PLEASE DON'T FORGET TO VOTE AND COMMENT
"Mom.." Nakahinga ako ng maluwag ng magising ang aking anak mula sa mahabang pagkatulog. katatapos ng operation kay hope at masaya ako dahil matagumpay na naisagawa ang operasyon sa anak ni rafael.
pero walang paglagyan ang tuwa sakin puso ng marinig at makita ko ang aking anak na buhay matapos ang sinagawa sa kanya ng mga doktor. pinahid ko ang aking luha at agad akong tumabi sa kanya.
" I'm hungry mom." sabi nito. Tumango ako at inabot ko muna ang tubig para painumin ito. tinawag ko ang doktor mula sa intercom at maya maya lang ay nagbukas ang pinto. akala ko ay ang mga nurses ang mga dumating para eaccomodate si joss pero si rafael pala.
" How are you feeling joss?" umupo ito sa kama sa tabi ni joss at hinaplos nito ang pisngi ng anak. Katulad ko, hindi kami pareho mapakali dahil sa mga nangyari kagabi. lalo na siya lalo pa't dalawang anak niya ang ginagamot.
kitang kita ko ang laki ng eyebag nito sa mga mata at pagod na pagod ang anyo nito.
" My back is hurt." ininda nito ang parte kung san siya kinuhanan ng bone marrow. mariing pumikit si rafael.
" I'm sorry Anak. Thank you." tumulo ang butil ng luha nito sa balikat ni joss. I know, this has been a very tough situation for him. Si hope ay hindi pa rin nagigising pero sabi samin ng doktor ay matagumpay naman na nagawa ang operation dito. normal lang daw na hindi ito magising agad dahil sa mga gamot ni tinurok sa anak.
" Where's hope daddy? is she okay? are we going home na?" sunod sunod ang tanong ni joss sa kanya.
"Yes anak, we will going home. Tulog pa si hope eh, pero paggising niya, uuwi agad tayo." nakangiting sabi nito habang lumuluha. niyakap niyang muli ang aking anak at nagkwentuhan na naman ang mga ito ng mga bagay na gagawin nila paglabas ng ospital.
nanatili akong nakikinig sa kanilang dalawa. Sa mga oras na'to. nalaman ko na mahal na mahal nga ni rafael ang aking anak. Nagkamali ako sa pagjudge sa kanya base sa pagmamahal na kaya niyang ibigay sakin anak. Akala ko ay may kahati si joss sa kanya, pero hindi pala. kung ano ang pagmamahal na binibigay nito kay Hope ay ganun din kay joss.
magkapantay lang ang trato niya sakin anak at anak nito kay hillary.
Lumipas pa ang ilang araw, pagkatapos ng nakakastress na isang linggo ay naiuwi na rin namin ang mga bata. Dinala ni rafael si hope sa kanilang bahay sa alabang. pinipilit nga niya kaming dalawa ni joss na sumama pero hindi na ako pumayag.
Iba na ang sitwasyon namin ngayon, hindi dahil nagkaayos kami at natanggap siya ni joss ay sasama na kami sa kanya.
I have to set boundaries para wala nang masaktan pa.
I know his trying hard to win me back pero hindi ko na siya mapagbibigyan. Sapat nang naging maayos ang mga bata at normal na silang mabubuhay.
" Mom you are beautiful." napangiti ako sa compliment ng aking anak nang matapos akong mag-ayos. Rafael invited me for a dinner tonight. sabi niya hindi naman daw iyon date, kakain lang kami sa labas. Matagal na rin niya kasi ako niyayaya at dahil sa mapailit siya ay pagbibigyan ko siya ngayon gabi.
"Naku, binobola na naman ako ng anak ko." hinalikan ko siya sa pisngi at nakunot ang aking noo ng nag-iwas ito.
"Mom I'm a big guy na,wag niyo na po akong halikan." I frowned knowing na ayaw na niyang magpahalik sakin. gusto kong maiyak dahil sa sinabi niya.
"Sabi po kasi ni kuya carlo, nakakaturn off daw yun sa mga girls." lumapit ito sakin tenga at bumulong. "Tsaka baka makita po yun ni Trina, she might says Momma's boy to me. di po ba nakakahiya yun."
nagpigil akong ngumiti sa kanyang sinabi niya. Yeah, I know normal lang na maramdaman iyon ng isang bata lalo na kung lumalaki sila pero bilang ina, gustong gusto mo pa rin sila ebaby.
"Ikaw nalang ang magkiss sakin." tinuro ko ang aking pisngi. tumingin muna ito sa may pinto kung bukas ba at nang makumpirmang nakasara ito ay hinalikan ako nito sa pisngi, pero hindi ako kuntento sa ganun lang at nagpupumiglas itong hinalikan ko sa mukha.
" Mom stop it please..." natatawang sabi nito sakin.
"Pagbigyan muna si Momma mo." kinikiliti ko ito sa gilid ng ribs at nagtatakbo ito sa loob ng aking kwarto. saglit pa kaming naghabulan ni joss at natigil kami ng may kumatok samin kwarto.
Si joss ang nagbukas dahil tiningnan ko muli ang aking sarili sa salamin.
"Joss pakiribbon nga ni..."
" May I?" naramdaman ko ang kamay ni rafael sakin palad sa likod. para akong napaso pero hindi ko magawang makabitaw sa kanyang hawak. tiningnan ko ang kanyang mukha sa salamin and his eyes is full of fire. Desire that somehow contamenated. pigil na pigil ito.
Animo'y umaapoy ang kulay ng kanyang mga mata at hindi kami bumibitaw sa pagtitigan.
" You look amazing tonight." nanindig ang aking balahibo sa leeg nang dumaloy ang hangin nanggaling sa bibig nito.
Goosebump.
Hayun na naman ang pamilyar na paghuhuramentado ng aking sistema. unti unting bumabalik ang maliliit na boses sakin isipan.
Hinayaan ko siya sa kanyang paglaso at hindi ko alam kung gano kami katagal na nakatayo sa tapat ng salamin. pinagmasdan ko lamang siya.
"I like your dress." sabi pa nito.
"You can have it if you want." biro ko pa. he chuckled in the most sexiest way. my eyes had widen habang nag-eecho sakin tenga ang pagtawa nito. may mga sinabi ito na hindi ko magawang maproseso sakin isipan dahil sa nag-iingayan mga nilalang sakin utak.
"Done." napapitlag ako ng hinawakan niya ako sa balikat. nagtama muli ang aming mga mata sa salamin and I can't even think of anything else aside of feeling his warm body caressing me.
Nakikita ko sa kanya si joss sa tuwing tumitingin ako sa kanyang mga mata. Naglalaman iyon ng iba't ibang estorya at ekspresyon. at ang mapulang labi nito. napakagat ako sakin sarili at nakita ko ang paggalaw ng adams apple nito.
He looked tense.
"Daddy!!" agad kaming nagbitaw ng mga mata sa isa't-isa ng makita namin si joss.nasa likod nito sila Carlo.
" Tito picture naman po muna kayong dalawa." hawak hawak ni carlo ay isang slr. hindi ko alam kung marunong ba ito kumuha ng litrato.
" Sure sure." agad na sang-ayon ni rafael at wala na akong nagawa nang akbayan niya ako't kabigin sa kanyang bisig.
mas lalo akong hindi naging komportable sa paglalapit namin,
pero dahil magaling akong magpeke ng ngiti ay nagawa kong maitago ang kabang nararamdaman ko.
Kumuha ng ilang litrato si carlo samin at ang ibang shots ay kasama si Joss.
" Pahingi ako ng copy kapag naprint muna ha." si rafael habang tinitingnan ang picture namin sa camera ni carlo.
" Sige ho tito, bukas aayusin ko kaagad to."
" Good." at nakipaghigh five ito sa anak ni Anna.
"Let's go." tumango at tinanggap ko ang kamay na nakalahad sakin harapan. paglabas namin ng kwarto ay sumalubong samin ang mga ngiti ng mag-asawa. nandon rin si Angenic, ang asawa ni Kelvin.
" Wow, ang gandang babae talaga mo day." sabi ni Genic. napangiti ako sa kanya at niyakap pa ako nito.
"Kainggit magsuot ng ganyan, haay naku paglumabas lang itong baby namin, bibili ako ng madaming damit." Singit ni Anna.
" Mommy you don't have to that, ikaw kaya ang pinakaseksi sakin." hinalikan nito sa lips ang asawa.
"Asus, loving loving na naman kayo dyan." pinoke ni Genic si Cyrus.
" Inggit kalang, pauwin mo na kasi ang asawa mo."
" Haay Oo mamaya uuwi yun, sus gagawa agad kami ng katulad ni baby Cerena." humalakhak kami sa sinabi ng asawa ni Kelvin.
Saglit pa kaming nagkwentuhan at walang katapusan habilin kay joss na magpakabait dahil lalabas ako kasama ng daddy niya. sandaling nawala ang tensyon nararamdaman ko kanina pero agad din itong bumalik ng mapag-isa kami sa sasakyan nito.
Isang mamahalin Buggati Veyron EB 16.4 ang sasakyan nito. hindi ko maiwasan hindi mamangha dahil sa magarang kotse ni rafael. After all, fan din ako ng mga ganitong uri ng sasakyan.
"Do you want to drive?"
Umiling ako. "No it's okay. masaya lang ako dahil nakasakay ako sa Buggati mo, ang tarush!! parang gusto ko rin bumili!!!" hindi ko maiwasan sabihin iyon sa kanya.
"Well you can have this. Meron pa rin naman akong isang Bugatti, this one is my collection, it's precious, but you can have this.,"
"Really?" parang bata akong naeexcite sa kanyang sinabi.
Tumango ito ng may malapad na ngiti.
"YAY!!!" at sa di ko malamang dahilan ay napayakap ako sa kanya ng mahigpit.
" Thank you rafael, grabe, promise I will take care of him." sabi ko pa. Alam ko kasi na hindi rin madali makakuha ng ganitong uri ng sasakyan. personalized ito at iilan lang ang meron nito.
"Your welcome." sabi nalang nito. Siya na ang nagdrive at panay ang kwento niya ng mga kotseng meron siya. parang gusto ko tuloy pumunta sa bahay nila para makita ko ang collection niya.
Sandali pa't natigil kami sa isang sikat na hotel sa Manila.
mabuti nalang talaga at naisipan kong magsuot ng maganda ngayon kundi baka ma out of place ako sa lugar.
Sumalubong samin ang isang babae, I assumed na empelayado siya sa lugar at agad na nakilala si rafael. nasa likod namin ay dalawang guard na palaging nakasunod samin ni joss.
' Rafael sigurado ka ba na okay lang na nandito sila?" palihim kong tinuro ang dalawang security na hindi malayo samin.
"Wag mo silang intindihan. it's better to have them. mahirap na, pareho tayong high profile na tao kaya dapat ay mag-ingat tayo sa mga tao." sabi pa nito.
"Saglit lang may kukunin ako." tumayo ito at sinundan ko siya ng tingin. may kinausap itong lalaki na employee ng lugar at tinuro ang kinaroroonan namin.
tiningnan ko ang buong paligid at nabigla ako ng biglang nagpatay ang ilaw. kinakabahan agad ako.
"Rafael."
pero wala akong marinig. wala rin akong makita at para akong nabibingi sa katahimikan ng buong lugar. ako lamang ang halos nagsasalita.
"Rafael." kinuha ko ang aking cellphone at kasabay ng pag-ilaw ng aking phone ay ang muling pagliwanag ng buong paligid.
at mas nanlalaki ang aking mga mata ng makita ko si rafael sakin harapan na may hawak na bulaklak. Lininga ko ang buong paligid at nasa gilid na ang lahat ng mga tao.
Nakatayo si rafael sa gitna at dahan dahan itong lumapit sakin. napahawak ako sakin dibdib dahil para itong lalabas sakin katawan.
"I know this is new to you and it's weird." tigalgal ako ng magsalita si rafael. may hawak itong mikropono at naririnig sa buong hotel.
" The day I propose to you, it's just a piece of paper na ginawa kung singsing sa daliri mo. Then nung araw na yun, nangako ako na magbibigay ako ng tunay na singsing kapag nakarating na tayo ng manila, ang mahalaga ay akin ka, at akin kalang." naasiwa ako sa bawat pagsinghap ng mga tao.
" Jocel. alam ko na napaimposible na maging tayo ulit. Alam ko kung gano ako nagkamali sa mga nagawa ko sayo noon at pinagsisihan ko ito ngayon hanggang sa mga darating na panahon. Pero kahit na anong mangyari, wala akong ibang babae na minahal ko ng ganito maliban sayo. Oo may mga taong dumating at yumakap satin sa mga panahon nangangailangan tayo ng kalinga sa isa't-isa. Saglit na nawala ang init ng halik satin pag-ibig at nagpatangay tayo sa hangin dala ng panahon."
"Pero naniniwala ako na kapag mahal na mahal mo ang isang tao, hindi ka magdadalawang isip na gawin ang lahat para sa kanya. Wala kang ibang gagawin kundi ang ipadama ang pagmamahal mo sa kanya."
hindi ko namalayan ang kanyang paglapit dahil medyo blurry na ang ang paningin dahil sakin mga luha.
"Jocel can you give me another chance, Pinapangako ko sayo, kapag binigyan mo ako ng chance, wala nang sinuman ang makakapaghiwalay satin. I will give you everything that this world can offer. I will always love you from the day you wake up and even in your dreams, I will love you. "
"Thank you for being a perfect mother to my son and I'm sorry for not being there when you needs me."
Lumuhod siya sakin harapan, nilagay nito sa tabing mesa ang bulaklak na hawak. kinuha niya sa kanyang bulsa ang red velvet na kulay na box at tumambad sakin ang mamahalin singsing na pinapaikutan ng mamahalin dyamante.
"Please Jocel, love me again, Marry me."
Para na akong bulkan sumasabog sa kanyang mga sinasabi. To be honest, natouch ako sa effort na ginawa niya. He simply managed to propose to me infront od other people.
Pero hindi ko magawang mapansin ang buong lugar dahil ang buo kung atensyon ay nasa mga salitang kanyang sinabi.
I'm badly want to say yes, pero ang daming what if? ang daming masasaktan.
Nilinga ko ulit ang aking mga mata sa buong paligid, subalit natigil ako sa isang pamilyar na mukha ng tao, nanlalaki ang aking mga mata ng makumpirma ko kung sino iyon.
"Lake..." rumagasa ang guilt na naramdaman ko sakin damdamin at mas lalo akong nag-alala ng tumalikod ito't lumabas ng hall.
Hindi ko na binalingan pa si rafael at dali dali ko siyang hinabol. wala akong marinig kahit unti unti nang nag-iingayan ang mga tao sa loob.
No lake, it's not what you think...