Red Strings of Fate (Haunted Series 2)

Strings 11: Sir

Sa gilid ng mata ko ay nakita kong naglakad si James papunta sa'min at pumwesto siya sa bandang harap ko, nakasandal sa pader at nakahalukipkip. Bigla akong hindi naging kumportable, bakit kasi ganyan siya makatingin?

"Read and sign this if you agree." Sabi ni Sir at inabot samin ang dalawang fountain pen, I nodded at him. It's a non-disclosure agreement. 

Although everything has been explained by Jamie yesterday, binasa ko parin ang buong papel para alam ko kung saan ako pumapasok. 

Out of nowhere, bigla akong napatingin kay James at napatigil ako nang nakatingin pala siya sa'kin. Tumaas ang kilay niya kaya bumalik ang paningin ko sa papel na binabasa. Para akong tanga. 

"Those are the terms and if you agree, sign the blank space at the bottom."

Lahat naman ay agreeable kaya pinirmahan ko na ito at binigay uli kay Sir. Ngumiti siya sa'min ni Lorraine, "Both of you can start working now."

"Since you're already six, napag isipan kong ihiwalay na kayo para hindi matrabaho. Ate pepay, Ate Gie, and Lalaine are outside while the two of you and Tinang are here inside sa bahay. You can talk together to divide the chores, just ask Tinang if you have further questions."

Sumingit si Jamie at tumingin sa'ming dalawa.

"Our chef comes when he's needed but Nanay is inside sa kitchen almost every day and as much as possible don't let her do the hard work, don't stress her too much." 

Napangiti ako sa concern niya kay Manang. Napatango kami dalawa ni Lorraine.

Naunang lumabas si Sir Archie dahil may pasok pa siya sa opisina, sumunod si Kuya Jupiter at sumabay sa kanya si Jaceon at Jane. "Finally! We're super late na kuya." Rinig kong reklamo ni Jane sa kuya niya.

Umalis narin si Jamie kaya sumunod kami ni Lorraine, pero nang makarating sa pintuan biglang humarang si James sa harapan ko, napatingin ako sa labas at nakitang wala na si Jamie. 

Si Lorraine naman ay nakangiti ng nakakaloko at naka ngiting aso na kumaway sa'kin at naunang umalis.

Nanlalaki ang mata ko sa babaeng 'yon. Tama bang iwan ako?! 

"Scarlet."

Nanigas ako nang banggitin niya ang pangalan ko, "Sir?"

Nakakunot ang noo niya sakin, "Why are you calling me Sir? You can call me by my name, you call my siblings by their name too." I don't know! He's making me nervous!

Napayuko ako sa sinabi niya, ayaw kong tawagin siya sa pangalan niya. Because if I'll call him by his name, parang may iba, parang awkward? Nag tataasan pa ang balahibo ko sa batok. Sa isip ko lang siya matatawag na James... at ipis.

"Anyway about last night..." hinintay ko lang siyang magalit sa'kin habang nakatingin ako sa lapag, "I'm sorry."

Napaangat ang tingin ko sa gulat nang sinabi niya iyon. Wala naman siyang kasalanan, ako ang sumakay sa likod at nagtapon ng walis at tsinelas sa mukha niya. 

Now that I think about it, pagtingin ko sa gilid ng mukha niya ay napasinghap ako nang makita ang pasa niya panga. Napangiwi ako at bumawi ng tingin, hanggang sa napalunok nalang at mahinang nagsalita, "Ako nga dapat nag sorry."

"What?" Pag tingin ko sa kanya ay nakataas pa ang kilay niya.

Inaasar ba ako nito? "Sabi ko sorry."

"That doesn't sound sincere to me." Humalukipkip pa siya kaya napabuntong hininga ako at tumingin sa mga mata niya.

Nasabi ko na bang napakaganda ng mata ng lalakeng ito? Ang daya, "I'm sorry."

Ngumiti siya at hinimas himas ang ulo ko. Matutulala na sana ako sa ngiti niya eh, pero bakit niya pa hinimas ang ulo ko? Close kami?

"I'm sorry too." Hinawi ko ang kamay niya at nagtataka ko siyang tiningnan. "Natanggal ka sa dating trabaho mo. I'm sorry."

Hindi ko alam kung anong dapat maramdaman ko, maiinis? O ma-touch? Sa lito ay napatango nalang ako. At least nag sorry siya. Okay na ako pag sincere na nag sorry. Tsaka tapos na rin naman na ang lahat, nandito na ako nagtatrabaho and he's my boss. 

Umiwas ako sa kanya at humakbang pa alis nang magsalita siya kaya naphinto ako, "Why did you do that?"

Ha? Napalingon ako sakanya, nagtataka. Tinutukoy ba nito ang nangyari sa kompanya ng lola niya? Eh hindi ako ang gumawa non, "Hindi ako mind reader sir, ano ba ang tinutukoy mo?"

"Why did you wear that mask last time? Were you hiding from me?" Kumunot ang noo niya at ngumisi. Nanlaki ang mata ko. Nakilala niya ako? Nakita niya ako? 

Napaangat ang kilay ko sa kanya at tumawa, but it was awkward.

"Wag kang assuming sir, sabi ko nga sayo non trip ko 'yon. I like to..." There wasn't a strong enough finish for that sentence, so I flailed my hand for emphasis. "Cosplay."

"Cosplay?" His lips twitched, giving his eyes an amused gleam.

"Yes cosplaying! Haven't you tried that sir? Try it, sir! It's fun. You have an excellent body so any costume would suit you, you have nice biceps that boys would die to have." 

Pinindot pindot ko ang biceps niya. 

"Why would I hide from you? I'm not! And I'm not hiding because I caused gossip. No! And I'm not talking like this because you make me nervous, no! Ha-ha-ha-ha. So you should try cosplaying sir! You're hot! Do no—"

"Red!" Napatingin ako kay Lorraine nang tawagin niya ako. 

Thank God bumalik ang babaeng to! My hero!

Tumingin ako kay James at ngumiti. "Bye boss, the queen of bitches awaits." Pagkasabi ko nun ay dali dali akong nag marcha pa alis.

What the fuck. Anong pinagsasabi ko?!

Pagdating ko sa tabi ni Lorraine ay hinigit niya ako, "Iiwanan na sana kita para may moment kayo ni James pero narinig ko ang mga pinagsasabi mo, nakakahiya!" 

Tumatawa si Lorraine at pinalo ako sa braso, napangiwi ako, hindi dahil sa palo niya kundi sa mga pinagsasabi ko kanina. Gusto kong sabunutan ang sarili ko sa hiya.

Hindi ko talaga alam kung bakit ganon ako pag kinakabahan, I spew nonsense crap. 

God, why am I so awkward? Why do I have to stutter?!

Putangina. Gago, lupa kainin mo na ako.

(╯°□°）╯︵ ┻━┻