Unicode
" ငါမနက်ဖြန် မြို့ကိုသွားပြီး ဈေးဝယ်ထွက်မယ်၊ ပြီးရင် စလိုက်ကြတာပေါ့။ " ရှောင်ကျင့်ထျင်က ပြောသည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်က ဒီလိုပြောတာကိုကြားတော့ ရွှီမုရန်က သဘာဝအတိုင်းဘာထင်မြင်ချက်မှမရှိဘဲ " ကောင်းပြီ " လို့ပြောလိုက်တယ်။
နောက်တစ်နေ့တွင် ရွှီမုရန်သည် ရှောင်ကျင့်ထျင်ဝယ်ခဲ့သည့်အရာတွေကို ကြည့်ပြီး စကားမပြောနိုင်ပေ။
" ငါပြန်လာပြီ၊ ငါမင်းအတွက် အများကြီးဝယ်ခဲ့တယ်၊ လာကြည့်ဦး " ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ရွှီမုရန်ကိုစိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" ဒီဖိနပ်တွေကိုကြည့်ဦး၊ လေထိုးဖိနပ်လို့ခေါ်ပြီးဒီဖိနပ်က အရှိန်ကိုနှစ်ဆတိုးနိုင်တယ်။ ဒီအဝတ်အစားတွေက တိုက်ခိုက်စွမ်းအား၏ 50% ကိုချေမှုန်းနိုင်တဲ့ အဆင့်သုံးအင်္ကျီဖြစ်တယ်၊ ပြီးတော့ဒါက အဓိကအစိတ်အပိုင်းများကို ကာကွယ်နိုင်တဲ့ အတွင်းပိုင်းချပ်ဝတ်တန်ဆာဖြစ်ပြီး ဒီပုတီးစေ့တွေကလည်း ပစ်လိုက်ရင် ပေါက်ကွဲသွားလိမ့်မယ်။ စိတ်မကောင်းစရာက ဒီအရာတွေက တစ်ခါသုံးပစ္စည်းများဖြစ်နေပြီး တစ်ခါသုံးပြီးရင် ပျောက်ကွယ်သွားလိမ့်မယ်။ ငွေဒင်္ဂါး၇ပြားနဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးစက္ကူဝါအချို့လည်း ဝယ်ခဲ့တယ်၊ အရမ်းတန်တာပဲ... "
သူ၏ ဘဝသက်တမ်းနှစ်ခုတွင် ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် သူ့ဘဝကို ထူးထူးခြားခြား တန်ဖိုးထားခဲ့ပြီး သူ၏ခွန်အားကို မြှင့်တင်ပေးနိုင်သည့် ကျောက်စိမ်းတိမ်မြက်များကို မက်မောခဲ့သော်ငြားလည်း သူ့ကိုယ်ပိုင်ဘဝကိုပိုတန်ဖိုးထားခဲ့သည်။
" မင်းပိုက်ဆံဘယ်လောက်သုံးခဲ့လဲ! " ရွှီမုရန်က ပစ္စည်းနှစ်စုံဝယ်လာတဲ့ ရှောင်ကျင့်ထျင်ကိုမေးလိုက်တယ်။ ရွှီမုရန်အတွက် ဝတ်စုံကို ကုတင်ပေါ်တွင်ချထားလိုက်သည်။ သူ့အတွက်ဝတ်စုံက ဝတ်ဆင်ထားပြီး ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် သူ့အတွက်သူ ဝါးစိမ်းဓားရှည်တစ်လက်ကိုလည်း ဝယ်ခဲ့သည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်က ရှက်ရွံ့စွာပြုံးပြီး " စုစုပေါင်း ငွေပြား၁၄၀ " လို့ပြောလိုက်တယ်။
ရွှီမုရန် ခဏတာ အံ့အားသင့်သွားသည်။ အလယ်အလတ်အဆင့် လယ်ကွင်းများမှ စိတ်ဝိညာဉ်အပင်များကို ရောင်းချပြီးနောက် ငွေ ၃၀၀ ကျော် ရရှိခဲ့သည်။ ရှောင်ကျင့်ထျင်က သူ့ကို ငွေဒင်္ဂါး၁၀၀ ပေးခဲ့ပြီး ရွှီမုရန်က ရှောင်ကျင့်ထျင်ဆီမှာ ငွေ ၂၀၀ ကျော်ရှိတဲ့အတွက် ကျန်တဲ့ငွေတွေကို အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ သုံးစွဲမယ်လို့ တွေးထားခဲ့ပေမယ့် ရှောင်ကျင့်ထျင်က တစ်ကြိမ်တည်းမှာ ငွေ ၁၄၀ ကျော်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ အဲဒီကာလမှာ ရှောင်ကျင့်ထျင်ဟာ ရေရှည်အလုပ်သမားတွေအတွက်လည်း ငွေအမြောက်အမြားသုံးစွဲပြီး ဒီလိုသာ ဆက်သွားမယ်ဆိုရင် ငွေ ၂၀၀ က လုံးဝသုံးစွဲဖို့မလုံလောက်နိုင်ပေ။
ရွှီမုရန်က သူ့ကိုယ်သူ လျှို့ဝှက်စွာပြောလိုက်သည်- ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် မကြာသေးမီက ပြောင်းလဲသွားသော်လည်း သူ၏ ဖြုန်းတီးတတ်သော ငွေကြေးသုံးစွဲမှုအလေ့အထသည် မပြောင်းလဲသေးပေ။ သို့သော်လည်း ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် အစာစားခြင်း၊ အရက်သောက်ခြင်း၊ မတရားသဖြင့် လောင်းကစားလုပ်ခြင်းထက် လက်တွေ့ကျသောအရာများကို ဝယ်ယူခြင်းကပိုကောင်းသေးသည်။ သူ့ကိုယ်သူ နှစ်သိမ့်ရန် အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားနေသော်လည်း ရွှီမုရန်မှာ နာကျင်မှုကိုမခံစားဘဲမနေနိုင်ပေ။
" ကောင်းပြီ၊ ငါက အသုံးတည့်တဲ့အတွက်ဝယ်လာတာ၊ ပိုက်ဆံကုန်ရင်တောင် ငါပြန်စနိုင်တယ်။ အဲဒါတွေကို စမ်းသုံးကြည့်! " ရွှီမုရန်နာကျင်နေတာကိုမြင်တော့ ရှောင်ကျင့်ထျင်က သူ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်၏။
ရွှီမုရန်က ခေါင်းညိတ်ပြီး " ကောင်းပြီ! "
နောက်တစ်နေ့တွင် သူသည် ရှောင်ရှောင်ဖန်နှင့် ရှောင်ရှောင်တုန်တို့ကို အိမ်ကိုကောင်းမွန်စွာစောင့်ရှောက်ထားရန် ပြောလိုက်ပြီး ရှောင်ကျင့်ထျင်နှင့်ရွှီမုရန်တို့ တောင်ဆီသို့သွားခဲ့ကြသည်။
" ဆရာရှောင်၊ လယ်ထဲသွားမလို့လား! "
" ဆရာရှောင်၊ မင်းအသစ်ဝယ်ထားတဲ့ဓားလား? မင်းနဲ့လိုက်ဖက်တယ်။ "
"........."
ရွှီမုရန်က ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ရှောင်ကျင့်ထျင်ကို ကြည့်ပြီး " မင်း အခု နာမည်ကြီးနေပြီ " လို့ ပြောလိုက်တယ်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်ရယ်ပြီး " သွားရအောင်။ "
ရွှီမုရန်နှင့် ရှောင်ကျင့်ထျင်တို့ တောထဲသို့ရောက်သောအခါ မြွေနှင့် လင်းယုန်တို့ တိုက်ခိုက်နေကြသည်ကို မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့ရှိခဲ့ကြသည်။ ဒါကိုမြင်တော့ ရွှီမုရန်နဲ့ ရှောင်ကျင့်ထျင်ဟာ ခဏလောက် ထိတ်လန့်သွားပြီး မြန်မြန်ပုန်းနေလိုက်ကြ၏။
လူသားများနှင့် နတ်ဆိုးသားရဲများသည် သဘာဝရန်သူများဖြစ်ပြီး နတ်ဆိုးသားရဲများသည် တောထဲတွင် လူများနှင့်တွေ့ဆုံသောအခါတွင် ထိုသားရဲများသည် လူသားများကို ဦးစွာကိုင်တွယ်ရန် အလွယ်တကူ အတူတကွလုပ်ဆောင်နိုင်ကြသည်။
" ကျွန်တော် တွက်တာမှားသွားတယ်။ ကျောက်စိမ်းတိမ်မြက်ပင်ကရနံ့ကို စတင်ထုတ်လွှတ်နေလို့မွှေးပျံ့နေပြီ။ " သို့သော် ယခုရနံ့သည် အလွန်ပေါ့ပါးနေသေးသည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်က ခေါင်းညိတ်ပြီး " အဆင်ပြေပါတယ်။ တောရိုင်းပတ်ဝန်းကျင်က မှန်းဆလို့မရဘူးလေ။ "
ဧရာမမြွေကြီးနှင့် လင်းယုန်ကြီးကြား တိုက်ပွဲသည် အလွန်ပြင်းထန်သည်။
မြွေငယ်တစ်ကောင်သည် သစ်ပင်ထိပ်မှ ပြုတ်ကျလာသဖြင့် ရှောင်ကျင့်ထျင်က ထိတ်လန့်သွားသောအခါ တိုက်ခိုက်နေသော နတ်ဆိုးသားရဲနှစ်ကောင်၏အာရုံကို ချက်ချင်း ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့သည်။
" ငါသူတို့ကို အာရုံလွှဲလိုက်မယ်၊ မင်းက ကျောက်စိမ်းတိမ်မြက်ကို ဖျက်ဆီးလိုက်ပါ " ရွှီမုရန်သည် ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အမြန်ချလိုက်ပြီး သစ်ပင်ပေါ်မှခုန်ဆင်းကာ လေထဲရှိနေစဉ်တွင်ပင် နတ်ဆိုးနှစ်ကောင်ကို တိုက်ခိုက်ကာ လိုက်လာရန် ဆွဲဆောင်လိုက်လေသည်။
ရွှီမုရန်၏လုံခြုံရေးအတွက် သူစိုးရိမ်နေသော်လည်း ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် သူ့အတွက် ရွှီမုရန်ပေးခဲ့သည့်အခွင့်အရေးကို လက်မလွှတ်ဝံ့ပေ။ သူသည် သစ်ပင်ပေါ်မှ အမြန်ခုန်ဆင်းပြီး ကျောက်စိမ်းတိမ်မြက်များကို ကျောက်စိမ်းဆွဲသီးနေရာထဲသို့ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။
လင်းယုန်၏ ပြင်းထန်သောအော်ဟစ်သံ ထွက်ပေါ်လာ၏။ ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ဤမျှလောက် မြန်မြန်ဆန်ဆန် နတ်ဆိုးသားရဲပြန်လာမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားသောကြောင့် တုန်လှုပ်သွားသည်။
လင်းယုန်ငှက်ကြီးကို ရွှီမုရန်က ခေါ်ဆောင်သွားပြီးနောက်မှာ ကျောက်စိမ်းတိမ်မြက်ရဲ့ ရနံ့တွေ ပျောက်ကွယ်သွားကြောင်း ရုတ်တရက် သတိပြုမိလိုက်တာကြောင့် မြွေကြီးနဲ့ ရွှီမုရန်တို့ကို ထားခဲ့ပြီး ပြန်ပြေးလာခဲ့သည်။ မြွေကြီးသည် လင်းယုန်ကြီး နောက်ပြန်လှည့်လာသည်ကို မြင်သောအခါ ရွှီမုရန်ကို အာရုံစိုက်ရန် စိတ်မ၀င်စားဘဲ နောက်သို့ပြန်လှည့်လိုက်သည်။
ရွှီမုရန်သည် လင်းယုန်ကြီးနှင့်မြွေကြီး နောက်သို့ပြန်လှည့်ပြေးသွားသည်ကို မြင်သောအခါတွင် သူလည်း နောက်ပြန်လှည့်ကာ လိုက်လာခဲ့သည်။
" မြန်မြန်ပြေး။ " ရွှီမုရန်က အော်လိုက်သည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် သူ့မိဘများက သူ့ကို နောက်ထပ်ခြေထောက်တစ်ချောင်း အပိုမပေးသည့်အတွက် မုန်းတီးနေမိရင်း အမြန်ပြေးသွားခဲ့သည်။
ကျောက်စိမ်းတိမ်မြက်များ ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ဒေါသကြီးသော လင်းယုန်ကြီးသည် ရှောင်ကျင့်ထျင်၏နောက်သို့လိုက်ကာ ၎င်း၏ချွန်ထက်သော ခြေသည်းများဖြင့် လိုက်ကုတ်တော့သည်။
ရွှီမုရန်သည် လင်းယုန်ကြီးဆီသို့ မြှားသုံးချောင်းချိန်ကာ ပစ်လိုက်သည်။ လည်ချောင်းကို ချိန်ရွယ်ထားသော မြှားတစ်စင်းနှင့် တောင်ပံများကို ချိန်ရွယ်ထားသည့် မြှားနှစ်စင်းကို ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။
မြှားသုံးစင်းအနက် နှစ်ခုမှာ မအောင်မြင်သော်လည်း တစ်ခုက လင်းယုန်၏တောင်ပံကို ထိမှန်သွားခဲ့သည်။ ရွှီမုရန်၏ လက်စွပ်မြှားများသည် အလွန်ထက်မြက်ပြီး တောင်ပံများကို ဖောက်ဝင်သွားသဖြင့် လင်းယုန်ကြီး၏ ပျံသန်းမှုမှာ မတည်မငြိမ်ဖြစ်လာတော့သည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် စပါးအုံးမြွေကြီး သူ့ဆီသို့ အပြေးအလွှားရောက်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် ချီးကျူးဂုဏ်ပြုရန် အချိန်မရှိသေးပေ။ ရှောင်ကျင့်ထျင်က ချက်ချင်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး အနက်ရောင်ပုတီးစေ့တွေကို ပစ်ချလိုက်သောအခါ ပုတီးစေ့မှာပေါက်ကွဲသွားပြီး စပါးအုံးမြွေ၏ ဦးခေါင်းထိပ်သို့ထိသွားကာ အကြေးခွံအနည်းငယ် ကွဲအက်သွားသည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ၎င်း၏ချွန်ထက်သောသွားများနှင့် ခြေသည်းများကို ဝှေ့ယမ်းပြနေဆဲဖြစ်သော စပါးအုံးမြွေကို ကြည့်ရှုကာ ၎င်းပုတီးစေ့များကို ရောင်းချသော သစ္စာမဲ့သည့်စီးပွားရေးသမားအား ကျိန်ဆဲလိုက်မိသည်။
မြှားတစ်စင်းသည် နတ်ဆိုးစပါးအုံးမြွေဆီသို့ ပစ်ခတ်လိုက်သဖြင့် ချက်ချင်းပင်အော်သံကြားလိုက်သည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ သူ့ရဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးစက္ကူဝါတွေကိုထုတ်ယူပြီး နတ်ဆိုးစပါးအုံးမြွေကိုရိုက်ချလိုက်၏။
စပါးအုံးမြွေ၏ မူးဝေခြင်းကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ နတ်ဆိုးစပါးအုံး၏ဒဏ်ရာကို ဓားနှစ်ချောင်းဖြင့်ထပ်မံထိုးနှက်လိုက်သည်။
လင်းယုန်ကြီးသည် နတ်ဆိုးစပါးအုံးမြွေ၏ ဆိုးရွားသော အခြေအနေကိုမြင်လျှင် မှုန်မှိုင်းစွာဖြင့်အဝေးသို့ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
ရွှီမုရန်က သူပစ်လိုက်တဲ့မြှားတွေကို ပြန်ကောက်ယူလိုက်၏။ ဤအတွဲတွင် မြှားခြောက်ချောင်းပါရှိပြီး သတ်မှတ်ထားသောအကွာအဝေးအတွင်း၊ လက်စွပ်သည် စွပ်မြှားကို အာရုံခံနိုင်ပြီး ၎င်းတို့ကို အလိုအလျောက်ပြန်ရုပ်သိမ်းသွားနိုင်၏။
ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် သေဆုံးသွားသောစပါးအုံးမြွေကြီးကို ထိတ်လန့်စွာကြည့်ကာ သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
" မင်း အဆင်ပြေရဲ့လား။ " ရွှီမုရန်က ရှောင်ကျင့်ထျင်ဆီသို့ လှမ်းမေးလိုက်သည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်က သူ့ခေါင်းကိုခါလိုက်ပြီး " အဆင်ပြေပါတယ်။ မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား၊ မင်းဘာကိစ္စရှိလို့လဲ၊ မင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ! "
" အခုလေးတင် မြှားက လင်းယုန်ငှက်ရဲ့ တောင်ပံကို ထိလိုက်တာ၊ ဒီလင်းယုန်က ငါ့ရဲ့ မြှားတစ်ချောင်းကို ယူသွားတယ်။ " ရွှီမုရန်က ဝမ်းနည်းစွာပြောသည်။ လက်စွပ်မြှားအစုံလိုက်သည် အရေးကြီးသောအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်သည်။ အကယ်၍ ၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ခု ပျောက်ဆုံးပါက၊ ၎င်းသည် ပိုဆိုးသွားနိုင်သည်။
လက်စွပ်မြှားသည် ရှောင်ကျင့်ထျင်က သူ့အတွက် ပထမဆုံးပေးသော အဖိုးတန်လက်ဆောင်ဖြစ်သောကြောင့် ရွှီမုရန်သည် ၎င်းကို အလွန်မြတ်နိုး၏။
" အဆင်ပြေပါတယ်။ နောင်မှာ မင်းကို ပိုကောင်းတဲ့ တစ်ခုဝယ်ပေးမယ်။ " ရှောင်ကျင့်ထျင်က ဒါကို ဂရုမစိုက်ပေ။
ရွှီမုရန်က သူ့နှလုံးသားထဲမှာ ဆုံးရှုံးသွားတဲ့ခံစားချက်ကို မျိုသိပ်လိုက်ကာ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး " ထုပ်ပိုးပြီး သွားကြရအောင်။ "
ရှောင်ကျင့်ထျင်က ခေါင်းညိတ်ပြီး ပြော၏ " ကောင်းပြီ! "
ရှောင်ကျင့်ထျင်က ညည်းညူရင်း " တိုက်ခိုက်ရေးစက္ကူဝါတစ်ခုကို ငွေ၇ပြားကုန်ကျခဲ့တယ်၊ အခုသူတို့ထဲကငါးခုကို အသုံးပြုလိုက်တယ်။ အနက်ရောင်ပုတီးစေ့တစ်လုံးအတွက် ငွေ၁၂ပြား၊ ဒါကဆုံးရှုံးမှုကြီးပဲ။ " ဒီနတ်ဆိုးစပါးအုံးကို အနိုင်ယူဖို့အတွက် ရှောင်ကျင့်ထျင်ဟာ ငွေဒင်္ဂါး ၄၇ပြားကို အသုံးပြုခဲ့ပါတယ်။ ဒီနတ်ဆိုးစပါးအုံးမြွေကြီးဟာ ဖောက်ခွဲခံရပြီး စုတ်ပြတ်သတ်သွားကာ ရောင်းချလျှင် ငွေပြား ၂၀ ထက် ပိုမရနိုင်ပေ။ ရှောင်ကျင့်ထျင်သာ အမဲလိုက်နေပါက၊ ဆုံးရှုံးမှုကြီးဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ရွှီမုရန်က ပြုံးပြီးပြော၏ " ငါတို့မထိခိုက်သရွေ့ ငါတို့က ငွေအမြဲရှာလို့ရနိုင်တယ်။ "
ရွှီမုရန်သည် ရှောင်ကျင့်ထျင်၏ တိုက်ခိုက်ရေးအရည်အသွေး ညံ့ဖျင်းလွန်းသည်ဟု သီးသန့်ခံစားခဲ့ရသည့်အပြင်၊ သူသည် ထို နေရာတွင်ပင် အခြေအနေကို မထိန်းနိုင်ဘဲ မြွေများကိုလည်း ကြောက်ပုံရသည်။ တိုက်ခိုက်ရေးစက္ကူဝါတွေက ဈေးကြီးပြီး လူတော်တော်များများက သူတို့အသက်ကိုကယ်တင်ဖို့ပဲ သုံးကြပေမယ့် ရှောင်ကျင့်ထျင်ကတော့ သူတို့ကို တန်ဖိုးမရှိသလို အသုံးပြုခဲ့တယ်။ ဒီလိုမျိုးတွေ ဖြုန်းတီးခဲ့တာပဲ။ ရွှီမုရန်သည် ရှောင်ကျင့်ထျင်အား ထိုစကားများကို မပြောဝံ့သောကြောင့် သူ့စိတ်ထဲတွင်သာ တွေးနေမိသည်။
" ငါက အရမ်းမိုက်မဲရာကျနေလား? " ရှောင်ကျင့်ထျင်က သူ့ရဲ့ တိကျမှုဟာ ညံ့ဖျင်းလွန်းပုံရပြီး ဒါဟာ မမှန်ဘူးဆိုရင်တောင် သူ့ကြောင့် ငွေအများကြီး အလဟသဖြစ်မှာမဟုတ်ပေ။
ရွှီမုရန်က ရယ်ပြီးပြောလိုက်တယ် " တကယ်တော့ မင်းက အတွေ့အကြုံမရှိသေးတာပါ၊ အစကတော့လူတိုင်း ဒီလိုပါပဲ။ ငါလည်း နတ်ဆိုးသားရဲတွေကိုစပြီး အမဲလိုက်တုန်းကလည်း ဆုံးရှုံးခဲ့တာပဲ။ ပထမအဆင့်သားရဲတစ်ကောင်က ငါ့ကို သေတဲ့အထိကြောက်သွားစေနိုင်တယ်။ "
ရှောင်ကျင့်ထျင်နှင့် ရွှီမုရန်တို့သည် တောထဲမှမထွက်မီ စပါးအုံးမြွေ၏အလောင်းကို ထုပ်ပိုးခဲ့ကြသည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ဆိတ်ငြိမ်သောလမ်းကို ရွေးချယ်ခဲ့သော်လည်း လူများစွာနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ကြသေးသည်။ ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ယခုရွာတွင် ရေပန်းစားသော အသွင်အပြင်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူနိမ့်ကျတဲ့ပုံစံကိုလိုချင်တာတောင်မှ မထိန်းသိမ်းနိုင်တော့ပေ။
" ဆရာရှောင်၊ မင်းက အံ့သြစရာကောင်းတယ်။ မင်းဒီလိုမြွေကြီးတစ်ကောင်ကို သတ်လိုက်တာပဲ။ "
" ဆရာရှောင်၊ မင်းက အံ့သြစရာပဲ၊ ဒီမြွေကိုကြည့်ဦး မင်းကို ပြန်တိုက်ဖို့တောင် အစွမ်းမရှိဘူး! "
" ဆရာရှောင်၊ မင်းက တကယ်ကို အရည်အချင်းရှိတာပဲ၊ အမဲလိုက်နိုင်သလို လယ်လည်းလုပ်နိုင်တယ်။ "
" ဆရာရှောင်၊ ဒီမြွေကြီးဟာ ငွေဒင်္ဂါး ၂၀ ကျော်နဲ့ ရောင်းနိုင်တယ်။ အခု မင်းတကယ် ငွေအများကြီး ရှာနိုင်နေပြီလား! "
"............"
ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ရွာသားများ၏ ချီးမွမ်းခြင်းကို ခံရသောအခါတွင် သူ့မျက်နှာမှာ အရှက်တရားများဖြင့် နီမြန်းသွားသည်။ သူ့ရဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးထိရောက်မှုဟာ တကယ်ကိုမပြင်းထန်ဘဲ သူကောင်းကောင်းပြင်ဆင်ထားလို့သာ မဟုတ်ရင် စပါးအုံးမြွေရဲ့ ဗိုက်ထဲမှာ ရှိနေပြီးသား ဖြစ်မှာပါ။
ရှောင်ကျင့်ထျင်က စပါးအုံးမြွေကြီးကိုသတ်လိုက်သည့် သတင်းသည် လျင်မြန်စွာပျံ့နှံ့သွားပြီး ရှောင်ကျင့်ထျင်ကို ရွာသားများ၏အကဲဖြတ်မှုမှာ အခြားအဆင့်သို့ မြင့်တက်သွားခဲ့သည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်တို့ပြန်လာပြီးနောက် ဆား၊ ငရုတ်ကောင်းနှင့် စပါးအုံးမြွေအသားကို ချက်ကျွေးလိုက်သည်။ ရွှီမုရန်သည် ဤမျှအရသာရှိသောစပါးအုံးမြွေ၏အသားကို တစ်ခါမျှမစားဖူးဘဲ ဗိုက်ပြည့်သွားသည်အထိ ဂရုမစိုက်စွာစားသောက်ခဲ့သည်။
စပါးအုံးမြွေ၏အသားသည် အနည်းငယ် မာကျောသောကြောင့် ရှောင်ရှောင်ဖန်နှင့် ရှောင်ရှောင်တုန်တို့သည် အလွန်နှေးကွေးစွာစားနေကြသည်။ ရှောင်ရှောင်ဖန်သည် ရွှီမုရန် အမြန်စားနေသည်ကို မြင်သောအခါ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် သူ့ပါးကို ကုတ်ခြစ်ပစ်လိုက်ကာ " ဖေဖေ၊ ဖြည်းဖြည်းစားပါ၊ သားကိုစောင့်ဦး! "
ရွှီမုရန်သည် ရှောင်ရှောင်ဖန်၏ ဝမ်းနည်းနေသောအကြည့်ကိုကြည့်ရန် ခေါင်းကိုလှည့်လိုက်သောအခါ ရှောင်ကျင့်ထျင်၏ အပြုံးမျက်နှာကိုတွေ့သွားပြီးနောက် သူ့မျက်နှာမှာနီရဲလာတော့သည်။
ရှောင်ရှောင်တုန်က ရှောင်ရှောင်ဖန်ကိုစိုက်ကြည့်ကာ " မင်း အစားအသောက် မင်းစားပါ၊ မင်းက စကားအရမ်းများတယ် " လို့ပြောလိုက်တယ်။
" မြန်မြန်စားလိုက်၊ စားရတာ အရသာရှိတယ်! " ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ရွှီမုရန်ကို မြွေသားအနည်းငယ်ထပ်ထည့်ပေးသည့်အခါ ရွှီမုရန်၏ မျက်နှာမှာပိုတောင်နီရဲလာတော့၏။
" ဆရာရှောင်၊ မင်းအတွက် စာတစ်စောင်ရှိတယ်။ " ရှောင်မိသားစု စားသောက်ပြီးချိန်မှာတော့ သတင်းစကားပေးပို့သူ၏အသံက ထွက်ပေါ်လာပြီး ရှက်ရွံ့နေတဲ့ ရွှီမုရန်ကို ကယ်တင်လိုက်သည်။
ရွှီမုရန်ထွက်သွားကာ ပို့ခပေးချေပြီး ပေးပို့သူထံမှစာကိုယူကာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
" ဒီစာကို ဘယ်သူပို့တာလဲ! " ရှောင်ကျင့်ထျင်က မေးသည်။
" ဒါက ရှောင်ဖျင်လို့ခေါ်တဲ့ ရှောင်မိသားစုရဲ့ ဘဏ္ဍာစိုးဆီကပါ။ "
ထိုစာသည် ရှောင်ဖျင်ထံမှဖြစ်သည်။ ရှောင်ဖျင်သည် လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်ကရှောင်မိသားစုတွင် အလုပ်ကြမ်းသမားဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ရှောင်ဖျင်၏သားသည် နေမကောင်းဖြစ်နေပြီး အသက်ကိုကယ်တင်ရန်အတွက် တတိယအဆင့် ချည်မြက်ပင် လိုအပ်နေခဲ့သည်။ ပထမအဆင့်မြက်သည် နေရာတိုင်းတွင်ရှိသော်လည်း တတိယအဆင့်အထိ စိုက်ပျိုးရန် မလွယ်ကူပေ။ ထိုအချိန်က ရှောင်ဖျင်သည် နိမ့်ကျနေခဲ့ပြီး အကူအညီတောင်းရန် ရွှီမုရန်ထံလှည့်ရန်မှတပါး ရွေးချယ်စရာမရှိပေ။
ရွှီမုရန်သည် ထိုအချိန်က ရှောင်ကျင့်ထျင်၏ဇနီးရာထူးရရှိထားသော်လည်း အမှန်တကယ်၌အာဏာလုံးဝမရှိပေ။ ရှောင်ဖျင့်ကို သူတကယ်မကူညီနိုင်ခဲ့ပေမဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုကို သူစဉ်းစားခဲ့ပြီး အမှန်တကယ်လုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်၏ ခြံဝင်းထဲတွင် ပထမအဆင့်လယ်ကွင်းတစ်ခုရှိပြီး အသုံးမဝင်သော ပန်းမျိုးစုံနှင့် အပင်များစွာစိုက်ပျိုးထားသည်။ ၎င်းတို့သည် စတုတ္ထအဆင့် စိတ်ဝိညာဥ်အပင် စိုက်ပျိုးရေးသခင်၏ စောင့်ရှောက်မှုအောက်တွင် ပုံမှန်ရှိနေသည်။ ရွှီမုရန်သည် ဤပန်းခင်းကြီးထဲတွင် ပထမအဆင့်မြက်ပင်ကို တိတ်တဆိတ်စိုက်ပျိုးထားလိုက်သည်။
ထိုမြက်ပင်သည် သာမာန်မြက်များနှင့် မတူသော်လည်း အချိန်အတော်ကြာကြာအထိ မည်သူမှမတွေ့ဘဲ အလေးအနက်ထားခြင်းလည်းမရှိခဲ့ပေ။
ပထမအဆင့် ဝိညာဉ်ရေးလယ်ကွင်း၏ အဟာရပြည့်ဝမှုနှင့် စတုတ္ထအဆင့် စိတ်ဝိညာဉ်ပင်စိုက်ပျိုးရေးသခင်၏ မရည်ရွယ်ဘဲ ပြုစုပျိုးထောင်မှုနှင့်အတူ၊ မြက်များကို အမှန်တကယ်ပင် တတိယအဆင့်အထိ စိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့သည်။
ရှောင်ဖျင်သည် နောက်ပိုင်းတွင် ရှောင်မိသားစု၏ အကြီးအကဲအဖြစ် ရာထူးတိုးမြှင့်ခံရပြီး တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ရာထူးတိုးခဲ့သော်လည်း ရွှီမုရန်၏ကြင်နာမှုကို မေ့လျော့သွားခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ ရွှီမုရန်တွင် အဆင့်အတန်းတစ်ခုရှိပြီး ရှောင်ဖျင်နှင့် ရွှီမုရန်တို့၏ ဆက်ဆံရေးကို လူများရှေ့တွင် မည်သည့်အခါမျှ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခြင်း မရှိသောကြောင့် လူအနည်းငယ်ကသာ ၎င်းတို့ဆက်ဆံရေးကောင်းကြောင်း သိကြသည်။
" စာထဲမှာ သူဘာပြောလဲ " ရှောင်ကျင့်ထျင်က စိတ်ဝင်တစား မေးသည်။
ရွှီမုရန်က မှုန်ကုပ်ကုပ်နဲ့ ကြည့်ကာ " မင်းရဲ့ ဒုတိယအစ်ကို တစ်ခုခု ဖြစ်သွားတယ် " လို့ ပြောလိုက်သည်။
ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ရုတ်တရက် ထိတ်လန့်သွားသည်။ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်၏ ဒုတိယအစ်ကိုဖြစ်သူ ရှောင်ကျင်းဖုန်းတွင် သတ္တု၊ မီးနှင့် မြေကြီးဟူသော စွမ်းရည်သုံးမျိုးရှိသော်လည်း၊ သူ့တွင်စိုက်ပျိုးရေးအတွက် သင့်လျော်သော အရည်အချင်းအချို့ရှိသော်လည်း၊ သူ၏မြေဆီလွှာအရည်အချင်းကို ရှောင်မိသားစုမှ တန်ဖိုးမထားပေ။ ရှောင်ကျင့်ထျင်၏ အထင်အမြင်တွင်၊ မိသားစုကြီးလေလေ သားသမီးများကို ပိုတန်ဖိုးထားလေလေဖြစ်ပြီး သစ်သားစွမ်းရည် ခိုင်ခံ့သော ကလေးများကို ဦးစားပေးမည်ဖြစ်သည်။
ရှောင်ကျင်းဖုန်းသည် အလွန်စိတ်အားထက်သန်သူဖြစ်ပြီး မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်နှင့် လုံးဝကွဲပြားသည်။ သို့သော် ရှောင်မိသားစုတွင် မူလပိုင်ရှင်၏ကုသမှုသည် ရှောင်ကျင်းဖုန်းထက် များစွာသာလွန်နေသေးသည်။ သို့သော်ငြားလည်း ရှောင်ကျင်းဖုန်းသည် အဆင့် 4 တွင်ရှိပြီး ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် အဆင့် 3 တွင်သာရှိနေသေးသည်။
လွန်ခဲ့သည့်သုံးနှစ်က ရှောင်ကျင်းဖုန်းသည် ကြေးစားအဖွဲ့တွင် ပါဝင်ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့နှင့်အတူ အချိန်ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ သူ့အထင်အမြင်တွင်၊ မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်သည် သူ၏အလယ်အလတ်အရည်အချင်းကြောင့် သူ၏ဒုတိယအစ်ကိုကို နှိမ့်ချခဲ့သည်။ တစ်ဖက်တွင် ရှောင်ကျင်းဖုန်းသည် ပညာမတတ်သော မူလပိုင်ရှင်ကို မုန်းတီးပြီး ညီအစ်ကိုနှစ်ဦးကြား ဆက်ဆံရေးသည် အလွန်တင်းမာလာခဲ့သည်။
" ငါ့ရဲ့ ဒုတိယအစ်ကို ဘာဖြစ်သွားတာလဲ " ရှောင်ကျင့်ထျင်က မေးသည်။
" သူက ကျိုးမိသားစုရဲ့ သခင်ငယ် ကျိုးခန်းချီရဲ့သားကောင်ကိုလုယက်ခဲ့ပြီး တစ်စုံတစ်ဦးကို ဒဏ်ရာရစေခဲ့လို့ သူ့ကို ကြေးစားအဖွဲ့ကနေထုတ်ပယ်ခဲ့တယ်။ ရှောင်မိသားစုကို ပြန်ရောက်ပြီးနောက်မှာ သူကနောင်တမရဘဲ သူ့ဝမ်းကွဲ ရှောင်မုဟုန်၏ဇနီး ဖုန်းရွှယ်အာကို အဓမ္မပြုကျင့်ဖို့ကြိုးပမ်းခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကိုလည်း မိသားစုကနေနှင်ထုတ်လိုက်တယ် " ရွှီမုရန်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
" သောက်ကျိုးနည်း " ရှောင်ကျင့်ထျင် ဒေါသတကြီးပြောလိုက်သည်။
21.11.21
အခုတလောမီးခဏခဏပျက်နေတာနဲ့ ဘာမှလုပ်လို့မရလို့ နောက်ကျသွားတယ်။ ပြီးတော့ဒီအပိုင်းက အရမ်းရှည်တယ်ရယ်၊
နောက်အပိုင်းတွေမှာ ရှောင်ကျင့်ထျင်မိသားစု အကြောင်းတွေပါတော့မှာပါနော်....
Thanks for reading ☺
Zawgyi
" ငါမနက္ျဖန္ ၿမိဳ႕ကိုသြားၿပီး ေဈးဝယ္ထြက္မယ္၊ ၿပီးရင္ စလိုက္ၾကတာေပါ့။ " ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ေျပာသည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ဒီလိုေျပာတာကိုၾကားေတာ့ ႐ႊီမုရန္က သဘာဝအတိုင္းဘာထင္ျမင္ခ်က္မွမရွိဘဲ " ေကာင္းၿပီ " လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ ႐ႊီမုရန္သည္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္ဝယ္ခဲ့သည့္အရာေတြကို ၾကည့္ၿပီး စကားမေျပာနိုင္ေပ။
" ငါျပန္လာၿပီ၊ ငါမင္းအတြက္ အမ်ားႀကီးဝယ္ခဲ့တယ္၊ လာၾကည့္ဦး " ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ႐ႊီမုရန္ကိုစိတ္လႈပ္ရွားမႈအျပည့္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
" ဒီဖိနပ္ေတြကိုၾကည့္ဦး၊ ေလထိုးဖိနပ္လို႔ေခၚၿပီးဒီဖိနပ္က အရွိန္ကိုႏွစ္ဆတိုးနိုင္တယ္။ ဒီအဝတ္အစားေတြက တိုက္ခိုက္စြမ္းအား၏ 50% ကိုေခ်မႈန္းနိုင္တဲ့ အဆင့္သုံးအကၤ်ီျဖစ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ဒါက အဓိကအစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ကာကြယ္နိုင္တဲ့ အတြင္းပိုင္းခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာျဖစ္ၿပီး ဒီပုတီးေစ့ေတြကလည္း ပစ္လိုက္ရင္ ေပါက္ကြဲသြားလိမ့္မယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာက ဒီအရာေတြက တစ္ခါသုံးပစၥည္းမ်ားျဖစ္ေနၿပီး တစ္ခါသုံးၿပီးရင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မယ္။ ေငြဒဂၤါး၇ျပားနဲ႕ တိုက္ခိုက္ေရးစကၠဴဝါအခ်ိဳ႕လည္း ဝယ္ခဲ့တယ္၊ အရမ္းတန္တာပဲ... "
သူ၏ ဘဝသက္တမ္းႏွစ္ခုတြင္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ သူ႕ဘဝကို ထူးထူးျခားျခား တန္ဖိုးထားခဲ့ၿပီး သူ၏ခြန္အားကို ျမႇင့္တင္ေပးနိုင္သည့္ ေက်ာက္စိမ္းတိမ္ျမက္မ်ားကို မက္ေမာခဲ့ေသာ္ျငားလည္း သူ႕ကိုယ္ပိုင္ဘဝကိုပိုတန္ဖိုးထားခဲ့သည္။
" မင္းပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္သုံးခဲ့လဲ! " ႐ႊီမုရန္က ပစၥည္းႏွစ္စုံဝယ္လာတဲ့ ေရွာင္က်င့္ထ်င္ကိုေမးလိုက္တယ္။ ႐ႊီမုရန္အတြက္ ဝတ္စုံကို ကုတင္ေပၚတြင္ခ်ထားလိုက္သည္။ သူ႕အတြက္ဝတ္စုံက ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ သူ႕အတြက္သူ ဝါးစိမ္းဓားရွည္တစ္လက္ကိုလည္း ဝယ္ခဲ့သည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ရွက္႐ြံ႕စြာၿပဳံးၿပီး " စုစုေပါင္း ေငြျပား၁၄၀ " လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
႐ႊီမုရန္ ခဏတာ အံ့အားသင့္သြားသည္။ အလယ္အလတ္အဆင့္ လယ္ကြင္းမ်ားမွ စိတ္ဝိညာဥ္အပင္မ်ားကို ေရာင္းခ်ၿပီးေနာက္ ေငြ ၃၀၀ ေက်ာ္ ရရွိခဲ့သည္။ ေရွာင္က်င့္ထ်င္က သူ႕ကို ေငြဒဂၤါး၁၀၀ ေပးခဲ့ၿပီး ႐ႊီမုရန္က ေရွာင္က်င့္ထ်င္ဆီမွာ ေငြ ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့အတြက္ က်န္တဲ့ေငြေတြကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ သုံးစြဲမယ္လို႔ ေတြးထားခဲ့ေပမယ့္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္က တစ္ႀကိမ္တည္းမွာ ေငြ ၁၄၀ ေက်ာ္ကို အသုံးျပဳခဲ့သည္။ အဲဒီကာလမွာ ေရွာင္က်င့္ထ်င္ဟာ ေရရွည္အလုပ္သမားေတြအတြက္လည္း ေငြအေျမာက္အျမားသုံးစြဲၿပီး ဒီလိုသာ ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ ေငြ ၂၀၀ က လုံးဝသုံးစြဲဖို႔မလုံေလာက္နိုင္ေပ။
႐ႊီမုရန္က သူ႕ကိုယ္သူ လွ်ို႔ဝွက္စြာေျပာလိုက္သည္- ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ မၾကာေသးမီက ေျပာင္းလဲသြားေသာ္လည္း သူ၏ ျဖဳန္းတီးတတ္ေသာ ေငြေၾကးသုံးစြဲမႈအေလ့အထသည္ မေျပာင္းလဲေသးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ အစာစားျခင္း၊ အရက္ေသာက္ျခင္း၊ မတရားသျဖင့္ ေလာင္းကစားလုပ္ျခင္းထက္ လက္ေတြ႕က်ေသာအရာမ်ားကို ဝယ္ယူျခင္းကပိုေကာင္းေသးသည္။ သူ႕ကိုယ္သူ ႏွစ္သိမ့္ရန္ အတတ္နိုင္ဆုံးႀကိဳးစားေနေသာ္လည္း ႐ႊီမုရန္မွာ နာက်င္မႈကိုမခံစားဘဲမေနနိုင္ေပ။
" ေကာင္းၿပီ၊ ငါက အသုံးတည့္တဲ့အတြက္ဝယ္လာတာ၊ ပိုက္ဆံကုန္ရင္ေတာင္ ငါျပန္စနိုင္တယ္။ အဲဒါေတြကို စမ္းသုံးၾကည့္! " ႐ႊီမုရန္နာက်င္ေနတာကိုျမင္ေတာ့ ေရွာင္က်င့္ထ်င္က သူ႕ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္၏။
႐ႊီမုရန္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး " ေကာင္းၿပီ! "
ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ သူသည္ ေရွာင္ေရွာင္ဖန္ႏွင့္ ေရွာင္ေရွာင္တုန္တို႔ကို အိမ္ကိုေကာင္းမြန္စြာေစာင့္ေရွာက္ထားရန္ ေျပာလိုက္ၿပီး ေရွာင္က်င့္ထ်င္ႏွင့္႐ႊီမုရန္တို႔ ေတာင္ဆီသို႔သြားခဲ့ၾကသည္။
" ဆရာေရွာင္၊ လယ္ထဲသြားမလို႔လား! "
" ဆရာေရွာင္၊ မင္းအသစ္ဝယ္ထားတဲ့ဓားလား? မင္းနဲ႕လိုက္ဖက္တယ္။ "
"........."
႐ႊီမုရန္က ေခါင္းကိုငုံ႕ကာ ေရွာင္က်င့္ထ်င္ကို ၾကည့္ၿပီး " မင္း အခု နာမည္ႀကီးေနၿပီ " လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္ရယ္ၿပီး " သြားရေအာင္။ "
႐ႊီမုရန္ႏွင့္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္တို႔ ေတာထဲသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေႁမြႏွင့္ လင္းယုန္တို႔ တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္ကို မထင္မွတ္ဘဲ ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသည္။ ဒါကိုျမင္ေတာ့ ႐ႊီမုရန္နဲ႕ ေရွာင္က်င့္ထ်င္ဟာ ခဏေလာက္ ထိတ္လန႔္သြားၿပီး ျမန္ျမန္ပုန္းေနလိုက္ၾက၏။
လူသားမ်ားႏွင့္ နတ္ဆိုးသားရဲမ်ားသည္ သဘာဝရန္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး နတ္ဆိုးသားရဲမ်ားသည္ ေတာထဲတြင္ လူမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံေသာအခါတြင္ ထိုသားရဲမ်ားသည္ လူသားမ်ားကို ဦးစြာကိုင္တြယ္ရန္ အလြယ္တကူ အတူတကြလုပ္ေဆာင္နိုင္ၾကသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ တြက္တာမွားသြားတယ္။ ေက်ာက္စိမ္းတိမ္ျမက္ပင္ကရနံ႕ကို စတင္ထုတ္လႊတ္ေနလို႔ေမႊးပ်ံ့ေနၿပီ။ " သို႔ေသာ္ ယခုရနံ႕သည္ အလြန္ေပါ့ပါးေနေသးသည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး " အဆင္ေျပပါတယ္။ ေတာရိုင္းပတ္ဝန္းက်င္က မွန္းဆလို႔မရဘူးေလ။ "
ဧရာမေႁမြႀကီးႏွင့္ လင္းယုန္ႀကီးၾကား တိုက္ပြဲသည္ အလြန္ျပင္းထန္သည္။
ေႁမြငယ္တစ္ေကာင္သည္ သစ္ပင္ထိပ္မွ ျပဳတ္က်လာသျဖင့္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ထိတ္လန႔္သြားေသာအခါ တိုက္ခိုက္ေနေသာ နတ္ဆိုးသားရဲႏွစ္ေကာင္၏အာ႐ုံကို ခ်က္ခ်င္း ဖမ္းစားနိုင္ခဲ့သည္။
" ငါသူတို႔ကို အာ႐ုံလႊဲလိုက္မယ္၊ မင္းက ေက်ာက္စိမ္းတိမ္ျမက္ကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါ " ႐ႊီမုရန္သည္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို အျမန္ခ်လိဳက္ၿပီး သစ္ပင္ေပၚမွခုန္ဆင္းကာ ေလထဲရွိေနစဥ္တြင္ပင္ နတ္ဆိုးႏွစ္ေကာင္ကို တိုက္ခိုက္ကာ လိုက္လာရန္ ဆြဲေဆာင္လိုက္ေလသည္။
႐ႊီမုရန္၏လုံၿခဳံေရးအတြက္ သူစိုးရိမ္ေနေသာ္လည္း ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ သူ႕အတြက္ ႐ႊီမုရန္ေပးခဲ့သည့္အခြင့္အေရးကို လက္မလႊတ္ဝံ့ေပ။ သူသည္ သစ္ပင္ေပၚမွ အျမန္ခုန္ဆင္းၿပီး ေက်ာက္စိမ္းတိမ္ျမက္မ်ားကို ေက်ာက္စိမ္းဆြဲသီးေနရာထဲသို႔ ပစ္ထည့္လိုက္သည္။
လင္းယုန္၏ ျပင္းထန္ေသာေအာ္ဟစ္သံ ထြက္ေပၚလာ၏။ ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ဤမွ်ေလာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ နတ္ဆိုးသားရဲျပန္လာမည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာေၾကာင့္ တုန္လႈပ္သြားသည္။
လင္းယုန္ငွက္ႀကီးကို ႐ႊီမုရန္က ေခၚေဆာင္သြားၿပီးေနာက္မွာ ေက်ာက္စိမ္းတိမ္ျမက္ရဲ႕ ရနံ႕ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေၾကာင္း ႐ုတ္တရက္ သတိျပဳမိလိုက္တာေၾကာင့္ ေႁမြႀကီးနဲ႕ ႐ႊီမုရန္တို႔ကို ထားခဲ့ၿပီး ျပန္ေျပးလာခဲ့သည္။ ေႁမြႀကီးသည္ လင္းယုန္ႀကီး ေနာက္ျပန္လွည့္လာသည္ကို ျမင္ေသာအခါ ႐ႊီမုရန္ကို အာ႐ုံစိုက္ရန္ စိတ္မ၀င္စားဘဲ ေနာက္သို႔ျပန္လွည့္လိုက္သည္။
႐ႊီမုရန္သည္ လင္းယုန္ႀကီးႏွင့္ေႁမြႀကီး ေနာက္သို႔ျပန္လွည့္ေျပးသြားသည္ကို ျမင္ေသာအခါတြင္ သူလည္း ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ လိုက္လာခဲ့သည္။
" ျမန္ျမန္ေျပး။ " ႐ႊီမုရန္က ေအာ္လိုက္သည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ သူ႕မိဘမ်ားက သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္း အပိုမေပးသည့္အတြက္ မုန္းတီးေနမိရင္း အျမန္ေျပးသြားခဲ့သည္။
ေက်ာက္စိမ္းတိမ္ျမက္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ေဒါသႀကီးေသာ လင္းယုန္ႀကီးသည္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္၏ေနာက္သို႔လိုက္ကာ ၎၏ခြၽန္ထက္ေသာ ေျခသည္းမ်ားျဖင့္ လိုက္ကုတ္ေတာ့သည္။
႐ႊီမုရန္သည္ လင္းယုန္ႀကီးဆီသို႔ ျမႇားသုံးေခ်ာင္းခ်ိန္ကာ ပစ္လိုက္သည္။ လည္ေခ်ာင္းကို ခ်ိန္႐ြယ္ထားေသာ ျမႇားတစ္စင္းႏွင့္ ေတာင္ပံမ်ားကို ခ်ိန္႐ြယ္ထားသည့္ ျမႇားႏွစ္စင္းကို ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
ျမႇားသုံးစင္းအနက္ ႏွစ္ခုမွာ မေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း တစ္ခုက လင္းယုန္၏ေတာင္ပံကို ထိမွန္သြားခဲ့သည္။ ႐ႊီမုရန္၏ လက္စြပ္ျမႇားမ်ားသည္ အလြန္ထက္ျမက္ၿပီး ေတာင္ပံမ်ားကို ေဖာက္ဝင္သြားသျဖင့္ လင္းယုန္ႀကီး၏ ပ်ံသန္းမႈမွာ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ စပါးအုံးေႁမြႀကီး သူ႕ဆီသို႔ အေျပးအလႊားေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳရန္ အခ်ိန္မရွိေသးေပ။ ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ခ်က္ခ်င္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္ၿပီး အနက္ေရာင္ပုတီးေစ့ေတြကို ပစ္ခ်လိဳက္ေသာအခါ ပုတီးေစ့မွာေပါက္ကြဲသြားၿပီး စပါးအုံးေႁမြ၏ ဦးေခါင္းထိပ္သို႔ထိသြားကာ အေၾကးခြံအနည္းငယ္ ကြဲအက္သြားသည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ၎၏ခြၽန္ထက္ေသာသြားမ်ားႏွင့္ ေျခသည္းမ်ားကို ေဝွ႕ယမ္းျပေနဆဲျဖစ္ေသာ စပါးအုံးေႁမြကို ၾကည့္ရႈကာ ၎ပုတီးေစ့မ်ားကို ေရာင္းခ်ေသာ သစၥာမဲ့သည့္စီးပြားေရးသမားအား က်ိန္ဆဲလိုက္မိသည္။
ျမႇားတစ္စင္းသည္ နတ္ဆိုးစပါးအုံးေႁမြဆီသို႔ ပစ္ခတ္လိုက္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ေအာ္သံၾကားလိုက္သည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္က စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ တိုက္ခိုက္ေရးစကၠဴဝါေတြကိုထုတ္ယူၿပီး နတ္ဆိုးစပါးအုံးေႁမြကိုရိုက္ခ်လိဳက္၏။
စပါးအုံးေႁမြ၏ မူးေဝျခင္းကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ နတ္ဆိုးစပါးအုံး၏ဒဏ္ရာကို ဓားႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ထပ္မံထိုးႏွက္လိုက္သည္။
လင္းယုန္ႀကီးသည္ နတ္ဆိုးစပါးအုံးေႁမြ၏ ဆိုး႐ြားေသာ အေျခအေနကိုျမင္လွ်င္ မႈန္မွိုင္းစြာျဖင့္အေဝးသို႔ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။
႐ႊီမုရန္က သူပစ္လိုက္တဲ့ျမႇားေတြကို ျပန္ေကာက္ယူလိုက္၏။ ဤအတြဲတြင္ ျမႇားေျခာက္ေခ်ာင္းပါရွိၿပီး သတ္မွတ္ထားေသာအကြာအေဝးအတြင္း၊ လက္စြပ္သည္ စြပ္ျမႇားကို အာ႐ုံခံနိုင္ၿပီး ၎တို႔ကို အလိုအေလ်ာက္ျပန္႐ုပ္သိမ္းသြားနိုင္၏။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ေသဆုံးသြားေသာစပါးအုံးေႁမြႀကီးကို ထိတ္လန႔္စြာၾကည့္ကာ သူ႕ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။
" မင္း အဆင္ေျပရဲ႕လား။ " ႐ႊီမုရန္က ေရွာင္က်င့္ထ်င္ဆီသို႔ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္က သူ႕ေခါင္းကိုခါလိုက္ၿပီး " အဆင္ေျပပါတယ္။ မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား၊ မင္းဘာကိစၥရွိလို႔လဲ၊ မင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ပုံပဲ! "
" အခုေလးတင္ ျမႇားက လင္းယုန္ငွက္ရဲ႕ ေတာင္ပံကို ထိလိုက္တာ၊ ဒီလင္းယုန္က ငါ့ရဲ႕ ျမႇားတစ္ေခ်ာင္းကို ယူသြားတယ္။ " ႐ႊီမုရန္က ဝမ္းနည္းစြာေျပာသည္။ လက္စြပ္ျမႇားအစုံလိုက္သည္ အေရးႀကီးေသာအခန္းက႑မွ ပါဝင္သည္။ အကယ္၍ ၎တို႔ထဲမွ တစ္ခု ေပ်ာက္ဆုံးပါက၊ ၎သည္ ပိုဆိုးသြားနိုင္သည္။
လက္စြပ္ျမႇားသည္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္က သူ႕အတြက္ ပထမဆုံးေပးေသာ အဖိုးတန္လက္ေဆာင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႐ႊီမုရန္သည္ ၎ကို အလြန္ျမတ္နိုး၏။
" အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနာင္မွာ မင္းကို ပိုေကာင္းတဲ့ တစ္ခုဝယ္ေပးမယ္။ " ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ဒါကို ဂ႐ုမစိုက္ေပ။
႐ႊီမုရန္က သူ႕ႏွလုံးသားထဲမွာ ဆုံးရႈံးသြားတဲ့ခံစားခ်က္ကို မ်ိဳသိပ္လိုက္ကာ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး " ထုပ္ပိုးၿပီး သြားၾကရေအာင္။ "
ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး ေျပာ၏ " ေကာင္းၿပီ! "
ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ညည္းၫူရင္း " တိုက္ခိုက္ေရးစကၠဴဝါတစ္ခုကို ေငြ၇ျပားကုန္က်ခဲ့တယ္၊ အခုသူတို႔ထဲကငါးခုကို အသုံးျပဳလိုက္တယ္။ အနက္ေရာင္ပုတီးေစ့တစ္လုံးအတြက္ ေငြ၁၂ျပား၊ ဒါကဆုံးရႈံးမႈႀကီးပဲ။ " ဒီနတ္ဆိုးစပါးအုံးကို အနိုင္ယူဖို႔အတြက္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္ဟာ ေငြဒဂၤါး ၄၇ျပားကို အသုံးျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒီနတ္ဆိုးစပါးအုံးေႁမြႀကီးဟာ ေဖာက္ခြဲခံရၿပီး စုတ္ျပတ္သတ္သြားကာ ေရာင္းခ်လွ်င္ ေငြျပား ၂၀ ထက္ ပိုမရနိုင္ေပ။ ေရွာင္က်င့္ထ်င္သာ အမဲလိုက္ေနပါက၊ ဆုံးရႈံးမႈႀကီးျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
႐ႊီမုရန္က ၿပဳံးၿပီးေျပာ၏ " ငါတို႔မထိခိုက္သေ႐ြ႕ ငါတို႔က ေငြအၿမဲရွာလို႔ရနိုင္တယ္။ "
႐ႊီမုရန္သည္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္၏ တိုက္ခိုက္ေရးအရည္အေသြး ညံ့ဖ်င္းလြန္းသည္ဟု သီးသန႔္ခံစားခဲ့ရသည့္အျပင္၊ သူသည္ ထို ေနရာတြင္ပင္ အေျခအေနကို မထိန္းနိုင္ဘဲ ေႁမြမ်ားကိုလည္း ေၾကာက္ပုံရသည္။ တိုက္ခိုက္ေရးစကၠဴဝါေတြက ေဈးႀကီးၿပီး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔အသက္ကိုကယ္တင္ဖို႔ပဲ သုံးၾကေပမယ့္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္ကေတာ့ သူတို႔ကို တန္ဖိုးမရွိသလို အသုံးျပဳခဲ့တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ျဖဳန္းတီးခဲ့တာပဲ။ ႐ႊီမုရန္သည္ ေရွာင္က်င့္ထ်င္အား ထိုစကားမ်ားကို မေျပာဝံ့ေသာေၾကာင့္ သူ႕စိတ္ထဲတြင္သာ ေတြးေနမိသည္။
" ငါက အရမ္းမိုက္မဲရာက်ေနလား? " ေရွာင္က်င့္ထ်င္က သူ႕ရဲ႕ တိက်မႈဟာ ညံ့ဖ်င္းလြန္းပုံရၿပီး ဒါဟာ မမွန္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ သူ႕ေၾကာင့္ ေငြအမ်ားႀကီး အလဟသျဖစ္မွာမဟုတ္ေပ။
႐ႊီမုရန္က ရယ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္ " တကယ္ေတာ့ မင္းက အေတြ႕အႀကဳံမရွိေသးတာပါ၊ အစကေတာ့လူတိုင္း ဒီလိုပါပဲ။ ငါလည္း နတ္ဆိုးသားရဲေတြကိုစၿပီး အမဲလိုက္တုန္းကလည္း ဆုံးရႈံးခဲ့တာပဲ။ ပထမအဆင့္သားရဲတစ္ေကာင္က ငါ့ကို ေသတဲ့အထိေၾကာက္သြားေစနိုင္တယ္။ "
ေရွာင္က်င့္ထ်င္ႏွင့္ ႐ႊီမုရန္တို႔သည္ ေတာထဲမွမထြက္မီ စပါးအုံးေႁမြ၏အေလာင္းကို ထုပ္ပိုးခဲ့ၾကသည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ဆိတ္ၿငိမ္ေသာလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ္လည္း လူမ်ားစြာႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့ၾကေသးသည္။ ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ယခု႐ြာတြင္ ေရပန္းစားေသာ အသြင္အျပင္ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူနိမ့္က်တဲ့ပုံစံကိုလိုခ်င္တာေတာင္မွ မထိန္းသိမ္းနိုင္ေတာ့ေပ။
" ဆရာေရွာင္၊ မင္းက အံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္။ မင္းဒီလိုေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္ကို သတ္လိုက္တာပဲ။ "
" ဆရာေရွာင္၊ မင္းက အံ့ၾသစရာပဲ၊ ဒီေႁမြကိုၾကည့္ဦး မင္းကို ျပန္တိုက္ဖို႔ေတာင္ အစြမ္းမရွိဘူး! "
" ဆရာေရွာင္၊ မင္းက တကယ္ကို အရည္အခ်င္းရွိတာပဲ၊ အမဲလိုက္နိုင္သလို လယ္လည္းလုပ္နိုင္တယ္။ "
" ဆရာေရွာင္၊ ဒီေႁမြႀကီးဟာ ေငြဒဂၤါး ၂၀ ေက်ာ္နဲ႕ ေရာင္းနိုင္တယ္။ အခု မင္းတကယ္ ေငြအမ်ားႀကီး ရွာနိုင္ေနၿပီလား! "
"............"
ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ႐ြာသားမ်ား၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ခံရေသာအခါတြင္ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ အရွက္တရားမ်ားျဖင့္ နီျမန္းသြားသည္။ သူ႕ရဲ႕ တိုက္ခိုက္ေရးထိေရာက္မႈဟာ တကယ္ကိုမျပင္းထန္ဘဲ သူေကာင္းေကာင္းျပင္ဆင္ထားလို႔သာ မဟုတ္ရင္ စပါးအုံးေႁမြရဲ႕ ဗိုက္ထဲမွာ ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္က စပါးအုံးေႁမြႀကီးကိုသတ္လိုက္သည့္ သတင္းသည္ လ်င္ျမန္စြာပ်ံ့ႏွံ႕သြားၿပီး ေရွာင္က်င့္ထ်င္ကို ႐ြာသားမ်ား၏အကဲျဖတ္မႈမွာ အျခားအဆင့္သို႔ ျမင့္တက္သြားခဲ့သည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္တို႔ျပန္လာၿပီးေနာက္ ဆား၊ င႐ုတ္ေကာင္းႏွင့္ စပါးအုံးေႁမြအသားကို ခ်က္ေကြၽးလိုက္သည္။ ႐ႊီမုရန္သည္ ဤမွ်အရသာရွိေသာစပါးအုံးေႁမြ၏အသားကို တစ္ခါမွ်မစားဖူးဘဲ ဗိုက္ျပည့္သြားသည္အထိ ဂ႐ုမစိုက္စြာစားေသာက္ခဲ့သည္။
စပါးအုံးေႁမြ၏အသားသည္ အနည္းငယ္ မာေက်ာေသာေၾကာင့္ ေရွာင္ေရွာင္ဖန္ႏွင့္ ေရွာင္ေရွာင္တုန္တို႔သည္ အလြန္ေႏွးေကြးစြာစားေနၾကသည္။ ေရွာင္ေရွာင္ဖန္သည္ ႐ႊီမုရန္ အျမန္စားေနသည္ကို ျမင္ေသာအခါ စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ သူ႕ပါးကို ကုတ္ျခစ္ပစ္လိုက္ကာ " ေဖေဖ၊ ျဖည္းျဖည္းစားပါ၊ သားကိုေစာင့္ဦး! "
႐ႊီမုရန္သည္ ေရွာင္ေရွာင္ဖန္၏ ဝမ္းနည္းေနေသာအၾကည့္ကိုၾကည့္ရန္ ေခါင္းကိုလွည့္လိုက္ေသာအခါ ေရွာင္က်င့္ထ်င္၏ အၿပဳံးမ်က္ႏွာကိုေတြ႕သြားၿပီးေနာက္ သူ႕မ်က္ႏွာမွာနီရဲလာေတာ့သည္။
ေရွာင္ေရွာင္တုန္က ေရွာင္ေရွာင္ဖန္ကိုစိုက္ၾကည့္ကာ " မင္း အစားအေသာက္ မင္းစားပါ၊ မင္းက စကားအရမ္းမ်ားတယ္ " လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
" ျမန္ျမန္စားလိုက္၊ စားရတာ အရသာရွိတယ္! " ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ႐ႊီမုရန္ကို ေႁမြသားအနည္းငယ္ထပ္ထည့္ေပးသည့္အခါ ႐ႊီမုရန္၏ မ်က္ႏွာမွာပိုေတာင္နီရဲလာေတာ့၏။
" ဆရာေရွာင္၊ မင္းအတြက္ စာတစ္ေစာင္ရွိတယ္။ " ေရွာင္မိသားစု စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သတင္းစကားေပးပို႔သူ၏အသံက ထြက္ေပၚလာၿပီး ရွက္႐ြံ႕ေနတဲ့ ႐ႊီမုရန္ကို ကယ္တင္လိုက္သည္။
႐ႊီမုရန္ထြက္သြားကာ ပို႔ခေပးေခ်ၿပီး ေပးပို႔သူထံမွစာကိုယူကာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဒီစာကို ဘယ္သူပို႔တာလဲ! " ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ေမးသည္။
" ဒါက ေရွာင္ဖ်င္လို႔ေခၚတဲ့ ေရွာင္မိသားစုရဲ႕ ဘ႑ာစိုးဆီကပါ။ "
ထိုစာသည္ ေရွာင္ဖ်င္ထံမွျဖစ္သည္။ ေရွာင္ဖ်င္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ သုံးႏွစ္ကေရွာင္မိသားစုတြင္ အလုပ္ၾကမ္းသမားျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေရွာင္ဖ်င္၏သားသည္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနၿပီး အသက္ကိုကယ္တင္ရန္အတြက္ တတိယအဆင့္ ခ်ည္ျမက္ပင္ လိုအပ္ေနခဲ့သည္။ ပထမအဆင့္ျမက္သည္ ေနရာတိုင္းတြင္ရွိေသာ္လည္း တတိယအဆင့္အထိ စိုက္ပ်ိဳးရန္ မလြယ္ကူေပ။ ထိုအခ်ိန္က ေရွာင္ဖ်င္သည္ နိမ့္က်ေနခဲ့ၿပီး အကူအညီေတာင္းရန္ ႐ႊီမုရန္ထံလွည့္ရန္မွတပါး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေပ။
႐ႊီမုရန္သည္ ထိုအခ်ိန္က ေရွာင္က်င့္ထ်င္၏ဇနီးရာထူးရရွိထားေသာ္လည္း အမွန္တကယ္၌အာဏာလုံးဝမရွိေပ။ ေရွာင္ဖ်င့္ကို သူတကယ္မကူညီနိုင္ခဲ့ေပမဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုကို သူစဥ္းစားခဲ့ၿပီး အမွန္တကယ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္၏ ၿခံဝင္းထဲတြင္ ပထမအဆင့္လယ္ကြင္းတစ္ခုရွိၿပီး အသုံးမဝင္ေသာ ပန္းမ်ိဳးစုံႏွင့္ အပင္မ်ားစြာစိုက္ပ်ိဳးထားသည္။ ၎တို႔သည္ စတုတၳအဆင့္ စိတ္ဝိညာဥ္အပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးသခင္၏ ေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္တြင္ ပုံမွန္ရွိေနသည္။ ႐ႊီမုရန္သည္ ဤပန္းခင္းႀကီးထဲတြင္ ပထမအဆင့္ျမက္ပင္ကို တိတ္တဆိတ္စိုက္ပ်ိဳးထားလိုက္သည္။
ထိုျမက္ပင္သည္ သာမာန္ျမက္မ်ားႏွင့္ မတူေသာ္လည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာအထိ မည္သူမွမေတြ႕ဘဲ အေလးအနက္ထားျခင္းလည္းမရွိခဲ့ေပ။
ပထမအဆင့္ ဝိညာဥ္ေရးလယ္ကြင္း၏ အဟာရျပည့္ဝမႈႏွင့္ စတုတၳအဆင့္ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေရးသခင္၏ မရည္႐ြယ္ဘဲ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈႏွင့္အတူ၊ ျမက္မ်ားကို အမွန္တကယ္ပင္ တတိယအဆင့္အထိ စိုက္ပ်ိဳးနိုင္ခဲ့သည္။
ေရွာင္ဖ်င္သည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေရွာင္မိသားစု၏ အႀကီးအကဲအျဖစ္ ရာထူးတိုးျမႇင့္ခံရၿပီး တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ရာထူးတိုးခဲ့ေသာ္လည္း ႐ႊီမုရန္၏ၾကင္နာမႈကို ေမ့ေလ်ာ့သြားျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ႐ႊီမုရန္တြင္ အဆင့္အတန္းတစ္ခုရွိၿပီး ေရွာင္ဖ်င္ႏွင့္ ႐ႊီမုရန္တို႔၏ ဆက္ဆံေရးကို လူမ်ားေရွ႕တြင္ မည္သည့္အခါမွ် ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ လူအနည္းငယ္ကသာ ၎တို႔ဆက္ဆံေရးေကာင္းေၾကာင္း သိၾကသည္။
" စာထဲမွာ သူဘာေျပာလဲ " ေရွာင္က်င့္ထ်င္က စိတ္ဝင္တစား ေမးသည္။
႐ႊီမုရန္က မႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႕ ၾကည့္ကာ " မင္းရဲ႕ ဒုတိယအစ္ကို တစ္ခုခု ျဖစ္သြားတယ္ " လို႔ ေျပာလိုက္သည္။
ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ ႐ုတ္တရက္ ထိတ္လန႔္သြားသည္။ မူလခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္၏ ဒုတိယအစ္ကိုျဖစ္သူ ေရွာင္က်င္းဖုန္းတြင္ သတၱဳ၊ မီးႏွင့္ ေျမႀကီးဟူေသာ စြမ္းရည္သုံးမ်ိဳးရွိေသာ္လည္း၊ သူ႕တြင္စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အရည္အခ်င္းအခ်ိဳ႕ရွိေသာ္လည္း၊ သူ၏ေျမဆီလႊာအရည္အခ်င္းကို ေရွာင္မိသားစုမွ တန္ဖိုးမထားေပ။ ေရွာင္က်င့္ထ်င္၏ အထင္အျမင္တြင္၊ မိသားစုႀကီးေလေလ သားသမီးမ်ားကို ပိုတန္ဖိုးထားေလေလျဖစ္ၿပီး သစ္သားစြမ္းရည္ ခိုင္ခံ့ေသာ ကေလးမ်ားကို ဦးစားေပးမည္ျဖစ္သည္။
ေရွာင္က်င္းဖုန္းသည္ အလြန္စိတ္အားထက္သန္သူျဖစ္ၿပီး မူလခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ႏွင့္ လုံးဝကြဲျပားသည္။ သို႔ေသာ္ ေရွာင္မိသားစုတြင္ မူလပိုင္ရွင္၏ကုသမႈသည္ ေရွာင္က်င္းဖုန္းထက္ မ်ားစြာသာလြန္ေနေသးသည္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ေရွာင္က်င္းဖုန္းသည္ အဆင့္ 4 တြင္ရွိၿပီး ေရွာင္က်င့္ထ်င္သည္ အဆင့္ 3 တြင္သာရွိေနေသးသည္။
လြန္ခဲ့သည့္သုံးႏွစ္က ေရွာင္က်င္းဖုန္းသည္ ေၾကးစားအဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ၎တို႔ႏွင့္အတူ အခ်ိန္ကုန္ဆုံးခဲ့သည္။ သူ႕အထင္အျမင္တြင္၊ မူလခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္သည္ သူ၏အလယ္အလတ္အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ သူ၏ဒုတိယအစ္ကိုကို ႏွိမ့္ခ်ခဲ့သည္။ တစ္ဖက္တြင္ ေရွာင္က်င္းဖုန္းသည္ ပညာမတတ္ေသာ မူလပိုင္ရွင္ကို မုန္းတီးၿပီး ညီအစ္ကိုႏွစ္ဦးၾကား ဆက္ဆံေရးသည္ အလြန္တင္းမာလာခဲ့သည္။
" ငါ့ရဲ႕ ဒုတိယအစ္ကို ဘာျဖစ္သြားတာလဲ " ေရွာင္က်င့္ထ်င္က ေမးသည္။
" သူက က်ိဳးမိသားစုရဲ႕ သခင္ငယ္ က်ိဳးခန္းခ်ီရဲ႕သားေကာင္ကိုလုယက္ခဲ့ၿပီး တစ္စုံတစ္ဦးကို ဒဏ္ရာရေစခဲ့လို႔ သူ႕ကို ေၾကးစားအဖြဲ႕ကေနထုတ္ပယ္ခဲ့တယ္။ ေရွာင္မိသားစုကို ျပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္မွာ သူကေနာင္တမရဘဲ သူ႕ဝမ္းကြဲ ေရွာင္မုဟုန္၏ဇနီး ဖုန္း႐ႊယ္အာကို အဓမၼျပဳက်င့္ဖို႔ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ကိုလည္း မိသားစုကေနႏွင္ထုတ္လိုက္တယ္ " ႐ႊီမုရန္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။
" ေသာက္က်ိဳးနည္း " ေရွာင္က်င့္ထ်င္ ေဒါသတႀကီးေျပာလိုက္သည္။
21.11.21
အခုတေလာမီးခဏခဏပ်က္ေနတာနဲ႕ ဘာမွလုပ္လို႔မရလို႔ ေနာက္က်သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ဒီအပိုင္းက အရမ္းရွည္တယ္ရယ္၊
ေနာက္အပိုင္းေတြမွာ ေရွာင္က်င့္ထ်င္မိသားစု အေၾကာင္းေတြပါေတာ့မွာပါေနာ္....
Thanks for reading ☺