Red Strings of Fate (Haunted Series 2)

Strings 21: Training

Bumuntong-hininga siya at inilagay ang baril sa mesa at tinitigan niya ang bawat isa. "Do you want to try?"

"Huh?" Naningkit ang mata niya sa tanong ko at tumingin ulit sa akin na nakapwesto direkta sa likod niya.

"Do you want to try shooting the gun?" Wanting to divert our topic, I considered the idea. "Have you tried using one?"

Nung unang beses akong nakahawak ng baril ay nung pumunta kami sa port at may nakita akong isa sa loob ng kotse niya. Umiling ako bilang sagot sa huli niyang tanong, "Hindi pa... tuturuan mo ako?" Hindi ko maitatanggi, excited akong matuto, kailan ka magkakaroon ng libreng pagkakataon para matutong bumaril ng baril?

Tumango siya habang kinakalas ang bawat bahagi at binigay niya sakin ang baril mismo. "What you're holding right now is a gun. You have to know that you have to be responsible for holding one. It's a weapon, but it's both dangerous and useless when you don't know how to use it."

Naramdaman ko ang lamig ng bakal at hindi siya komportable hawakan. Hinawakan ko ang baril na parang may inaalay ako sa diyos at inayos niya 'yun sa kamay ko.

"This is the muzzle–" he points at the end of the gun, "the barrel–" the longest body part, "this is the trigger–" he points at the small curved lever, "the safety–" he gestures at the small part on the side of the gun, "the hammer–" the little notch on the back of the weapon, "your grip–" he secured my hand to hold it properly, "and this is your magazine." sabi niya at inabot ang tinanggal niyang lalagyanan ng bala, para ibalik ito sa loob ng baril. 

Tumango ako at hindi na makasagot ng maayos nang maramdaman na sobrang lapit niya na. Nang tanggalin niya ang kamay sa akin ay doon lang ako nakahinga.

Nakatuon ako sa kanyang mga salita, pinaulit-ulit 'yon sa aking isip. Tinitigan ko ng maigi ang bawat sulok ng baril bago ko sinubukan angatin ito ng nakatutok sa harap ko.

Mabilis na tinapik ni James ang baril na natutok ko pala sa kanya, "Scarlet!"

"I'm sorry, wala namang laman!" Nagulat ako sa sigaw niya kaya napa–sorry agad ako at tinutok sa lupa ang baril.

Napailing siya, pero nakangiti na siya ngayon. Kinuha niya ang baril at nilagay ang mga bala sa magazine, tiningnan ko siya habang ina-assemble niya lahat. "Okay, rule number 1–The muzzle should always be pointed in a safe direction. It doesn't matter if the safety is on. It doesn't matter if it's not loaded. It doesn't matter if God him–fucking–self comes down to say nothing bad will happen. You keep the muzzle away from people. Naiintindihan mo ba?"

Nang hindi kumukurap, tumango ako. "Naiintindihan ko."

Tinitigan niya ako ng mariin at hindi ako umatras para lang makita niya na sineseryoso ko ang payo niya. Pagkatapos ay tumango siya. Pumwesto siya sa likod ko at pinatong ang baril sa mga kamay ko.

Nahihirapan nanaman ako huminga nang maramdaman ko ang init ng katawan niya at ang paraan ng paghinga niya sa leeg ko habang nagsasalita siya. "I didn't bring ear protection but it's loud. Really fucking loud. Paghandaan mo para hindi ka magulat."

I nod. "Okay."

Hinawakan niya ang bewang ko at hinila ako papunta sa kanya. Nakatapat ang likod ko sa dibdib niya at tinulak ang kamay ko para maitaas ko ang baril sa harapan namin. "You see this?" He asks, thumbing the little lever. "This is the safety right? There's no red dot, so it means—"

"On ang safety?" Paghula ko. Mga kaalaman ko sa mga bagay bagay dahil sa mga pelikula ay lumalabas.

"Oo and this is the hammer. You cock it right before you shoot. Hawakan mo ng ganito." Inayos niya ang mga kamay ko at naramdaman ang pag tapik niya sa hintuturo kong nakapatong sa kurbadong bahagi na nagpoprotekta sa gatilyo. "Good. That's called trigger discipline. Never put your finger on the trigger unless babaril ka na talaga."