"Don't ask me to let you go..."
" Lake!!" hindi ko maiwasan mapabulalas at humiwalay ng bahagya sa kanya. nakunot bigla ang noo nito sakin inakto.
" Hey jocel it's just me." hindi na ito nagtangka na lumapit muli. nakangiti siya pero ramdam ko ang pagtataka nito sakin.
"Are you not going to hug and kiss your future FIANCE?' napalunok ako sa tinuran ni daddy, nagpalitan ako ng tingin sa kanila.
nagbaba ako ng tingin kay lake at napapikit ng mata. No this Can't be. I am not going to marry the man that I didn't love.
Hinawakan ko ang aking sentido at nakaramdam ako ng pagkahilo. nalulula ako sa sobrang pagod, sa antok, sa dalawang taong kaharap ko ngayon, si rafael. nagkakarambola sakin isipan ang mga nangyayari at pakiramdam ko ay bibigay na ang aking katawan.
"Are you okay?" napalinga ako sa lalaking pinangakuan ko ng kasal noon. Hindi, mali.. maling mali ang mga ginawa ko. Pano ko ba nadala ang aking sarili sa isang bagay na hindi ako sigurado at para sa pera.
Oo inaamin ko noon na may gusto ako sa kanya, nadala ako ng damdamin ko noon na walang tao ang nararapat para sakin at lahat ay iikot lang sa pera at kayamanan. nakulong ako sa edelohiyang ang mga taong nagmamahal ay miserable ang magiging buhay.
kaya napadali ako sa pagsang-ayon kay Daddy na ipagkasundo ako kay lake at gawin kasunduan ang aming kasal katulad ng kay kuya.
napailing ako kasabay ng pagkawala ng balanse ng aking katawan.
"What is happening Ocel." namalayan ko ang kamay ni kuya sakin.
hindi ako makatingin ng deritso sa kanya, I deluded myself for something that I used to believe before.
na kahit kailan ay hindi ako makakaramdam ng pagmamahal sa lalaking gusto kong makasama habang buhay.
"I'm okay." habol ang aking hininga at nakahawak ang aking kamay sa hagdan.
Pakiramdam ko ay naghahalucinate na ako. Umiikot ang paligid at nanginginig ang aking mga tuhod. hindi ko alam kung ano ang nangyayari sakin.
at hanggang sa hindi ko na makayanan. pumikit ang aking mga mata kasabay ng pagdilim ng buong kapaligiran. wala na akong marinig kundi ang mabilis na pagtibok ng aking puso.
//~//
nakaramdam ako ng paghaplos sakin pisngi at masakit ang aking mga mata na minulat ito. tumambad sakin ang amoy ng aking kwarto at ang lalaking nakadungaw sakin.
sumilip ang mapuputi at pantay nitong ngipin. Ang mga mata nito'y bahagyang nagtago at lumalim ang dimple nito sa pisngi.
"Lake.." bumaba ang aking boses at parang nawawalan ako ng tinig.
hinaplos nitong muli ang aking buhok at hinalikan ako sa pisngi. hindi ako makagalaw dahil pakiramdam ko ay bulto bulto ang mga bato na nakadagan sakin katawan.
" Nagcollapse ka kanina pagdating mo. ano ba nangyari sayo." inalalayan ako nitong makaupo. sinapo kong muli ang aking ulo dahil medyo kumikirot pa ang aking sentido.
"I don't know, napagod lang ata ako sa byahe." sagot ko ng di tumitingin sa kanya. katahimikan ang sumunod na nangyari. tanging ang ugong na nanggagaling sa aircon sakin kwarto ang naririnig namin.
"Hindi mo na sinasagot ang mga tawag at emails ko. mayproblema ba tayo?" tumikhim ako. alam kong nasa kin nakatitig ang singkit niyang mga mata.
aminado ako na iniiwasan ko siya nitong mga nakaraang araw. ang totoo'y gusto kong putulin na ang kung ano man ang inaakala nitong ugnayan namin dalawa.
Walang kami at hinding hindi magiging kami.
ayoko nang makulong sa isang ilusyon na walang katotohanan. alam ko rin naman na ganun ang nararamdaman ni lake para sakin.
May kanya kanya kaming mga buhay at walang pwedeng makadikta kong ano ang tama at dapat namin gawin.
Gusto kong bawiin ang mga sinabi ko sa harap ng pamilya niya pati na din kay daddy noon.
Flashback
"What do you think Jocel?" nakaawang ang aking bibig pagkatapos kong marinig ang anunsyo nila daddy.
Kahit na eniexpect ko na ang ganitong eksena dahil sa pagbabanta ni kuya, hindi ko pa rin magawang paniwalaan.
Hindi ako sumagot at pinakiramdaman ko lang ang mga matang nakatutok sakin,
kaharap ko si lake na naghihintay ng aking sagot. Hindi ko alam kung bakit hindi nito nagawang humindi sa kagustuhan ng kanyang mga magulang na ipagkasundo sakin.
Hindi niya ako gusto, alam ko yun kaya dapat ay normal lang na magpoprotesta siya samin.
naramdaman ko ang kamay ni kuya sakin braso. para akong kandilang hinihintay na maupos ng mga taong nakatingkayad sakin.
Lumingon ako sa kanya at gusto kong humingi ng tulong. naalala ko na ganito rin ang eksena ni kuya noon ng pinagkasundo rin siya ni daddy kay Ate Cheena. naghahanap ng makakampihan, nang makakapitan.
"Hindi pa naman ngayon Jocel eh, we have more time para magliwaliw. Mag-aaral ako abroad kasabay na rin ng pagmamanage ng kompanya namin. Siguro by the age of 25 baka don na tayo magpakasal."
naumid ako sa sinabi niya. agad agad naman akong dinaluhan ni kuya at hinaplos ang aking likod.
"Jocel." si daddy. nakita ko kung pano niya ako panlakihan ng mga mata. hayun na naman ang nakakatakot nitong mga tingin sakin.
"Baka may Boyfriend ang anak mo Miguel." ani tita Sonia na lalong nagpatalim ng mga mata ng tatay ko.
Okay I get. We are his children at wala kaming karapatan magreklamo kung kanino niya man kami ibenta o ipagpalit.
Daig pa namin ang isang bagay na pag-aari niya at pinagpalit sa isang magandang bagay.
" Wala po akong boyfriend.' umiling ako sa kanilang lahat.
Narinig ko ang pagluwag ng hininga ni daddy.
"Will then, that's good. Pareho kayong single ni Lake, magkakasundo ang ating mga pamilya. Wala akong nakikitang magiging problema sakaling matuloy ang kasal ninyo, in fact mas magiging maganda ang takbo ng ating mga negosyo." pumalatak ang tawa ng nanay ni lake na sinabayan nila daddy.
Theyre all here because of business. at ako, ako ang kapalit ng magandang samahan ng kanilang mga kompanya.
Why? maganda naman ang pamamalakad ni daddy rito. katulong niya rin si kuya at wala kaming kakompetensya na malalaking kompanya.
Ano pa ba ang gusto nila.
"I'll take that as a yes jocel." nang mapag-isa kami ng aking magaling na ama sakin kwarto pagkatapos ng dinner. kakaakyat ko lang rin at sinabayan niya ako sa pagpasok.
tiningala ko ang aking daddy na may matigas na puso. Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat sa Diyos na siya ang naging ama ko sa kabila ng kanyang ginagawa samin ni kuya.
" Lake is a good person. and I know you'll be safe with him." nang makita niya kung gano ako kadismaya sa naging desisyon niya para sakin.
"Dad, I know him, schoolmate ko siya at halos araw araw ay nagkikita kami. He really is a good person, pero hindi ba unfair samin kung ipagkakasundo niyo kaming dalawa." I tried to utter not a single word with him.
nakita ko ang pag-igting ng kanyang panga sakin sinabi. Ano pa ba ang iniiexpect ko sa kanya. his words are firm at siya ang batas sa bahay na'to.
" You are going to marry him Jocel, walang tanong tanong at walang magrereklamo." bagsak ang mga balikat ko ng lisanin ako ni daddy sakin kwarto.
Kahit na anong pagmamatigas ko sa kanyang gusto ay siya pa rin ang masusunod. Nasa poder niya ako at hawak niya ang aking leeg.
alam kong sakaling pumalag ako sa kanya ay kukunin niya ang mga bagay na meron ako sa ngayon. gigipitin niya ako katulad ng ginawa niya kay kuya.
and what will I do, 4th year high school palang ako at di ko pa alam kung panu buhayin ang aking sarili.
napasubsob ako kasabay ng mga luha sakin mga mata.
Sa mga sandaling ito, mas kailangan ko ng taong tutulong sakin. hanggang sa maalala ko si mommy. Unfortunately, when i tried to call her, boses ng lalaki ang nakasagot.
pinatay ko bigla ang tawag at nagpatuloy ng pagyakap sakin sarili.
ito ang mga sandaling wala akong maisip na magandang dahilan o magandang mga nangyayari sakin,
pinagtutulakan ako ng aking daddy na pumasok sa isang kasunduan na wala akong magawa kundi ang umuo.
"I'm leaving tomorrow morning." malungkot na wika ni lake. hindi ko alam pero unti unting nagkaron ng pag-asa ang aking puso sa kanyang mga sinabi.
"Pero babalik din ako agad for the arrangement of the wedding. My mom can't wait to see me marrying you jocel." Tita sonia is sick at ang alam ko ay ilang buwan nalang ang ilalagi nito para mabuhay. Her one and only wish is to let her son be married with me.
All the hopes that I have was gone. pero hindi ko yun pinahalata sa kanya.
"Are you still going to pursue that arrange marriage?" hindi siya nakasagot sakin tanong at umiwas rin ng tingin.
bumuntong hininga at pinaglaruan ang mga daliri.
pareho kaming nakatingin sa pader ng aking kwarto.
" Do you still like me jocel, the way that I like you right now?" naramdaman ko ang singkit niyang mga mata sakin mukha. hindi pa rin ako tumitingin.
I have to tell him the truth even if it's hurt him. I don't want to lie my feelings with him. Lake is a good friend at ayaw kong masaktan siya nang dahil sakin.
" I will always like you lake, But my heart belongs to somebody else." I managed to look straight to his eyes.
umiling ito at wari'y hindi makapaniwala sakin sinabi.
"How can you said that? we already talk about this before."
Ako naman ang napailing. again, dahil natakot ako sa mga posibleng mangyari sakin noon kaya napapayag ako ni daddy. Now that I can stand for my own, hindi ko na kailangan ng kahit ano sa kanya.
"You like me right? " tumango ako." why? pano ka magkakagusto sa iba samantalang gusto mo rin ako." pinasadahan niya ng kanyang palad ang kanyang buhok. he looked infuriate and incrodously on me.
"I love him lake." ngumiti ako ng mapait sa kanya,.
He is livid.
Tumalikod siya at humakbang patungo sa bintana.
sunod sunod ang ginawa niyang paghinga at pagpasada ng kanyang kamay sa kanyang buhok.
"That is bullshit jocel., tayo ang ikakasal. hindi ka dapat nagmamahal ng iba,dapat ako lang." mahigpit ang kapit ko sa comforter na nakabalot sakin paa.
Walang pwedeng magdikta sa kung sino ang dapat kung mahalin.
"Ano bang nangyayari sayo jocel. kala ko ba okay tayo."
"Everything has changed lake. and I'm sorry. matutuloy ang merging ng mga kompanya ng mga magulang natin at walang magbabago kahit di tayo kasal."
"NO!!" napasigaw siya na ikinagulat ko.
hindi na nito napigilan ang sarili. hindi ako gumalaw at pinakinggan ko lang ang kanyang paghinga.
This is not really good. sana'y mali ang hinala ko na walang malalim na nararamdaman sakin si lake.
maling mali lalo na't ang puso ko ay ibinigay ko na sa iba at hindi ko kayang talikuran ang taong yun.
"Please lake, pumayag kana. bitawan muna ang kasal, alam naman natin na hindi natin mahal ang isa't-isa. Please let me go." I used the most sincere tone para bumitaw lang siya. but to my dismay, nakita ko kung pano tumulo ang luha sa kanyang mga mata.
He is hurt at ito ang mahirap para sakin.
"I love you jocel, please don't ask me to let you go."
then he leave with tears falling on his eyes.