P.O.V. Louis Tomlinson
"Ollie?" Ik loop naar zijn kamer toe, met een gesloten deur. Ik hoor muziek uit zijn kamer galmen, waarna ik maar zijn deur open doe. Hij zit aan zijn bureau in zijn pyjama en schetst wat in zijn schetsboek. Ik kom bij hem staan en kijk naar wat hij aan het tekenen is. Het is een grote boom, waar alle blaadjes vanaf zijn gevallen en daardoor de takken kaal zijn. Een grote uil klappert zijn vleugels vanaf de tak, terwijl bepaalde andere takken bedekt zijn met vogels. Voorzichtig, zodat hij niet schrikt, leg ik mijn hand op zijn schouders. Hij kijkt op naar mij. "Hi pap." "Het ziet er prachtig uit." Hij glimlacht. "Thanks, ik vind hem niet zo, eigenlijk." "Waarom?" Hij legt zijn pink op een vogel rechtsboven. "De maten kloppen niet." Ik frons licht en kijk naar de vogel en ik snap wat hij bedoelt. "Het valt nauwelijks op in de hele tekening." Hij haalt zijn schouders op. "Je weet dat het maandag is hè?" Zeg ik dan, waarna hij me met grote ogen aankijkt. "Echt? Shit. Hoe laat is het?" "9 uur, ik wilde net naar mijn werk gaan." "School begon half 9. Ik red het nooit meer voor het tweede uur." "Hoe laat begint dat?" "Kwart over 9." "Zal ik je snel brengen? Over vijf minuten ben je klaar goed?" Snel knikt hij. "Thanks, pap." Ik loop zijn kamer uit en pak vast de autosleutels, waarna ik voor ons beiden vast jassen pak.
P.O.V. Olivier Tomlinson
"Thanks, pap." Ik geef hem snel een knuffel en ren met mijn tas de auto uit. Het is 8:20 als ik de school in loop en ik weet dat ik al iets te laat ben. Snel gooi ik mijn onnodige boeken in mijn kluisje en dan loop ik naar mijn Engels lokaal. Zodra ik het lokaal open, glimlach ik voorzichtig naar de docent. "Mag ik gaan zitten?" Ze knijpt haar ogen tot spleetjes. "Prima,' ik loop direct door, totdat ze haar zin verder afmaakt, 'maar uiteraard heb jij je huiswerk gemaakt, toch?" Voorzichtig draai ik me weer om en ik knik langzaam. "Uiteraard." Ik hoor wat vrienden van me lachen. "Dan mag je voorin de klas komen en je presentatie doen." Ik gooi mijn tas naar de tafel, vanaf zeker twee meter afstand en ga dan vooran de klas staan. "Okay. Ik ga jullie wa-" "Olivier, je zit in Engels, niet in Nederlands. Praat dus ik het Engels." "U praat ook niet in het Engels,' zeg ik, waardoor ik de klas hoor lachen. "Well, alright then. Now talk in English please." Ik zucht en begin dan te praten over van alles en nog wat in het Engels. Ik begin over wat ik deze week heb gedaan en vertel over mij broer en zusje en twee vaders, waarna ik eindig over mijn hobbies. Dan bedank ik voor de aandacht en kijk ik naar de docent aan, wie me met grote ogen aankijk, terwijl de rest van de klas lacht. "Olivier, je moest in één zin vertellen hoe je de toekomst zal zien. Bedankt voor je 5 minuten presentatie, maar één zin was genoeg geweest. Ga maar weer zitten." "Oh." Ik loop weer terug naar mijn plek en hoor mijn vrienden toelachen.
Zodra de bel gaat voor pauze, pak ik mijn tas op en loop ik met vier van mijn vrienden het lokaal uit, terwijl we wat praten over voetbal. Zodra we de gangen doorlopen, knipoog ik naar wat meiden wie hun ogen flirterig op mij leggen. Verschillende vrienden van mij komen bij me lopen en begroeten me met een handshake. "Vanavond feest bij Nick, kom je?" Ik haal mijn schouders op. "Prima, ik weet niet of ik mag. Het is maandag." "Kom gewoon, desnoods slaan we morgen over." "Ik vraag het wel aan mijn ouders." Ze knikken en dan zie ik Amy alleen door de gang lopen. Ik frons licht. "Ik zie jullie zo, okay?" Zeg ik dan en geef een paar een handshake, voordat ik wat vooruit ren en mijn arm om Amy heen gooi. "Hey zusje." Ze kijkt wat verward om zich heen en richt haar ogen dan op mij. "Hoi Ollie. Wat is er?" "Niks hoor, ik wilde gewoon even bij mijn zusje lopen." Ze fronst en rolt dan haar groene ogen. "Je hoeft echt niet op me te letten ofzo hoor. Dat de hele school jou kent, betekent niet dat ik constant met iemand hoef te lopen." Ze slaat mijn arm van haar af en loopt weg, waarna ik zucht en vervolgens kloppen op mijn schouders voel. "Alles goed met haar?" Lacht Lucas, mijn beste vriend. Ik haal mijn schouders op. "Denk het. Ze doet soms gewoon raar en praat niet met me." Lucas lacht. "Meiden." Ik lach mee en klop een paar keer op zijn schouder.
Ik tik wat op de tafel en kijk dan naar mijn vaders. "Pap?" Beiden kijken ze op. "Vanavond. Mag ik naar een soort feest?" Lapa haalt een wenkbrauw op. "Soort feest?" "Okay, een groot feest. Daarom wil ik er ook zo graag heen." De groene ogen van mijn andere vader kijken me wat twijfelend aan. "Je hebt al best vaak een feest, maar deze is doordeweeks. Morgen heb je school, net als de hele week nog." "Please? Ik mag daar slapen, dus ik hoef niet nog om drie uur naar huis te fietsen." "Drie uur?!" Ik weet dat ik me versproken heb, dus ik richt mijn blik even af. "Ik denk niet dat het een goed idee is,' zegt mijn vader Harry. Ik richt mijn ogen op mijn andere vader. "Pap?" "Ik ben het eens met je vader." Ik rol mijn ogen en kijk ze dan geïrriteerd aan. "Waarom niet?" "Omdat het maandag is." "Dat slaat echt nergens op! Ik ben 17 en ik kan best mijn eigen keuzes maken!" Boos sta ik op en loop ik naar mijn kamer, waarvan ik de deur hard dicht gooi. Dan bel ik Lucas en na een paar keer gaat die over. "Hey Ol, mag je komen vanavond?" Vraagt hij, waarop ik boos mijn kaken op elkaar klem. "Nee, maar ik vind een manier om te komen. Om elf uur ben ik er." "Top, ik zie je zo!"
Ik zucht opgelucht uit als ik eindelijk hoor dat mijn ouders gaan slapen. Normaal slapen ze namelijk eerder, maar het is nu al half 12, terwijl ik had gezegd er om elf uur te zijn. Voorzichtig sluit ik de voordeur achter me en opgelucht draai ik me dan om naar voren. Ik laat een luide gil uit als ik mijn vader plotseling voor me zie staan. "Nu. Olivier. Naar binnen." Ik herken de strenge blik in zijn ogen en ik sla mijn ogen neer, terwijl ik weer terug naar binnen loop. Ik weet dat als mijn vader boos is, dat je hem zeker niet moet tegenspreken. Hij is zeker niet een strenge vader, maar als hij iets duidelijk zegt wat ik niet mag doen en ik doe het wel, kan hij wel redelijk boos worden voor zijn doen. "Waar moe-" "Keukentafel." Ik knik en houd mijn lip tussen mijn tanden, terwijl ik ga zitten aan de keukentafel. Mijn vader komt tegenover me zitten en zijn blauwe ogen kijken me streng aan. "Wat had ik je gezegd, Olivier?" "Dat ik niet mag gaan." "En toch ga je." "Sorry, maar i-" "Als hapa of ik nee zeggen, dan ga je niet. Je weet dat je altijd naar een feest mag, behalve door de weeks, of als het niet uitkomt. We zijn hier echt niet streng in, maar luister hier wel naar!" "Weet ik sorry." "Ik wil dat je vanavond tot 3 uur wat gaat doen. Dat kan zijn, de keuken schoonmaken, de woonkamer opruimen of je eigen kamer opruimen. Als ideeën, je mag het zelf bedenken." Ik frons. "Waarom? Het is nacht." Hij schudt zijn hoofd. "Je feest zou ook tot drie uur duren, dus als je me niet gelooft, je zult merken hoe moe je morgen bent op school. De volgende keer luister je naar ons en een week heb je huisarrest. Slaap lekker voor zo,' zegt mijn vader Louis en loopt dan de keuken uit. Ik zucht en kijk de keuken rond, waarna ik alvast een lapje pak voor het schoonmaken.
"Ollie? Wakker worden." Ik word licht heen en weer geschud en dan kijk ik op in de ogen van mijn vader. Ik wrijf wat vermoeid door mijn ogen heen. Ik lig met mijn hoofd op mijn armen op de keukentafel. "Hoe laat is het?" Ik dek mijn gaap af en kijk op in de ogen van mijn vader. "Half twee." Ik knik. "Sorry, ik ga weer verder." Hij glimlacht en schudt zijn hoofd, waarna hij het lapje dat ik in mijn handen had overneemt en terug legt bij de wasbak. "Ik denk snap je het nu wel, toch?" Ik knik voorzichtig en wrijf dan weer vermoeid door mijn ogen heen. "Ga nu maar slapen." Ik glimlach. "Waarom ben jij nog wakker, pap?" Vraag ik dan. Ik ga staan van de stoel en kom dan boven zijn hoogte uit. "Ik had de wekker gezet. Ik dacht wel al dat je in slaap gevallen zou zijn, maar een bed slaapt comfortabeler dan een tafel, vind je niet?" Ik glimlach. "Dankje pap." "Niet meer doen hè,' zegt hij dan, waarna ik knik en zwak glimlach.
"Wakker worden Ol, ik hoorde net van lapa dat je gisteren ook al te laat was." Ik kreun wat en zie dan hoe mijn vader de gordijnen openschuift, waardoor fel licht mijn kamer binnen valt. "Pap,' zeur ik en verberg dan mijn hoofd in mijn kussen. Als ik bijna weer wegval in mijn slaap, hoor ik hem zijn keel schrapen. "Olivier. Bed uit, nu." Chagrijnig draai ik me om en zie ik mjin vader me afwachtend aankijken. "Wil je me vanavond helpen met piano?" Vraag ik dan, waarna hij knikt. "En nu opstaan." Zijn krullen vallen tot net over zijn schouders en hij heeft een glimlach op zijn gezicht, zoals meestal altijd. "Is lapa al weg?" Hij knikt en draait zich dan om. "Maak jij je broer en zusje wakker?" Vraagt hij dan nog. Ik zucht geïrriteerd. "Nee, waarom zou ik dat moeten?" Hij kijkt me weer aan vanaf de deurpost. "Omdat ik hoorde wat er gisterenavond was gebeurd." Hij glimlacht, omdat hij weet dat hij wint. Daardoor rol ik mijn ogen en zucht dan. "Prima, ik maak ze wakker."
"Amy?" Ik stap voorzichtig haar kamer binnen en zie hoe donker de kamer is. Ik schuif het gordijn een stukje open en heb dan zicht op haar rommelige kamer. Overal liggen wel spullen, zoals nagelak of kleding. Haar haren vallen in golven, bijna krullen te noemen, boven de dekens uit. "Amy. Je moet opstaan." Zodra ik geen antwoord krijg, rol ik mijn ogen en kniel ik me bij haar neer. "Amy?" Ik schud haar wat heen en weer, waarna ze wakker schiet. "Olivier, rot op! Ga mijn kamer uit!" "Van hapa moest ik je wakker maken,' zeg ik en zet een paar stappen achteruit door haar uitbarsting. "Je staat op mijn witte jurkje gek!" "Misschien had je hem dan niet op de grond moeten leggen." "Mijn kamer, mijn regels. Rot op!" Ik loop de kamer uit en zie mijn vader me dan glimlachend aankijken. "Doe je Jules nog?" Ik rol mijn ogen en knik dan, waarna ik hem Amy's kamer in zie lopen. Nieuwsgierig wacht ik af om te kijken of ze ook zo boos is tegen mijn vader. "Goede morgen, Amy." "Goedemorgen papa,' zegt ze rustig, waardoor ik mijn mond open valt. Dan draai ik me om en stap ik de kamer van Jules in. Zodra ik zijn kamerdeur open doe, zie ik hem al omgekleed zijn tas inpakken. "Hi, Olivier." "Hi." Hij glimlacht en ik zie zijn nette kamer met alles een plekje gegeven. Soms wilde ik dat ik net zo georganiseerd was als hij en alles net zo goed geregeld had. "Gaan we zo samen ontbijten?" Vraagt hij, waarna ik knik. "Gezellig."
__________