Chapter 15
This will be my longest ride of all. Ngayon ko lang naramdaman sa buhay ko na para bang ayaw ko nang tumigil ang pagandar nang sasakyan. My magical summer will end soon. Parang ang bilis-bilis. Hindi ako makapaniwala. Parang nung nakaraan lang, pinaplanu palang namin 'to. Parang nung nakaraan lang. Ang saya-saya pa namin. Tapos ngayon.. ito, patapos na.. malapit na..
Binalingan ko sya nang tingin nang maramdaman ang paghawak nya sa kamay kong nakapatong sa kanyang hita. Hindi sya tumingin sa akin pero nakikita ko ang pagiigting nang kanyang bagang.
"Let me hold you. Please." Bulong nya.
Hindi ako sumagot at bumaling sa bintana habang kagat-kagat ang ibabang labi ko. Pinipigilan kong hindi umiyak. Ayaw ko nang umiyak. Pulang-pula at maga ang mga mata ko dahil sa buong gabi kong pagiyak. Nakita kong ganun din sya. Bloodshot ang kanyang mga mata at halatang hindi sya natulog, ibig sabihin, hinintay nya lang ang pagdating nang umaga.
Inihinto nya ang sasakyan nang huminto ang nasa harapan namin. Napapikit ako nang maramdaman ang paghigpit nang hawak nya saking kamay. Hindi ko sya magawang lingunin dahil alam kong umiiyak sya ngayon.. Suminghot ako at natigang ang aking puso, mainit na luha ang dumaloy saking pisnge. Nanginig ang kamay ko at alam kong ramdam na ramdam nya 'yun dahil hawak nya ito.
Humigpit ang hawak ko sa kamay nya kasabay nang pagtulo nang mainit na luha saking pisnge.
"P-pwede ba akong magmakaawa ulit sayo?" Aniya
"H-hindi kasi pwede, e-eh." Basag na basag na aking boses. Hindi ko na napigilan ang mga luha ko. I am really breaking right now at para bang ito na ang pinakamasakit na naramdaman ko sa buhay ko.
"Do you love me?"
"Very much. V-very much."
"Ibangga ko nalang kaya 'tong sasakyan para-"
"Grant!" suway ko sa kanya.
"Atleast, we can be together even in hell, Baby."
"Don't say that."
"Heaven or Hell, I don't mind. I don't fucking mind as long as I am with you." Aniya.
Hindi ako sumagot. Niliko nya ang sasakyan at habang papalapit kami sa pupuntahan namin ay mas lalong naninikip ang dibdib ko. Pumikit ako at sa bawat punas ko nang aking luha ay mas lalo silang nagsisituluan. Walang tigil, para bang hindi sila nauubos. Para bang hindi na sila mauubos.
"Thunder and Dillon will be here in any time, I hope masiraan sila o kaya hindi na sila dumating." Mahinang sabi nya habang naglalakad kami dito sa tabing-dagat.
"Grant.." suway ko sa kanya.
Nakita ko kung paanu lumambot ang tingin nya sa akin.
"Fuck. Nabuhay akong nakukuha ang lahat nang gusto ko. Everything I want, Faith. I got it all, Fame, Money, Girls.. Everything. I thought, I have everything I want and I need in life, But, I am very wrong. Now, I am Grant Elliot Hernandez, but I can't have you. At ngayon, nagsisisi ako. S-sana pala, noon palang naging mas mabuti na akong tao siguro sa ngayon, hindi ako pinaparusahan nang Diyos nang ganito."
Nagangat ako nang tingin at nagkagat nang labi.
"Kung ganun, bakit ka lalayo?"
"Why? You want me to stay?"
Inawang ko ang bibig ko. Yes. Oo! God. Grant, gustong-gusto kong sabihin sayo na nasa dito ka nalang. Na sana dito ka nalang sa tabi ko. Bakit ba ang hirap-hirap? Bakit ba ang sakit-sakit? Bakit ba kailangang may maiwan? Bakit ba kailangan nating masaktan? Bakit?
"I want you to stay."
"Then, I'll stay. Come with me." bulong nya
Umiyak ako at umiling-iling.
"Baby, we can run away. May pera ako. I can provide for yo-"
"Hindi 'yun ang issue-"
"Then what's the issue?"
"Magkakasala tayo."
"Just for once, can you.. can you please choose me?" Pakiusap nya.
I want to choose you.. kung pwede lang.. kung pwede lang Grant..
"I don't believe we're siblings, Faith."
"We are."
Buong puso syang umiling-iling.
"No. Baby, or even if you're my sister I don't mind and I don't care. God will not judge us, he will not judge us! Our love is pure and true? How can this be wrong, Faith? I don't see anything wrong with this... Faith, we love each other. There's nothing wrong with it."
"Grant. This is against everything. This is against the law of Human and Bible. This is against what is right. This is incest. Pandidirihan tayo nang tao. Hindi mo ba naiintindihan? Iisipin nilang abnormal tayo. Iisipin nilang mga immoral tayo.."
"I know it is. Pero nagbabakasali padin ako.." huminto sya dahil sa walang sawang pagtulo nang luha galing sa kanyang mga mata. Pagmasdan ko palang 'yun nawawasak na ako. "Fucking shit." Bulong nya.
Mas lalo akong naiyak. Hindi ko na kaya. Para bang hindi ko na kaya.
"I bought you a ticket too. Baby, if you come with me, I promise, I will make you the happiest girl on earth. I will love you. I will respect you. J-just.. j-just come with me, please.." Pakiusap nya. Lumuhod sya saking harapan at nanginginig na inilalahad ang ticket na binili nya para sa akin. Umiling-iling ako habang umiiyak..
"B-aby please. I can.. I can work for us. Lahat gagawin ko para sating dalawa. Hindi kita mabibigyan nang marangyang buhay pero gagawin ko lahat para maging masaya ka-"
"Grant please.. Don't make this hard for the both of us.."
"Hindi ko kaya Faith. Hindi ko kaya. Fuck it! Hindi ko alam kung Kaylan pa ako nagsimulang naging duwag nang ganito. Takot na takot ako pagdating sayo. Mahal na Mahal kita at kahit anung isip ang gawin ko, hindi ko makita ang buhay ko nang wala ka. I know.. I know, bago kita niyaya dito ay sinabi ko nang ito na ang huli, sinabi ko nang pagkatapos nito ay lalayo na ako.. Pero hindi ko padin pala kaya. Fuck it! Hindi ko padin kaya, Faith." Pakiusap nya.
Humagulgol ako nang iyak nang dahil doon. Pakiramdam ko, mahihimatay na ako nang dahil sa pagiyak ko.. Gustong-gusto kong pumayag kaya lang ay hindi pwede.
"That tears is for me, right? You love me Faith, I know, you love me, then, why not fight for me then?"
"H-hindi.. Hindi talaga pwede, Grant. Hindi kasi talaga pwede."
"Thunder and Dillon is near Baby. Please, Choose me this time we can make this happen if yo-" Binitawan ko ang kamay nya. Nakita ko ang pagkagulat nya nang dahil doon.
"B-baby.." pumiyok ang kanyang boses.
"I can't make you happy Grant. Hindi ako karapat-dapat sayo. Someday, you'll love again. Magmamahal ka ulit at sigurado akong mamahalin ka nya nang higit sa kaya kong ibigay-"
"Fuck it, stop! I told you, that's not going to happen!" sigaw nya
"Mangyayari 'yu-"
"Bakit mo ba pilit na pinagpipilitan ang bagay na yan sakin ha? I can't love other girls, Faith. Alam mong ikaw lang.."
Lumunok ako.. At mababaliw ako kung meron iba, Baby.
Ilang sandali pa ay dumating na sasakyan nila Dillon. Mas lalong tumindi ang kalampag nang puso ko dahil alam kong totoo na ito. Bumaba si Dillon at Thunder nang sasakyan at lumapit sa akin. Mas lalong naglagasan ang luha ko sa mata. Naninikip ang dibdib kong binalingan si Grant na umiiyak sa gilid ko.
"Baby.. p-please." Pakiusap nya.
Umiling-iling ako sa kanya. Kitang-kita ko ang bigo nyang mukha. Lumakas ang nagin paiyak ko nang hilain ako ni Thunder at ilagay sa likuran nya.
"Please.. baby.. Please." Hinabol ako ni Grant at pinilit na bawiin pero hindi ako pumayag. Pumikit ako at nagdasal na sana ay panaginip lang ang lahat nang ito.
"Fuck, Thunder!" sigaw nya at akmang hihilain ako nang suntukin sya ni Dillon. Napatili ako nang makitang bumagsak sya sa buhanginan nang dahil sa suntok na 'yun.
"I told you, fucking stop it, Grant! Sinabi nang hindi kayo pwede! Kung sasama sayo si Faith, siguradong hindi pa kayo nakakarating sa pupuntahan nyo ay naunahan ka nang mga mga bodyguard nang Daddy mo, maghihirap kayo! Fuck! Kapag dumating ang araw na magkaroon nang problema?"
"Wala akong pakialam! I'll do everything! I told you, kaya ko syang buhayin. Kaya kong magtrabaho para samin dalawa!"
"Fucking asshole! Let me break your bones para magising ka sa katotohanan!" sigaw ni Dillon at kinuwelyuhan sya. Nagrereact sana ako pero kaagad na sumigaw si Thunder.
"Dillon!" Aniya
Binitawan nya si Grant pero hindi sya tumayo. Nanatili syang nakasalampak sa buhanginan at kahit na gustong-gusto ko syang lapitan ay hindi ko magawa.
"Faith. Hey. Say something." Basag na sabi nya.
Lumunok ako. I know what he wants. He's asking me to fight for him at duwag ako dahil hindi ko 'yun magagawa. Duwag ako dahil alam kong hanggang dito lang ako. Dahil ngayon, hindi ko sya magagawang ipaglaban.
"Do you really want me gone? Huh, Baby?" Umiyak sya.
"Do you really want me gone for real? Cause, Baby, I can't." dugtong nya.
"Nasasaktan ako. You're so far away. I want to touch you, hug you, kiss you. Faith, this isn't a sin. We're both a victim here." Pakiusap nya sa akin.
"Please.. Please. Baby." Aniya. Niyakap nya ang tiyan ko at pinulupot ang kamay nya saking bewang. Nakaluhod sya harapan ko ay umiyak nang umiyak. Nasa tiyan ko ang mukha nya at ramdam na ramdam ko ang pagkabasa nang damit ko nang dahil sa kanyang mga luha. Tumingala ako at nagkagat labi.
"G-grant. Tama na!" bulong ko.
"No.. No.. Please Faith. I'll work for us. Kakausapin natin sila. They'll understand-"
"AYOKO NA! SINABI KO NA SAYO! NANGAKO KANG PAGKATAPOS NITO AY MATATAPOS NA TAYO!" sigaw ko. "I can't be with you, Grant. I'll miss our Family. I'll miss my Papa. Hindi tayo pwedeng dalawa. W-we're siblings." Nanginig ang kanyang boses. "This is a sin. H-hindi natin kaya. So, let go Grant. I'm sorry. H-hindi pala kita kayang panindigan." Pagtatapos ko.
Bumitaw sya sa akin nang dahil doon.
"I want you to go away. Malayo sakin. P-para hindi tayo magkasala. I am sorry Grant. M-mahal kita, pero hindi 'yun sapat." Hirap na sabi ko.
Bawat salitang binibitawan ko sa kanya at bumabalik at sumasaksak sa akin ngayon. Pakiramdam ko, napakarami nang butas ang puso ko at talagang nagdurugo ito ngayon. Hindi ko alam kung gaanu katagal bago ito gumaling o kung gagaling paba ito. Kapag nagmahal ka at nasaktan, kaanu ba katagal naghihilom ang sugat nito? Hindi ko pa ata 'yun nababasa sa mga libro ko. Sa mga kwentong nababasa ko, paanung nakakalimot ang bida at paanung nagagawa nilang magmahal nang iba? Parang imposible. Parang hindi pwede, lalo na kung matindi ang pagmamahal mo sa nauna.
"Are you okay?" tanung ni Dillon sa akin habang pinapaandar ang sasakyan. Hindi ako sumagot. Sa halip ay nakatitig lang ako sa side mirror kung saan nakikita ko ang repleksyon ni Grant na nakatitig at pinapanuod kami.
"Faith.."
"A-ang sama kong tao." Nanginig ang boses ko.
"You're not. Ginagawa mo lang ang tama."
"Hurting Grant isn't right."
"But hurting and hurting our family is unacceptable." Aniya.
Kumirot ang puso ko at kaagad na tumulo ang luha saking mata.
"I love him. I really really love him Dillon."
"I know and Grant loves you too. Kilala ko na sya mula pagkabata. Alam na alam ko ang buong pakatao nya at sa dami ang babaeng dumaan sa kanya, sayo lang sya nabaliw nang ganito." Tumigil sya at suminghap. "Ngayon ko lang nakitang nabaliw at nagkaganito si Grant. I never seen him like this before, kung kilala mo si Grant, dapat alam mo na hindi nya forte ang maging baliw sa babae, sya ang kinababaliwan, Faith." Aniya sa akin.
Suminghap ako at lumunok nang hindi ko na sya makita. Niliko ni Dillon ang sasakyan.
"He's an asshole you know? From that start, he knew that I like you pero he still take him move, he has his own ways. That bastard has his own ways. Remember when I got your number?" tanung nya.
Nilingon ko sya at inalala ang araw na 'yun. Tumungo-tungo ako sa kanya.
"I was so happy back then. Binibida ko 'yun kay Grant and he was so pissed I wonder why, noon ay hindi ko pa alam. Hindi ko pa nahahalata."
Kumunot ang noo ko.
"Anung ibig mong sabihin?"
"Guess what? He deleted your number in my phone dahil ayaw nyang makatext kita. He's sneaky right?" Natawa sya. "Since we were kids, he gets so possessive to the things he wants to own.." Aniya.
Nanginig ang kamay ko nang dahil doon. Tinakpan ko ang bibig ko at hindi mapigilan ang muling pagiyak.
"I have something to tell you, Faith." Aniya.
Suminghot ako at nagkagat labi.
"You know what? From that beginning.. from that very first time Grant saw you in the church, singing.. He started to fall for you.. he started to dream about you.. He love you more than you love him so the point that he's willing to make your wish come true." Napatigil ako at napatingin kay Dillon.
"You want him gone, right?" tanung nya.
Pakiramdam ko ay talagang nayanig ang buo kong pagkatao. Hindi ako makakilos at parang binabalikan ako nang lahat. Humagulgol ako nang iyak at nakiusap kay Dillon.
"I want to go back. P-please, Dillon. S-stop the car, please." Pakiusap ko.
Hindi sumagot si Dillon. Ilang sandali pa ay nakita kong niliko nya ang sasakyan. Nakita kong sumunod ang sasakyan ni Grant sa likuran namin na minamaneho ni Thunder. Mabilis ang pagtakbo ni Dillon at nang makabalik kami sa tabing dagat ay kaagad kong binuksan ang pintuan. Malamig na hangin ang sumalubong sakit dahilan kung bakit sumabog ang aking buhok. Bumaba din si Dillon nang sasakyan.
Bumaling ako sa paligid pero wala. Naglakad ako sa buhanginan. Gulong-gulo at wasak na wasak. Nadinig ko ang mura ni Thunder sa likuran ko dahil sa pagbalik namin pero hindi ko 'yun pinansin.
Umiiyak akong naglalakad patungo sa lugar kung saan huli ko syang nakita kanina. Wala nang bahid nya. Umalis na sya. Wala na..