Red Strings of Fate (Haunted Series 2)

Strings 26: Little bit of Spice

The sound of a gun firing toward us echoed across the ocean, and it didn't miss.

"James!" Sigaw ko.

"I wasn't shot." Pag pakalma niya agad sa akin, "I'm not hurt."

"Pero narinig ko yung punit ng tela..." Sinimulan kong haplusin ang kanyang katawan habang nangangatog ang kamay ko, pinakiramdaman mula sa kanyang mga balikat hanggang sa kanyang tiyan upang tingnan kung nabaril ba siya.

"If you wanted to feel me up, just say so. There's no need to find excuses, baby."

"Putangina mo talaga Timothy James." Tumulo ang luha ko sa kaba at binitawan siya. Naramdaman ko ang pag galaw ng kanyang dibdib sa mahina niyang tawa.

The coat I made is supposed to protect him. I trusted my skills at the moment.

Kalmado ang karagatan kaya nangibabaw ang ingay ng makina. Halos lumipad ang jetski sa paraan ng pag takbo niya kaya mahigpit lang akong nakakapit. I was straddling him while he clutched a gun on his right and the handle on his left.

Ilang minuto rin kaming nagtagal sa byahe hanggang makarating kami sa tabing dagat.

Madilim at tahimik ang buong lugar, ang nagsisilbing ilaw namin ay ang buwan at isang street lamp sa malayo.

Hinila namin ang jetski hanggang sa buhangin at nakahanap si TJ ng trapal para itago ito.

Hinawakan niya ang kamay ko at naglakad kami. Ang maririnig mo lang ay ang malalim kong paghinga at ang paraan ng pagtapak ko sa buhangin, sa kalsada, at sa damuhan.

He walks so quietly, and I'm the only one making a noise, so I flinched when I stepped on a stick. I know we're far from the people going after us, but my senses are sensitive.

Inakay niya ako patungo sa isang bungalow house sa gitna ng kakahuyan. Walang landas, walang kalye na pwedeng daanan ng kahit anong sasakyan.

He picks on the lock, and when we get in, he just signs me to stay quiet. I nod.

With that, he checks every corner of the house, comes back to me with a towel, and finally signs that we're good. "We'll stay here for a while."

"Ano to? Saan tayo?"

"It's strictly a hideout. Doesn't exist in tax records. Fully stocked with everything we need."

Niyakap ako ni TJ gamit ng towel na dala niya at napagtanto kong nanginginig ako... sa lamig o sa takot, hindi ko alam.

"May nakahanda kayong hideout? Para saan?" Pinagmasdan ko ang lugar na iniilawan ng buwan. Hindi binuksan ni James ang bumbilya pero nagsindi siya ng kandila, at nagpakulo ng tubig.

"Enemies, the police, wives, zombies."

Ang lugar ay katamtaman ang laki para sa isang bahay.

Upon coming in, the living room greets you. There's a long stretch of wood in the middle for a table, a couch, and a solihiya chaise lounge. Behind is a pass-through window toward the kitchen, where I see TJ go through the cupboards.

I moved my eyes towards the dining area, which was a long wooden table that could seat eight people. From here, I see four doors, and because TJ scanned the area earlier, I saw glimpses of two bedrooms, a bathroom, and another door that goes through the backyard.

"Sit down, Hope." Binalik ko ang tingin kay TJ nang hinila niya ako paupo sa lounge chair at inilatag ang tasa ng mainit na tubig sa harap ko. "Drink."

Pumasok ulit siya sa isang kwarto, at paglabas ay may dala na siyang pamalit para sa akin.