ပျော်ရွှင်မှု/ေပ်ာ္ရႊင္မႈ [Myanmar translation]

Chapter (21) ေမ်ွာ္လင့္မထားသည့္ ေတြ႕ဆံုမႈ

ေမ်ွာ္လင့္မထားသည့္ေတြ႕ဆံုမႈ

ကံမေကာင္းစြာျဖင့္ အိမ္ေတာ္ထိန္းသည္ သူ၏ဝမ္းသာမႈ ၊ ဝမ္းနည္းမႈတို႔ကို ျမင္သာေအာင္ မျပသခ့ဲေပ။

လီေက်ာင္းသည္ ရန္ထင္းအား ဆိုဖာေပၚဆြဲေခၚ၍ သူ၏ေဆးေသတၱာတစ္ခုလံုးကို လွန္ေလွာရွာေဖြကာ သာမိုမီတာကို ရန္ထင္းလက္ေမာင္းၾကားသို႔ ထည့္လိုက္သည္။ 

"ဒီမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလးထိုင္ေနေနာ္၊ ငါမင္းအတြက္ ေရေႏြးတစ္ခြက္ယူေပးမယ္။"

ထို႔ေနာက္ သူသည္ ခရီးေဆာင္ေသတၱာထဲမွ ကာတြန္းပံုခြက္ကို ထုတ္ကာ သန႔္ရွင္းစြာ ေဆးေၾကာလိုက္ျပီး အိမ္ကိုတစ္ပတ္ပတ္၍ ေရသန္႔စက္ကို ရွာေဖြလိုက္သည္။

"မင္းက ဖ်ားေနတာမို႔လို့ ေရေႏြးပိုေသာက္ဖို႔လိုတယ္။"  လီေက်ာင္းက ေရအပူခ်ိန္ကို လက္ျဖင့္ စမ္းသပ္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ခြက္ကို ကမ္းေပးလိုက္ၿပီး သာမိုမီတာကို ယူလိုက္သည္။ "၃၇.၉ ဒီဂရီ ။ ဒါက အဖ်ားနည္းနည္းဝင္ရံုပဲဆိုေတာ့ အခုေလာေလာဆယ္ ေဆးေသာက္ဖို႔ မလိုေသးဘူး။"

“မေန႕ညက မင္းကုမၸဏီကေန ကုတ္အကၤ် ီမပါဘဲဆင္းလာလို႔ အေအးမိတာလား။”  လီေက်ာင္းကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ျပီး "ငါအေပၚထပ္ကိုတက္လိုက္သင့္တာ ဒါမွမဟုတ္ အနည္းဆုံးေတာ့ ကုတ္အက်ီဝတ္ဖို႔ မင္းကိုသတိေပးခ့ဲသင့္တာ။" ဟူ၍ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္စြာ ေျပာလိုက္သည္။

"ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကသိပ္မက်န္းမာဘူး။" ရန္ထင္းက ႏွစ္ႀကိမ္ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္သည္။ “မေန႕ညက ျပတင္းေပါက္ပိတ္ဖို႔ ေမ့သြားလို႔ပါ ။ ဒါကမင္းနဲ႕ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ "

အိမ္ေတာ္ထိန္းသည္ အရုပ္ပံုအၾကီးၾကီးနွင့္ "Tomorrow will be better" ဟူေသာစာသားပါသည့္ ကာတြန္းပံုခြက္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူက ရယ္စရာေကာင္းသည့္ခြက္ကိုၾကည့္ကာ ျပံဳးလိုက္ျပီး ခ်က္ခ်င္း အၾကည့္လႊဲလိုက္၏။

အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ အိမ္ေတာ္ထိန္းတစ္ဦးအတြက္ အေျခခံစံႏႈန္းမ်ား  :  အလုပ္ရွင္၏မိသားစုႏွင့္ဆိုင္ေသာကိစၥမ်ားတြင္ မည္မ်ွပင္ အ့ံၾသသြားေစကာမူ ေၾကာ့ရွင္းစြာ ျပံဳးေနရမည္။