***********************************************************************************************************
I would like to dedicate this chapter to haru92. Thanks for supporting my Story.. Love you po.. God Bless...
***********************************************************************************************************
Isa isang sumagi sakin isip ang mga di kapani paniwalng bagay na aking ginawa sa gabing ito.
Halos maubos ko ang isang kalderong kanin at ang ilang kilong hipon na binili namin sa palengke. Wala akong pinatawad na kahit ang matigas nitong balat at ang ulo nito ay pinagtyagaan kong kainin.
"I.."sagot.. bakit hindi ko magawang makapagsalita sa kanyang tanong..
ang puso ko, wala na naman tigil sa pagrigudon. para akong sasabog.
Shit panu ko sisimulan ang lahat.
Rafael buntis ako.. ikaw ang ama.
No.. hindi madrama.
Rafael I'm pregnant. you're the father.
What the fuck. eninglish ko lang eh.
I'm pregnant rafael. I'm sorry I didn't expect this to happen. Okay lang kahit hindi mo matanggap.
No no no.. napailing ako sakin sarili. masyadong madrama.
Rafael buntis ako.. ikaw ang ama. panagutan mo ako...
Hindi.. ang pangit pakinggan. para naman akong pulubing namamalimos sa kanya..
"Jocel, tell me the truth.. buntis ka ba?"wala na..
Brain dead na naman. nawala na ang sense of all my senses..
"Rafael kasi..."
Dug dug dug dug
Dug dug dug dug
"Kasi..."naghihintay siya sa sagot ko..nakataas ang kanyang makapal na kilay.
Dug dug dug dug..
Dug dug dug dug...
"I'm preg..."
"The map that leads to you. Aint nothing I can do. The map the leads to you.. Following following.."
He raised his hand to stop me from talking at sinagot ang cellphone.
"Hey Uncle.." kumunot ang noo nito sa kausap.
"Where is she? No.. I told her to go home.. Hindi Uncle, nag-usap na kami.. What?"nanlalaki ang mga mata nito. Tumingin sakin at tumayo.
Sandaling dumistansya sakin.
"Hindi ganun Uncle. Wala akong ibang dahilan para gawin yun. Oo nagkabalikan na kami.."bumuntong hininga si rafael.. "Bukas pa kami babalik. Don't tell them Uncle, ako na ang magsasabi sa kanila.."
Nanatili akong nakatingin sa kanya. pabago bago ang ekspresyon ng mukha nito at tumitingin din siya sakin.
"Sorry Uncle.. Alam niyo naman kung sino ang mahal ko diba.,. Yes, I will clean this mess as soon as possible.."
Maya maya lang ay binaba na nito ang cellphone at tumingin sakin. The vulnerability is reflecting in his eyes right now. lumapit ako sa kanya at yinakap ko siya..
"We're in this together Jocel. Don't worry about them." tumango ako at naramdaman ko ang kanyang halik sakin noo.
I have to believe him.. Kailangan kong maging matatag para samin dalawa. Kami lang ang makakaintindi samin mga sarili at kalaban namin ang mundo.
//~//
Pinagmasdan ko ang himbing na pagtulog ni Jocel sakin tabi. hinaplos ko ang kanyang pisngi at inalis ang ilang hibla ng buhok sa kanyang mukha.
Napangiti ako.. She''s really an angel to me. Her beauty is an epitome of an angel.
Hindi ko pa rin kayang paniwalaan na heto siya, sakin bisig. payapang natutulog at mahigpit ang kapit sakin.
Hindi ko na naman maiwasan hindi maiyak habang inaalala ko ang nangyari samin nung nakaraan araw.
Yung iyak niya.. yung bawat hagulhol niya.. yung bawat pagpatak ng kanyang luha.. pakiramdam ko ako ang mas lalong nasasaktan. halos hindi ako makahinga..
Inaamin ko na natakot ako.. nangangamba ako sa kanyang mga sinabi. sa kung ano ang naging buhay niya sa paglayo sakin.
Kung ganu siya nasaktan at naghirap rin.
Kung pano niya niyakap ang lahat ng sakit nang walang karamay.
Inaamin ko rin na sa una, nagdodoubt ako sa kanyang mga sinasabi. but when I looked on her hazel brown eyes, parang natunaw ang lahat ng doubt. nang galit.. at kahit na anong sakit at pait ay nawala.
All I want for her that moment, is to feel my love...
Gusto kong tumakbo dahil gusto ko pang maghiganti. gusto kong takpan ang aking tenga, pero sa bawat maling kilos ko lang para panlabanan siya, mas lalo kong naririnig ng malinaw ang lahat..
Mas lalo akong nasasaktan..
Hindi ko mapatawad ang aking sarili nang makita ko siyang halos lumuhod sakin harapan..
pero iyon naman ang gusto ko diba.. ang makita siyang nagdurusa.. lumuluhod sakin paanan.
pero hindi ko pala kayang makita siyang nagkakaganun..
Dahil ang totoo'y mahal na mahal ko pa rin siya.
na hindi ko kayang pakawalan ang galit dahil ang galit na yun ang nagiging pag-asa ko para paniwalaan babalikan niya ako..
at yung takot sakin puso ng mga oras na tumatakbo ako.. unti unting nagpaparealize sakin kung ganu kahirap mawala siya sakin.
Then natigil ako sa pagtakbo.. kuyom ang aking palad at nagdesisyon akong balikan siya..
Nandon pa rin si Jocel.. at nanlumo ako sakin sarili nang makita kong ganu siya naghihirap na makuha ang kapatawaran hinihingi niya sakin.
Bumabalik ang sakit. nawawala na naman muli ang hangin sa buo kung paligid. nahihirapan akong huminga..
at wala akong ibang maisip kundi siya..
Si jocel na handa kong pag-alayan ng aking buhay..
Wala na akong paki sa lahat.. sa kung anong galit ang nararamdaman ko..
Nawala ang dahilan ko para maghiganti..
Ang gusto ko lang ay lumapit sa kanya..
Ang mayakap siya..
Dali dali akong tumakbo at nang makulong ko siya sakin mga bisig. doon lang ako nakahinga ng maluwag..
yung hangin ay unti unting bumabalik sa buong paligid.
And God,, She's perfectly fit in my arms.
Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya na hindi ko kayang mawala siya sa bawat saglit na lumilipas.
Na kahit pagtulog namin dalawa, maramdaman ko lang na wala siya ay nagpapanic ako.
napaparoid ako sa kadahilanan iiwan naman niya akong muli kagaya ng ginawa niya sakin noon.
Then nung kinausap niya ako ng masinsinan, nalaman ko na hindi na niya magagawa pa ang iwanan at saktan ako..
Nagbago na siya.. at nasabi kong mas mahal ko na siya ngayon kesa noon.
mas lalong nabuhay ang takot sakin puso na hinding hindi ko na kaya pang mabuhay ng wala siya sakin tabi.
Pano ko ba pangangatawan ito?
Maraming mga tanong na walang kasiguraduhan ang mga sagot.
mga parirala na mahirap buuin at intindihin.
Mga pangungusap na kahit gamitan ko ng pinakaepektibong diksyonaryo, wala akong mahahanap na tamang sagot.
Pakiramdam na hindi kayang ipaliwanag nang kahit na sinong tao..
Mga palaisipan mahirap mairesolba at panghawakan.
Na parang sa ginawa kong ito. para kong biniyak ang aking dibdib at inilahad sa kanya ang aking puso para panghawakan nya ito.
Naghahalo halo ang emosyon sakin puso. Takot, pangamba, pag-aalala, pagmamahal...
I don't want to act like I've done something that is right. No ablution of myself.
Kasi kahit na anong gawin ko at anong pilit ko na lumayo kay Jocel. Hindi ko magawa.
Kasi mahal ko siya.. mahal na mahal.
" How dare you rafael.." nag-iwas ako ng mga mata kay Hillary. kagagaling niya lang sa pagsampal sakin pero hindi ko ramdam ang sakit.
" What is not enough? Tell me what do I need to do Rafael to make you stay." pinaghahampas niya ako sa dibdib na hindi ko magawang lumaban o salagin iyon dahil alam ko, ako ang may mali samin.
Nakikita ko ang sarili ko sa kanya noon. Kung gano ako nasaktan ng mawala ang taong tanging minahal ko ng lubos.
Yung pakiramdam na mas masakit makita ang taong mahal mo na mawala sayo ng tuluyan at talikuran ka, kesa sa kamatayan alam mong iyon na ang huling hantungan.
Hillary is a good person. too perfect for me.. at samin relasyon, nalaman ko na mahirap palang pangatawanan ang isang damdamin alam mong wala kang ibang maibibigay higit sa kaya niyang iaalay sayo..
Araw araw, habang lumilipas ang mga panahon, at sa loob ng ilang taon namin pagsasama, nalaman ko kung ano ang mga nagbago at nawala sakin buhay. Mga mahahalagang alaala na binaon ko sa baul ng aking kapighatian, na kahit ginawa ko yun.. Lumalabas ang hangin nagmumula sa baul na yun at unti unting nagpapalanghap sakin ng isang katotohanan hinding hindi ko kayang talikuran si Jocel.
I always asked how do I overcome this feeling that I am now all alone and keep the pain. Fake every emotion, but at the end of the day, Ang anino ng sakit ay nakasunod sakin..na kahit sa madilim na daan ay mararamdaman ko ang kanyang pagyakap.. at wala akong magagawa kundi ang makisayaw sa lahat ng mga maling pakiramdam sakin.
But then, Hillary's there.. Cope me with every heartache I have.. Make me believe my worth and love again.
Pero ang mas mahirap sa lahat ay alam mong mahal mo.. pero hindi mo kayang sabihin ang totoo, kasi natatakot ka.
"I hate you!! I hate you!! I hate you so much Rafael." nawalan siya ng lakas at don ako nagkaron ng pagkakataon yakapin siya..
This is actually the worst feeling in the world. Yung alam mong ibinigay mo na ang lahat, at wala ka nang alam na mibibigay pa, pero pakiramdam mo, may kulang pa.. at ang masaklap, alam mong hindi iyon mababalik nang kagaya ng naibigay mo.
Hillary taught me me how to love. and inspite of being a stupid, jackass person in the world, hindi niya ako iniwan, even if I say so.
"Why did I fall for you, if you keep on loving her?"
I don't know.. hell, I don't know. It's my heart that tells me to go on with the feeling I have for her. even if that's so awful..
na kahit ilang libong beses na akong nasaktan.. I still want her. I still love her That everytime I saw her all cool, calmed and collected. I lost everything that I have in my mind to forget her. my heart keeps crashing, pounding like I'm a teenager. and then I will just realize, from the moment I felt that most awfull feeling, I'm not over her yet I know she was over me..
That everytime we talk, I fall harder, deeper on her.
at hindi ko kayang isipin na magmamahal ng iba si Jocel, maliban sakin. at kahit na alam kong hindi iyon mangyayari, nasasaktan ako at natatakot ako.
"Rafael please.,. Don't do this... I'm begging you..Don't leave me like this.." when I dropped her to her hotel. Hinatid ko siya sa Fort collins, isa sa mga sikat na syudad sa Colorado.
Hindi ko siya pwedeng iwanan nang ganito.
Kahit papanu, may konsensya naman ko. at hindi ko kayang nasasaktan siya ng ganito nang dahil sakin.
But I have to do this. Bumitaw ako sa kanya at kasabay nun ay ang tila walang tigil na paghagulhol niya sakin likuran.
Hindi ako lumingon. nagtuloy tuloy ako..
No more turning back rafael. This is what you choose. This is my decision.
Sa larong ito.. masasabi kong ako ang natalo..
sa bangkang aming sinasakyan, kung meron man akong nais iligtas at hayaan malunod sa kanila ni Hillary,.. pinili ko si Jocel..
Pinili ko kung ano ang sinasabi ng aking puso..
Napabuntong hininga ako ng maintungtong kong muli ang aking mga paa sa pintuan nila Jocel.
All I want to do right now is to be with her. Make love to her.. Love her..
Every day, every night.. every moment of my life.. Until the day that we died... I want to be with her, and forever's will not be enough.
Mamahalin ko siya, hanggang matigil ang pag-ikot ng mundo.. Hanggang yakapin ng liwanag ang dilim.. Hanggang dumampi ang labi ng langit sa lupa..
Mamahalin ko siya, higit sa anuman at sinomang tao sa mundo..