P.O.V. Louis Tomlinson
Het is half twee als we onderweg zijn naar het vliegveld. Gemma en haar ouders zijn een uur geleden al vertrokken naar het huis van Harry. Het vliegveld ligt ongeveer een kwartier rijden van zijn ouders' huis vandaan, terwijl zijn huis zeker al een half uur rijden is vanaf het huis van zijn ouders. Ik kijk naar buiten via het raam en zie hoe het redelijk hard sneeuwt. Witte vlokken maken de zijkant van de weg wit bedekt met een dikke laag sneeuw. Ik bijt aan de binnenkant van mijn lip en merk pas dat mijn been trilt, als ik een warme hand op mijn been voel. "Weet je nog wat ik gisteren zei?" Vraagt hij, waarop ik licht knik. "Het komt helemaal goed,' herinnert hij me eraan. "Hoe lang is het rijden van het vliegveld naar jouw huis?" Vraag ik dan en draai me richting Harry. Hij fronst licht en glimlacht. "Waarom?" "Mentale voorbereiding?" Harry lacht en schudt licht zijn hoofd, terwijl zijn blik nog gefocust staat op de weg. "Als we over de snelweg gaan een half uur denk ik." Ik knik en kijk weer naar buiten.
Zodra we op het vliegveld aangekomen zijn, krijgen we te horen dat het vliegtuig een half uur later aankomt, wegens vertraging door het weer. Nadat Harry het zijn familie heeft laten weten, gaan we zitten op de wachtstoelen. "Als jij nog nooit had gevlogen, hebben je zusjes dan ook nog nooit gevlogen?" Ik knik. "Phoebe en Daisy zullen het wel eng vinden." Hij knikt. "En met dit weer ook nog,' voegt hij toe, waarop ik knik en mijn hoofd op zijn schouder leun. "Weet je nog dat ik je op het vliegveld vroeg om mijn vriendje te zijn?" Ik knik en glimlach bij de herinnering. Ik was verrast, maar tegelijk voelde het zo fijn om het eindelijk uit te spreken dat ik daadwerkelijk iets met Harry zou hebben. "Weet je nog dat ik ja zei?" Grap ik, omdat ik natuurlijk nooit dat moment zal vergeten. Harry lacht en knikt. "Ik weet ook nog dat je in het begin zo onzeker was en niet alleen tussen ons, maar vooral in het openbaar. Ik vind het zo knap hoe je daar vanaf bent gekomen." Ik knik en kan me inderdaad nog herinneren hoe onzeker ik was wat te doen tussen Harry en ik en zeker in het openbaar. Ik was constant aan het denken wat anderen van ons zouden denken als ze ons zouden zien, of dat ik bepaalde dingen wel goed deed. Nu doe ik gewoon wat goed voelt en denk er niet al te veel meer over na. Ik glimlach. "Dankje Haz."
"Kijk, daar zijn ze!" Hoor ik Harry plots zeggen. Ik open mijn ogen en ik haal mijn hoofd van Harry's schouder af. Mijn ouders en drie zusjes kijken bewonderd rond aan de andere kant van de ruimte en ik sta op van de stoel, waarna ik zwaai, zodat ze ons kunnen opmerken. Mijn moeder en ik kruizen onze blikken, waarna ze mijn kant op wijst voor de anderen en ze allemaal zwaaien, voordat ze onze kant op komen lopen. Althans, iedereen loopt op Phoebe na. Ze komt onze kant hard oprennen en springt in mijn armen als ze bij ons is. Ze is dik ingepakt in een wollen jas, een roze sjaaltje en lange laarzen voor de sneeuw. Ik sla mijn armen om haar kleine lichaampje heen, waarna ik haar omhoog slinger. "Hey Phoebs,' zeg ik enthousiast en zet haar dan weer op de grond, waarna ik op haar hoogte kniel. Ze rent van me weg en geef ook Harry een knuffel, wat me breed laat glimlachen. "Hoe was de vliegreis?" Vraagt Harry, als ze hem los laat. "Stom, Daisy was alleen maar aan het huilen." Dan komt ook de rest van mijn gezin aanlopen met Daisy in de armen van Lottie. Ze heeft haar ogen half gesloten en wrijft met haar handen door haar rode ogen heen. Ze kijkt verdrietig en het lijkt alsof ze elk moment weer in huilen kan uitbarsten. "Ging het niet zo goed, Dais?" Vraag ik als ik haar over haar haren aai. Ze schudt haar hoofd en kruipt dan weer tegen Lotties nek aan. "We hadden best veel turbulentie door het weer en Daisy vond dat heel eng,' geeft mijn vader als informatie, waarna ik glimlach en mijn vader een knuffel geef, terwijl mijn moeder Harry ondertussen begroet met een knuffel. Vervolgens kruisen we en geef ik mijn moeder een knuffel, terwijl Harry mijn vader een knuffel geeft. Direct nemen Harry en ik de koffers van al mijn zusjes aan, zodat Lottie Daisy goed mee kan nemen en Phoebe rustig kan lopen. We stoppen alle spullen in de grote auto van Harry, waar alles ruim in past. Mijn moeder en vader gaan met Phoebe achterin zitten en Lottie gaat met Daisy voor hen zitten op de tweede bank. Harry rijdt en ik zit naast hem op de bijrijdersstoel. Ze praten wat hoe veel zin ze hebben om Harry's familie te ontmoeten en ik merk dat ik er ook erg naar uitkijk, alhoewel, hoe dichter we bij Harry's huis komen, hoe meer ik gespannen raak.
Harry en ik lopen voorop als we door de poortdeur doorlopen. Het sneeuwt nog steeds aardig en de hele tuin ziet er wit uit, echter is wel het pad te zien, omdat waarschijnlijk Harry's ouders de weg van sneeuw vrij hebben gemaakt. Ik zie Lottie en mijn ouders wonderbaarlijk rondkijken en ik lach licht, omdat ze precies dezelfde reactie hadden als ik. Ik heb Daisy in mijn armen, terwijl Harry Phoebe in zijn armen draagt. Beiden lagen ze te slapen in de auto door de vermoeidheid na het vliegen. Harry opent de deur voorzichtig met Phoebe in zijn armen, en houdt dan de deur open voor de rest. Echter sein ik dat hij eerst naar binnen moet, om eerst bij zijn familie te zijn. Direct neemt hij het signaal op en loopt naar binnen, waarna ik achter hem aan loop. We komen aan in de hal en ik buk voorzichtig, waarna ik Daisy op mijn bovenbeen laat leunen, terwijl ik kniel, zodat ik rustig haar jas en sjaal uit kan trekken, net als de muts van haar hoofd. Ze wil haar ogen weer sluiten, maar ik zet haar neer op haar eigen voeten. "Je gaat wat nieuwe mensen leren kennen, Dais,' zeg ik. "Wie?" Vraagt ze in haar lieve stem. "De familie van Harry." "Oh." Ik zie hoe ze haar ogen open houdt en goed rechtop gaat staan, waarna ik glimlach en haar een kleine kus geef op haar voorhoofd. "Daarna zal ik je naar bed brengen, okay?" Ze knikt weer. Phoebe is iets energieker dan Daisy en ik zie haar met Harry praten. Ik hoor dat het over sneeuw gaat, wat me laat glimlachen en ik zie hoe mijn hele gezin al de jassen en alles heeft opgehangen. "Het ziet er echt fantastisch uit, Harry,' complimenteert mijn moeder, waarna Harry haar bedankt met een bescheiden glimlach. "Klaar voor?" Vraagt hij dan zacht aan mij, waarop ik voorzichtig knik en dan opent hij de deur. Phoebe loopt direct de kamer in, wie erg sociaal is aangelegd en voor niemand of iets bang is en elk avontuur aandurft. Daisy daarentegen slaat haar armen om mijn been heen en verbergt haar hoofd tegen mijn benen aan. Ik glimlach en aai haar over haar hoofd heen. "Kom Dais,' zeg ik en ik pak haar kleine hand vast, waarna ik met haar binnen de kamer loop. We komen eerst aan in de woonkamer, waar het gezin van Harry op een van de banken zit. Direct staan ze allemaal op als wij naar binnen komen lopen. Ik ga even aan de zijkant staan, zodat mijn ouders en Lottie naar binnen kunnen lopen. Ik zie iedereen breed glimlachen, wat me enigszins opgelucht maakt. "Louiiis,' zegt Daisy tegen mijn benen aan en slaat haar armen strakker mijn mijn benen heen voordat ze begint te springen. Ik steek mijn armen naar haar uit en direct komt ze erin lopen, waarna ik haar in mijn armen optil en ze haar hoofd leunt in mijn nekholte. Terwijl ik Daisy in mijn armen heb, staat Phoebe ook tegen me aan en zo kijk ik toe naar wat er voor me afspeelt. Blije gezichten begroeten elkaar vrolijk en ik zie hoe mijn moeder direct een klik heeft met de moeder van Harry. Ik zie dit snel aan haar, door de manier hoe ze staat. Open. Ik glimlach dan ook en kijk naar Harry, wie ik ook breed zie glimlachen. Dan kruizen onze blikken en slaat hij zijn arm om mijn taille heen, terwijl Daisy nog in mijn armen zit en Phoebe aan de andere kant tegen me aanstaat. Zodra iedereen elkaar voorgesteld heeft, liggen de ogen plots op Harry en ik, waarna ik me snel uit Harry's arm verplaats, door naar voren te lopen, richting onze gezinnen. Phoebe loopt snel met me mee, terwijl ik haar hand nog vast houd. Ik ga staan bij de familie van Harry en draai me dan zo dat ze zicht hebben op Daisy in mijn armen. "Dais, kijk eens,' zeg ik. Ze kijkt op, maar direct draait ze haar hoofd weer om en nestelt zich weer tegen mij aan. "Wil je je niet voorstellen?" Vraag ik, terwijl ik lichtjes haar zachte haren naar achteren kam. Ze schudt haar hoofd. "Zal ik je dan maar voorstellen?" Dan knikt ze. "Dit is Daisy, een van mijn jongste zusjes." Des, Anne en Gemma glimlachen, waarna ze lief gedag zeggen, wat Daisy even laat opkijken en glimlachen, maar dan kruipt ze weer tegen me aan. "En jij?" Vraag ik, terwijl ik zacht in de hand van Phoebe knijp. "Ik ben Phoebe en ik houd van sprookjes,' zegt ze zelfverzekerd. Direct glimlacht Harry's hele gezin en knielt Anne een stukje bij haar neer. "Weet je, dat ik thuis heel veel sprookjes heb liggen en misschien kunnen we er wel een paar voorlezen,' zegt ze. Direct lacht Phoebe en knikt ze snel, waarna Daisy opkijkt. "Mag ik ook mee luisteren?" Vraagt ze en wrijft door haar ogen heen. Anne knikt met een glimlach. "Natuurlijk!" Ze praten kort over wat hun favoriete sprookje is, totdat Daisy uiteindelijk weer tegen mijn borst aan gaat liggen en haar ogen sluit. Ik glimlach licht. "Ik breng Daisy naar boven,' zeg ik tegen Harry, waarop hij knikt en glimlacht. "Wil jij ook slapen Phoebe na de hele reis?" Vraag ik. Ze knikt licht en ik zie aan haar dat ze ook langzaam in begint te storten. Ik kijk Harry even aan, wanneer hij knikt en haar optilt in zijn armen, voordat we snel even zeggen dat we ze naar bed brengen en de trap oplopen. "We hebben bij onze kamer nog een kamer en boven ook nog. Wat denk jij?" Vraagt Harry als we de gangen doorlopen. "Ik denk willen Daisy en Phoebe het liefst dichtbij mijn vader en moeder slapen en Lottie maakt niks uit." "Boven is er een kamer met twee gescheiden bedden, misschien iets voor Daisy en Phoebe? Daar is ook nog een kamer voor je ouders." Ik knik instemmend en we lopen nog een trap omhoog, waarna we ze voorzichtig in het bed leggen, terwijl ze beiden onderhand al in slaap zijn gevallen in onze armen. Dan sluit ik voorzichtig hun deur, waarna ik om Harry's middel heen vlieg. "Ik vind het zo leuk." Harry glimlacht, waarna hij blijft staan en me in een goede knuffel neemt. Zo staan we een tijdje, totdat Harry zich ontkoppelt en mijn hand vastpakt. "Kom, anders missen we zo veel!" Zegt hij en rent de gang door, waarna ik met hem mee ren met volle plezier naar onze beide gezinnen.
___________
'm tired maar moet rapport ophalen :(