ko.

"Hindi mo na kailangang magsabi, Armi. Alam mo namang poprotektahan ko kayo ni Kurt kahit na ano'ng mangyari."

Mapait akong ngumiti sa sinabi niyang iyon. Sobrang bait na tao ni Ariel. Kung magagawa ko lang sanang turuan ang puso ko.

"Salamat, Ariel."

"Don't mention it. Basta ikaw, hindi ka na magdadalawang salita pa."

Sa halip na magkomento sa sinabi niyang iyon ay ngumiti na lang ako.

"But tell me honestly, may feelings ka pa ba kay JK?"

Ilang saglit din akong nag-alangang sumagot bago mapaklang ngumiti. "Wala namang silbi kung anoman man ang nararamdaman ko. Hindi kami puwede ni JK."

"Bakit mo naman nasabi 'yan?"

"Hindi pa ba obvious? Ang layo ng agwat namin sa isa't isa."

Nagpakawala siya ng mapaklang tawa. "I've heard that a lot of times, Armi. Palasak na ang ganyang rason. Ang importante sa relasyon, kayo ang nagkakaintindihan. Kayo ang nagmamahalan. Hindi na importante ang opinyon ng ibang tao."

"Makakasira ako sa career nila, Ariel. Hindi naman si JK lang ang masisira ko. Pito sila."

"Nandoon na tayo... Pero 'di ba? Ang fandom nila ang pinaka-passionate sa lahat. Sa tingin ko naman, hindi sila tatalikuran ng fandom kung magmahal man sila."

"Hindi ko alam, Ariel. Ayoko pa ring makasira... Ang layo nang narating nila. At grabe ang hirap nila marating lang ang kinalalagyan nila ngayon."

"Look, Armi. There will come a time that their careers will come to an end. Sa tingin ko, hindi naman nila sisisihin ang isa't isa kung ang rason naman ay nagmahal lang ang isa sa kanila. And besides, alam naman nating pasikretong lumalabas ang mga iyan. Meaning lang, gusto rin nilang may babaeng minamahal."

Hindi na ako nagkomento sa sinabi niyang iyon at sa halip ay ibinaling na lang ang tingin sa malayo.

"Huwag mong maliitin ang sarili mo, Armi... Kahit pa ganito lang ang trabaho natin, deserved pa rin natin ang mahalin ng kahit na sino'ng mas mataas pa sa atin. Pantay-pantay lang tayo sa larangan ng pag-ibig."

Mapakla akong ngumiti. "Ang dami mo yatang alam?" biro ko pa.

Humalakhak siya. "Hindi naman. Nakaranas lang ding ma-in love. At saka totoo naman ang sinasabi ko, 'di ba? Kung pipiliin ka namang mahalin, bakit 'di ka susugal?"

Tumango ako at muling ibinaling ang tingin sa malayo. Nang umihip ang malakas na hangin ay may kung ano'ng biglang pumuwing sa akin.

"Ouch..." daing ko sabay hawak sa mata ko.