Carrying The Billionaire's Baby

Chapter Seventeen

Chapter Seventeen

Iuuwi

[A/N: If this update gets 20 comments doon ko pa lang i-a-update ang Chapter Nineteen. I know it sound demanding but I just really wanna motivate everyone to comment here so I could know what you are thinking about the story. I hope you guys understand :) For those who commented last time and for those who voted... Thank you so much. Enjoy reading]

***

Bumukas ang pinto ng opisina ni Lucian ilang segundo ang nakararaan at iniluwa nun si Phoenix. Nakaramdam ako ng kaligtasan nang makita siya. Gusto ko na lang tumakbo palapit sa kanya para makalayo kay Lucian. Kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya nang makita akong umiiyak dahil kay Lucian. Sinugod niya si Lucian at inilayo sakin. Dininig ang kagustuhan ko.

"What the fuck, Lucian?!" galit na sabi ni Phoenix at tinulak ito. Ngumisi si Lucian. Natatakot ako kay Lucian. Ibang-iba siya sa lalaking nakilala ko nung unang beses sa parking lot. He act like a monster. A cold creature with no heart! Naramdaman ko ang kamay ni Phoenix sa pisngi ko. Maiinit ang mga palad niya. Ang haplos niyang may pag-iingat. Napatingin ako sa kanya. Sa mga mata niyang punong-puno ng galit at pag-aalala. 

"What the fuck?!" mariing bulong niya at niyakap ako. Napahagulgol ako sa kanya. Ang mga yakap niya na nagbibigay ng seguridad sakin. Iyak ako ng iyak. Hindi ko mapigilan. The more I want to kept it the more na gustong kumawala ng mga luha ko dahil sa takot. Hindi ko mapigilan ang pag-agos ng luha ko dahil sa pinaghalo-halong emosyon. Takot, galit, panghihina at sakit na si Lucian ang dahilan.

Nakaramdam ako ng kapanatagan at kaligtasan sa mga bisig ni Phoenix. Pakiramdam ko ay ligtas ako sa kanya. Sa pamamagitan ng mga yakap niya... I feel secured. Na hindi niya hahayaang saktan ako ulit ni Lucian. He's hugging me as if protecting me from Lucian. At napakalaking bagay para sakin iyon.

Narinig ko ang pagmumura niya at hinigpitan ang yakap sakin. "Anong ginawa niya saiyo?" galit na tanong niya. Umiling ako. "A-alis na k-ko." nauutal na sabi ko. Alam kong nanginginig ako sa takot at sa pag-iyak. I don't know kung makakalimutan ko pa ang bagay na ito.

"You are now her savior hmm?" nanunuyang sabi ni Lucian. Nag-igting ang panga ni Phoenix at bumitaw sa yakap. Nagulat ako nang suntukin niya si Lucian. Bahagya itong napaatras sa ginawa ni Phoenix.

"Phoenix!" pigil ko. Hindi ko inaasahang gagawin niya iyon kay Lucian. "What the fuck, Lucian! You're a fucking asshole! Hindi mo dapat ginawa iyon!" galit na sabi niya. His firm arms look so tight revealing his anger.

"What did I do Phoenix?" ngisi ni Lucian. Lumapit ako kay Phoenix at hinawakan siya sa braso para kumalma. Nakita kong galit na galit siya. "She won't cry like that if you don't do anything, Lucian!" galit na galit na sabi niya.

Tumawa si Lucian at pumalakpak na parang iniinsulto si Phoenix. Lalo namang nagalit si Phoenix sa ginawa ni Lucian kaya hinila ko na siya palayo kay Lucian. "Tama na please..." hikbi ko. Another tears fall on my eyes. Mas lalo akong natatakot at nanghihina sa mga nangyayari.

"Ano ka ba niya, Phoenix? Nakilala mo lang naman siya sa unit hindi ba? She's like those girls in that bar wanting only the pleasure anyone could give..." mapang-insultong sabi ni Lucian at mapang-insulto akong tinignan. Kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya. How could this man judge me even he didn't know who am I? Why is he mad at me? Wala akong ginawang masama sa kanya? Ito pa rin ba iyong issue sa unang pagkikita namin?  Parang may martilyong pumukpok sa puso ko hanggang maging pino iyon sa sinabi niya. Nadurog ng husto ng puso ko dahil doon.