KOLEJE DÜŞTÜK (Düzenlenecek.)

•ÖZEL BÖLÜM 2•

Bir elimi Mısra'nın karnından çekip Elif'in kolunu tuttum ve onu da yanıma çektim. "Hiçbir yere gidemezsiniz Elif Hanım."

Kafasını kaldırıp bana bakınca ben de mavi gözlerine baktım. Bir anlığına dağılan dikkatim yüzünden Mısra hemen benden kurtulup yataktan çıkmıştı. Ona baktığımda sağ elinin avucunu öpüp bana öpücük attı. "Ben kaçtım o zaman." dedikten sonra arkasını dönüp koşarak kapıya doğru gitti. Odadan çıkana kadar arkasından gülerek baktım.

Gözlerimi ondan çekip âşık olduğum gözlere çevirdim. Yanımda uzanmış bana gülümseyerek bakıyordu. Ben de aşağıya doğru kayıp geri yerime uzandım ve ona doğru döndüm. Elimi ona doğru uzatıp önüne gelen saçlarını geriye doğru ittim. Saçlarındaki elimi kaydırıp yanağına getirdim.

"Günaydın Elif'im."

"Günaydın sevgilim." dedi gülümseyerek.

"Bakıyorum erkencisiniz bugün."

Kaşlarını çatıp, "Saat dokuz." dedi.

"Pazar günü için erken değil mi?"

"Mısra için erken değil." dediğinde güldüm. "Ama sen istersen biraz daha uyuyabilirsin, yeterince yoruluyorsun zaten. Ben Mısra'yı ses yapmaması için uyarırım."

"Ben isterim tabii uyumak ama seninle birlikte."

Yanağındaki elimi aşağı indirip beline sardım, diğer elimi de vücudunun altından geçirip beline sardıktan sonra onu kendime doğru çektim. Kolları anında vücudumu sararken kafasını göğsüme yaslamıştı.

Kafamı eğip yüzümü saçlarına gömdüm ve gözlerimi kapattım.

Şöyle dönüp bi' arkama baktığımda ne çok şeyin değiştiğini fark ediyordum.

Elif'i tanımadan önceki iğrenç hayatım geçti gözümün önünden.

Doğru bildiğim yanlışları öğrendiğim gün hissettiğim acı, yaptığım onca hatayı telâfi etmek için uğraştığım günler...

Hepsini, hayatımdaki iğrenç zamanlardı diye tanımlamak mümkündü.

Sonra bir anda hayatıma giren kadından sonra olanlar geçti gözümün önünden.

Bir eşim, bir kızım, en önemlisi de bir ailem oldu. Yaşadığım onca kötü günlerin ödülüymüş gibiydi Elif'im. Çünkü o hayatıma girdikten sonra her şey değişmiş, güzelleşmişti.

Çok sonradan anlamıştım bir şeyleri güzelleştirmek için sevginin gerektiğini. Sevgi güzelleştiriyormuş gerçekten de her şeyi.

"Doğuş?"

Daldığım düşüncelerden uzaklaşıp dikkatimi Elif'e verdim.

"Söyle Elif'im."

Kafasını geriye çekince saç telleri sakallarımın arasından geçmişti. Elimi havaya kaldırıp saçlarını düzelttikten sonra yüzüne baktım.

"Gerçekten sevindin mi?"

Kaşlarımı çatıp, "Neye?" diye sordum.

"Çocuğumuz olacağına."

"Bu nasıl soru Elif'im? Tabii ki de sevindim." Çatılan kaşlarımı eski hâline getirip saçlarındaki elimi yanağının üstüne koydum. "Bana söylemek istediğin bir şeyler mi var?"

Kafasını olumlu anlamda salladı. "Evet, var ama saçma şeyler olduğu için söylemek istemiyorum."

"Sen bilirsin." dediğimde kaşları çatıldı. "Söylemem için ısrar etmen gerekiyordu Doğuş."