Carrying The Billionaire's Baby

Chapter Nine (Part Two)

Chapter Nine (part two)

Past

[A/N: Hello :) I'll update today dahil busy na si Owtor bukas at sa 25. It's Christmas Merry Christmas guys ❤ Regalo ni Owtor ah? Hahaha. Charot. You guys whose reading this story are my special gifts :) So thank you so much :) Anyways... I realized... Hindi ko kailangan na pilitin na magcomment ang iba para lang malaman ang nararamdaman nila towards sa story. Kusa iyong ibinibigay even not asking for it. Kaya sa mga nag-e-effort na magcomment salamat sainyo :) Sa mga nagcomment sa last chapter thank you :)

So, ayun. Bitin kasi ang update ko nung nakaraan dahil gabi ko na natype iyon. Kaya mag-a-update ako ngayon. Part One iyon ito ang part two. Don't expect na mahaba ito guys ah? Hahaha. Maganda si Owtor kaya bitin lagi hahahahahaha charot. Salamat mga gandang diyosa (wala akong alam na itawag sainyo eh hahaha) :) Si Owtor naman Diyosang magandang Owtor ahihihihihihi (feelingera kasi si Owtor hahahaha) :) Love you guys :)]

***

Nasa tapat kami ng sasakyan na nagdala samin sa airport. Biglaang tumawag si Joshua samin ni Lana na aalis ito papuntang China dahil may kailangan daw itong gawin doon at importante ito so he decided na biglaang umalis. Parehas kaming nag-alala ni Lana nang marinig ang balitang iyon. Lalo pa't biglaan ang pasya nitong umalis.

"Mag-iingat ka roon, Joshua. Kung kailangan mo ng tulong nandidito lang kami," sabi ko. Hindi niya kinuwento samin ang buong pangyayari basta ang sinabi lang niya samin ay may "mahalaga" itong kailangang asikasuhin.

"Thank you, Amanda." sabi niya sakin at niyakap ako. Hinalikan niya ko sa noo bago kumalas sa yakap.

Pumasok na kami sa loob. Hinihintay namin na tawagin ang flight niya. Pinapaalalahan namin siya ni Lana na mag-iingat siya roon. Tumawag kapag kailangan niya ng tulong.

"Girls. Babalik pa ko. Wag kayong umiyak at huwag kayo masyadong mag-alala." sabi ni Joshua. He laughed softly but his eyes is sad. I saw how problematic he is. May itim na bilog sa ilalim ng mata niya na nagsasabing wala siyang masyadong tulog. But his still handsome as he is. Masyado na ngang illegal ang pagiging gwapo niya.

"Wag mo kaming kalilimutang contact-in ah?" sabi ko. "Hinding-hindi," sagot niya. Napatingin ako kay Lana na tahimik na sa tabi ko. Mukhang malalim ang iniisip.

"Ayos ka lang?" tanong ko. Bahagya siyang nagulat pero agad ding ngumiti ng makabawi. "Oo naman. Nalulungkot lang ako." sagot niya. "At nag-aalala." mahinang sabi niya.

"Hey. Anong pinag-uusapan niyo?" singit ni Joshua. Umiling kami sa kanya. Tinawag na ang flight ni Joshua kaya kailangan na niyang umalis.

"Tinatawag na ang flight mo." sabi ni Lana. Tumango si Joshua. "I need to go. Mag-iingat kayong dalawa. Wala pa naman ako para protektahan kayo," sabi niya. Oo nga. Joshua is our savior and protector. He always make sure that we are fine. He always there whenever we needed him. Kaya ngayong siya naman ang nangangailangan ay nandidito lang din kami para sa kanya.

"Bumalik ka agad huh?" I said teary eyed. Sinabi kasi niya samin na matatagalan siya roon at hindi niya alam kung kailan siya makakabalik. Hindi man niya sabihin... Alam kong may problema siya kaya siya uuwi ng China. I know him so well that he can't keep secret to me.