Red Strings of Fate (Haunted Series 2)

Strings 24: Let's Celebrate

Tinaas ko rin ang aking kilay na maipapantay sa mga tingin na binibigay niya sa'kin.

"It's my birthday and I'm forced to use my cards." Bulong niya at pinunit ang sinabi ko.

Hindi ko pinansin ang pagmamaktol niya at binigay ang tinatago ko sa likod, kapalit ng 'give me a gift' coupon.

Kinabahan ako nang nasa kamay na ni TJ ang pinaghirapan ko ng ilang linggo.

"One of a kind lang 'to, kaya pag hindi mo nagustuhan... pretend you do." Mabilis akong nagsalita. "Actually hindi. You have to like it."

In an instant, nawala na ang wrapping paper at ang isang suit jacket ang nagpakita. His family crest is embroidered but hidden on the left side of the breast at the pocket.

"This is made from kevlar."

He stared at me weirdly, and I further explained, hiding my hands on my back so he wouldn't see how I twiddled my finger from the apprehension.

"It's a bulletproof coat... ay... hindi siya exactly bulletproof. It's not gun resistant but the material is strong na hindi ka basta basta masasaksak. It's tough but also lightweight, so you can move. You can wear it every day."

Tumagal ang katahimikan at nagsimula na akong kabahan kung nagustuhan niya ba ang regalo ko. Hindi kasi siya branded at hindi ginawa ng isang sikat na designer.

Naalala ko ang araw na umuwi siyang may pasa at duguan.

"I made it because... you need to be safe. May uuwian ka pa."

Nakita ko kung paano humigpit ang hawak niya sa tela at ibinalik ang tingin sa akin.

Mabilis siyang lumapit at gulat akong napaatras agad.

"TJ." Tinaas ko uli ang kamay ko para pigilan siya. Para saan? Hindi ko rin alam.

Napaka intense kasi ng mukha niya at pakiramdam ko matutunaw ako kapag mas lumapit pa siya.

"Don't say that I can't touch you when nobody is here."

Napanganga ako sa sinabi niya. 

He exasperatedly sighed and grabbed the paper with coupons. Inabot niya sakin ang napunit niya at kinakabahan ko itong binasa.

'Give me a bear hug'

A second later, I feel his arms wrap around me. At dahil binigyan ako ng command ng birthday boy, inikot ko ang mga kamay ko sa leeg niya at niyakap siya ng mahigpit pabalik.

"What do I do with you?" Bulong niya at hinigpitan ang yakap sakin, "Thank you, my Hope."

Nararamdaman ko ang ilong niya sa leeg ko. Inhaling my scent like it's his oxygen.

"You're welcome, ser. Happy birthday." I lightheartedly told him. Hindi ko mapigilang mag joke dahil ang seryoso masyado ng mood.

He chuckles, "I have to reserve those fucking eight left."

The last few hours have flown by, and everything has been a blur—the preparation, styling the ballroom, the managers orienting every staff member present, touring the whole yacht, the photos, and ushering the press.

The venue is in a large yacht—and large is an understatement.

Ito ay walong beses na mas malaki kaysa sa yate na ginamit namin para sa, 'operation magkakabalikan ulit si Rossana at Evan'. The six-deck vessel bears a pool, a ballroom, bars, and two helipads.

May mapa na akong nakahanda sa bulsa baka sakaling mawala ako.

Habang nakatayo ako sa gilid ng yate, nakikita ko sa pier ang red carpet at ang press at mga photographer na naka standby.