Chapter 46
Parehas kaming nagulat ni Dillon sa inasalnya. Laglag ang panga ko habang nakatitig sa namumula nyang mga mata.Nagiigting ang bagang nya at hindi ko maintindihan kung bakit kailangan nyangumasta nang ganyan.
"What?" tanung ulit ni Dillon sa kanya.
"I said move. Kanina ka pa." Sagot nya.
"What the hell? Anu na naman yan?" reklamo niFifth.
Binalingan ko sya nang tingin. Suminghap akodahil alam kong gulo na naman ito.
"Anu naman ngayon sayo? Anu ka ba nya? Whyare you so affected?" sagot ni Dillon. Kalmado lang sya pero matatalim angbawat salita nya kay Grant.
Kumunot ang noo ni Grant sa kanya.
"Damn. Move." Mas matigas ang kanyang boses.
Mukhang nabanas si Dillon kaya tumayo sya saupuan at hinarap si Grant.
"Why move? At anung paki mo?" Matigas nyang tanung
Nagigting ang bagang ni Grant at matalim natinignan si Dillon. Naramdaman kong parang nagkakainitan na silang dalawa kayainangat ko ang kamay ko at hinila ang laylayan nang damit ni Dillon.
"Dillon, tama na." Mahinang sabi ko sa kanya.
Parehas na nalaglag ang tingin nila doon. Maslalong bumusangot ang mukha ni Grant nang makita ang ginawa kong paghawak salaylayan nang damit ni Dillon. Para bang hipan mo lang sya ay sasabog na sya sagalit.
Kinuha ni Dillon ang kamay kong nasa T-shirtnya at mahigpit itong hinawakan. Nagulat ako at nasulyapan ang pagtagilid niGrant nang kanyang ulo.
"Dillon.." suway ko at akmang babawiin angkamay ko pero mahigpit ang pagkakahawak nya dito.
Tumayo si Thunder.
"Grant, marami namang upuan. Bakit hindi kanalang dito sa tabi ni Fifth." Singit ni Thunder.
"Fine, but I'll take Faith with me." Aniya atakmang hihilain ako pero tinapik nang malakas ni Dillon ang kamay nya.
"What the fuck!?" sigaw ni Dillon.
Tumigil si Grant, kinagat ang ibabang labinya, sandaling tumingala at ang magbalik sya nang tingin kay Dillon ay tinulaknya ito nang ubod nang lakas. Napatakip ako sa bibig ko dahil sa gulat.
"Damn! Grant!" sigaw ni Thunder at kaagadsilang dinaluhan.
Hindi nagpatinag si Dillon, tinagilid nya angkanyang leeg at tinulak din si Grant. Mas malakas sapat na para matumba siGrant.
"What's your problem? Huh? You can't takeFaith with you, nasa tamang pagiisip ka ba ha? Umayaw k ana hindi ba? Where's Rihanna?Hindi ba't sya na ang bago mong babae ngayon?" galit na sabi ni Dillon.
Kinagat ko ang ibabang labi ko.
"Tama na. Dillon." Ani ko pero hindi nya akopinakinggan.
Nilingon ko si Williard na nanunuod lang atmukhang walang pakialam. Nahihiya ako sa kanya. Dahil narito ako, pakiramdamko, masisira pa ang birthday nya.
"Rihanna isn't my girl." Mahina pero malinawna sabi ni Grant. Binalingan ko sya nang tingin nang dahil doon. Diretsyo angtingin nya sa akin at para bang sa akin nya 'yun sinasabi.
"Fuck you! Wag mo kaming lokohin." Ani ni Dillon.
"Fuck you too! Hindi ko naman kailangangmagpaliwanag sayo! Asshole!" Sabi ni Grant at tumayo. Lumakad sya palapit saakin at nagimbal ako nang dahil doon kaya napaatras ako.
"Rihanna isn't my girl. Alam nyong lahat kungkanino ako." Aniya at huminto sa harapan ko.
Inawang ko ang bibig ko dahil hindi ko alamkung anung i-rereact ko sa mga sinasabi nya. Nang naramdaman ko ang mainit nabisig ni Dillon sa akin ay nagangat ako nang tingin. Hinila nya ako at tinagosa likuran nya.
"I.won't.let.you.hurt.her.anymore." Matigasang tono nang kanyang boses at alam kong galit na galit na ito.
Maski ako ay nagulat sa ekspresyon nang mukhani Dillon. Ngayon ko lang ata 'to nakitang ganito kagalit at narealized ko nanakakatakot pala syang magalit.
"Who the hell are you? Bakit kanakikisawsaw-"
"Grant! Fucking stop it!" Sigaw ni Thunder sakanya.
Bumuntong-hininga ako at tinignan si Dillon.
"Please, tama na. We can't ruin Thunder'sbirthday." Bulong ko.
Nakita kong bumuntong-hininga nang malalim siDillon at hinarap ako. Kulang nalang ay magmakaawa ako sa kanya. Ayaw ko natalaga nang gulo. Ayoko nang masira ang gabing ito para kay Williard. Birthdaynya ngayon at kahit na tahimik lang sya at nanunuod sa away nang dalawa ay alamkong nababanas na din sya. We can't push all his buttons. Nakakatakot magalitang mga tahimik na tao.
"Ok. Ok. I'm sorry." Aniya at yumuko sabalikat ko. Nang hawakan nya ang dalawa kong kamay ay nadinig ko ang malakas napagtikhim ni Grant
"Fuck! Dillon!" sigaw nya at susugurin nasana si Dillon nang matigilan sya sa sigaw ni Promise.
"Tama na yan okay? Pwede? Kahit na ngayonlang? Tigilan nyo na muna yan? Ngayon nalang ulit narito si Faith at birthdayni Williard ngayon! Pwede bang magkaroon nang kahit na kaunteng kapayapaannaman kahit sandali lang? Please?" galit na sigaw ni Prom.
Bumuntong-hininga si Dillon at umupong mulisa tabi ko. Ganun din ang ginawa ko. Naramdaman ko ang pagtayo ni Grant salikuran ko at paglakad para umupo sa tabi ni Williard.
"Tss. Mamatay ka sa selos. Gago!" Ani niDillon.
"Dillon naman!" sigaw naman ni Kate.
Umiling-iling nalang si Dillon. Nasundan koang paglapit ni Grant kay Williard. Tinapik nya ito sa balikat.
"Sorry, bro." Aniya.
Tumungo-tungo lang si Williard at ngumisi. Yanna naman ang pangisi-ngisi nya. Kapag nagkakagulo na ang lahat, sya itongkalmado lang. Sya itong parang wala lang. But, I know, there's somethingsuspicious about his smile. Nakaka-intriga.
Parang bumalik sa normal ang lahat. Kumainkami at nagsaya. Maaga pa pero nagiinuman na sila. Tahimik lang akong kumakainnung pasta na sa Sbarro nila inorder. Marami ding pizza na galing sa Yellow cabat iba't-iba pang pagkain. Nagaalala nga akong hindi 'to maubos. Iilan langnaman kami dito tapos sobrang daming foods.
"I think I should go home." Bulong ko kayDillon.
Bumaling sya nang tingin sa akin nangnakataas ang kilay. Hindi nya ata nadinig 'yung sinabi ko. Ang lakas naman kasinang music ni Fifth. Kaya nilapag ko 'yung pinggang hawak ko at humilig sakanya.
"Sabi ko, I should go home." Bulong ko satenga nya.
Humarap din sya sa akin at bumulong. "Ditokana matulog. Saturday naman bukas, wala kang pasok. Ako bahala maghatid sayo."Aniya sa akin.
"Hindi ako nagpaalam Dillon."
"I'll call your Papa."
"H-hindi ako.. komportable."
"Don't worry. Tito and Tita won't be hometonight.. or, kung hindi ka komportable dahil narito si Grant, you can sleep inour house." Diretsyong sabi nya sa akin.
Naramdaman ko ang paginit nang mukha ko nangdahil doon.
"H-ha?" tanung ko.
Kinagat nya ang ibabang labi nya at lumagokmuli nung beer.
"I said, sleep in our house." Paglilinaw nya."Kung.. k-kung gusto mo lang naman." Dugtong nya.
Naramdaman ko ang pagkangatal nang kanyangboses. Yumuko ako dahil medyo nailang ako doon. Pero ngumiti lang sya at ginuloang buhok ko.
"Stop being cute. 11:00 pm you need to drinkyour med." Paalala nya sa akin.
Ngumiti ako at tumungo-tungo. Tumawa nangmalakas si Prom sa korning joke ni Thunder. Titingin sana ako sa kanila nangmahagip nang tingin ko si Grant na nakatingin lang sa akin. He's watching me.
Bawat kilos ko ay pinapanuod nya. Kahit nanung pumunta ako nang kusina para kumuha nang maiinom ay ramdam na ramdam koang titig nya sa akin. Nacoconcious ako kaya parang nawawala na naman ako sasarili. Kumuha ako nang isang bagong tubig na nasa mesa pero dahil sapangangatog ko ay kamuntikan ko na 'yung mabitawan. Mabuti nalang ay kaagadakong inalalayan ni Dillon. Pero may kaunte paring natapon sa damit ko.
"Uy, Faith, you okay?" nilingon kami Kate.
"Ah. Oo. Sorry. Magpapalit lang ako saitaas." Ani ko at tumayo na.
Nagangat din nang tingin si Dillon sa akin.
''Babalik ako." Ani ko.
Hindi na ako lumingon pa sa kanila. Diretsyoakong umakyat sa second floor para magpalit nang damit. Ayaw ko na dito.Pipilitin ko nalang si Dillon na ihatid na ako pauwi. Isa pa, hindi naman kasiako nakapagpaalam. Idadahilan ko nalang na baka magalit sa akin si Papa Davidat sigurado akong magaalala 'yun kaya kailangan ko nang umuwi.
Nagpalit ako nang pantalon nang isang putingt-shirt. Lalabhan ko 'tong damit na nabasa ko pagkatapos ay ibabalik din dito.Hindi naman kasi talaga sa akin ang lahat nang gamit dito. Binili nila ito saakin pero hindi ko gustong angkinin. Nung umalis ako, talagang ang mga damit kolang ang dinala ko.
Nang matapos akong mabihis ay lumabas nadinako nang CR. Sinara ko ang pintuan doon at nang lumingon ako ay lahat mapatalonako sa gulat nang makita si Grant na nakasandal sa pinto nang kwarto. Nakatitiglang sya sa akin at tingin ko ay kanina pa sya nandoon. Ang tagal ko naman kasimagmuni-muni sa loob.
"A-anung ginagawa mo dito?" tanung ko sakanya.
Ito na naman ang panginginig ko. Tumikhim akoat kinagat ang ibabang labi ko.
"Let's talk."
"Wala tayong paguusapa-" natigil ako nangbigla nyang isara ang pintuan nang kwarto. Tinignan ko sya.
"Anu bang kailangan mo sa akin?" tanung ko
"Kayo ni Dillon.. A-anu kayong dalawa?"tanung nya.
Kumunot ang noo ko.
"Bakit kailangan mong malaman?" tanung kopabalik.
Lumunok sya at ginulo ang kanyang buhok.
"J-just.. just answer my damn question,Faith!" Aniya.
"My life doesn't concern you anymore, Grant."
Tumigil sya at tumingin sa akin.
"You already cut all your ties with me-"
"No-"
"Binigay ko na ang kalayaang gusto mo. A-anupa bang gusto mo sa akin?"
Umiling sya. "Hindi ko sinabing pakawalan moako." Aniya.
Nalaglag ang panga ko. Anu bang ibig nyangsabihin? Inaasahan nya bang pagkatapos nang lahat magpapakabaliw parin ako sakanya? Yes. I do love him. I really really love him kaya nga nagawa ko anglahat nang ito. Pero sa ngayon, para bang dapat na may gawin naman ako sasarili ko. Dillon is right. I need to live for myself. Hindi para kay Grant.
Lumunok ako at yumuko.
"Aalis na ako." Ani ko at akmang dadaanan syapero hinuli nya ang braso ko.
Nang tignan ko sya at nakita ko angnagtutubig nyang mga mata. Para syang iiyak na hindi ko maintindihan.
"Bitawan mo ako. Grant." Ani ko.
Parang wala syang narinig at mas nilapit paako sa kanya. Suminghap ako nang maamoy ang bango nyang miss na miss ko.Kinailangan ko pang kontrolin ang sarili ko bago pa ako mabaliw muli sa kanya.
"B-bawiin mo ang lahat nang sinabi mo saakin. Don't. Don't let me go." Hirap nyang sabi.
Nalaglag ang panga ko nang dahil doon.Tinignan ko sya at nakita kong nangangatal ang kanyang labi.
"Damn! P-please.." Nanginginig na sya. Hindiako makapagsalita at pinanuod syang ganun. Nang hilain nya ako at ikulong samga bisig nya at para bang may kung anung nangyari sa puso ko.
Maski ako ay hindi makapagsalita. Hindi akomakapaniwalang naririnig ko ang lahat nang ito sa kanya ngayon.
"D-di ko na kaya. Nababaliw na ako sa sakit,Faith." Aniya.
"Grant, bitawan mo ako-"
"No. Damn. No." matigas nyang sabi.
Inawang ko ang bibig ko at ilang butil nangluha ang dumausdos saking pisnge. Grant, bakit ba palagi mo nalang akongpinapahirapan? Kung aalis ka, umalis ka nalang nang hindi na bumabalik pa.Hindi 'yung iiwanan mo ako, pagkatapos kapag pinipilit ko nang maging maayosbigla ka na namang babalik.
"L-let go, Grant."
"Why let go, Faith? Are you choosing Dillonover me?" galit na sabi nya.
"What are you saying?"
"Mahal mo na ba sya? Nahulog ka na ba sakanya ha? You said, you're sick, at si Dillon ang unang nakaalam nun. Nilihimmo ito sa akin at kay Dillon hindi? Bakit, Faith?" mahinang tanung nya.
Inawang ko ang bibig ko.
"Are you doubting me?"
"Dapat ba hindi? You said you love me, kungmahal mo ako.. bakit ka nagsinungaling?" napaos ang boses nya sa dulo. Tinignanko lang sya at hindi na masagot.
"Faith.. Speak. Damn. Wag mo na akongpaikot-ikutin." Aniya.
"I lied, kasi ayaw kasing masaktan. I chooseto lie Grant. I know, I am wrong and I am sorry. I love you so much at gustokitang makasama kaya pinili kong magsinungaling sayo. Gusto kong gumaling.. Iwant to be cure because of you." Ani ko.
Umiyak sya sa harapan ko. Ngayon ko lang syanakitang humagulgol nang ganito at bawat paghikbi nya at punong-puno nangsakit. Umiyak din ako. Nang kumilos sya ay lumuhod sa harapan ko ay napatakipako sa bibig ko.
"Dammit." Paulit-ulit nyang bulong habangnagpupunas nang luha.
]