Love affair

Rozdział 43

Już od dobrych dwóch godzin poszukuje prezentu dla Chrisa ale nie mogę znaleźć nic na tyle dobrego, żebym mogła sprezentować to bratu na osiemnaste urodziny. Usiadłam zrezygnowana przy stoliku w kawiarni i zamówiłam gorący napój, niezmiernie mnie ciekawiło jak Chris spędza swoje urodziny, ale bałam się zadzwonić, nie chciałam myśleć o Bennington bo to samowolnie kieruje moje myśli do Jake'a, a to z kolei sprawia mi ból gorszy niż jakikolwiek, kiedykolwiek czułam.

Upiłam łyka cappuccino i rozejrzałam się po małej kawiarni, o tej godzinie nie było tu wielu ludzi. Dwie kobiety siedziały przy stoliku bliżej drzwi, jakaś młoda dziewczyna akurat zamawiała kawę, życie toczyło się dalej, tylko ja czułam jakby moje stanęło w miejscu i zataczało koło. Imprezy, randki, wywiady i tak w kółko. Nie mogłam pozbyć się uczucia, że krążę, że błądzę i nie mogę wyjść na prostą. Do jasnej cholery dlaczego musiałam zakochać się w nauczycielu? Dlaczego musiałam wejść w związek z mężczyzną, z którym nie pisane mi było być?

W tym momencie czułam irytację i złość, na Jake'a, na siebie, na moje głupie serce i na to że Jake'a nie mógł z naszej dwójki zachować się rozsądniej i mnie odepchnąć gdy był na to czas, sprowadzić mnie na ziemię. Powinnam była się domyśleć, że związek z nauczycielem nie skończy się niczym dobrym. Nie sądziłam że kiedykolwiek pożałuje tych pięknych chwil jakie miałam z Turnerem, ale w tamtym momencie żałowałam, żałowałam każdego dnia, każdej chwili, każdego uśmiechu, spojrzenia, pocałunku. Powinnam się nauczyć o konsekwencjach swoich czynów, powinnam wiedzieć, że gdy upijasz się na imprezie nie przyniesie to nic dobrego, a gdy masz romans z nauczycielem kończysz ze złamanym sercem.

Wstałam z krzesła, gdy gorący napój poparzył moją dłoń. Nawet się nie zorientowałam, w którym momencie ścisnęłam papierowy kubek tak mocno, że kawa wylała się na stolik i na moją rękę, tym samym sprawiając że syknęłam z bólu.

Westchnęłam cicho i uprzednio płacąc wyszłam z kawiarni, nadal nie miałam pomysłu na prezent dla Chrisa, ale przeszła mi już ochota na szukanie go. Może znajdę coś w internecie, nie byłam zwolenniczką zakupów online, lubiłam dotknąć tego co kupuje, ale czasami tłoczenie się w sklepach i centrach handlowych było o tyle męczące, że wychodziłam zła i na dodatek z pustymi rękoma.

Na dworze dziś było parno i duszno, mimo że niedługo zbliża się zima, Los Angeles sprawiało, że miałam ochotę na zanurzenie się w zimnej wodzie. Przed drzwiami mieszkania stał nie kto inny jak Dominic, zmarszczyłam brwi i nic nie mówiąc przeszłam obok niego otwierając drzwi.

-Co ty robisz?-Zapytałam w końcu z wysychaniem, gdy mężczyzna wszedł za mną do środka mieszkania.

-Nudzi mi się- Jęknął.

-Mało mnie to obchodzi- Zdjęłam buty i weszłam do kuchni, gdzie wyjęłam zimną wodę z lodówki i cytrynę.

-Wiesz co mnie zastanawia?-Brown usiadł na wysokim krześle, przy wyspie kuchennej- Co takiego ma na ciebie Veronica, że robisz to wszystko czego nie chcesz robić.

Momentalnie się spięłam, gdy usłyszałam to pytanie.

-Skąd pomysł, że coś na mnie ma?- Przebrałam obojętną minę i stanęłam po drugiej stronie blatu.

-Bo robisz rzeczy, których nie chcesz jak bycie moją dziewczyną. Ty nigdy nie robiłaś rzeczy, których nie chciałaś.

-Nie twoja sprawa- Mruknęłam.

-Viv- Dominic złapał mnie za rękę i pociągnął w swoją stronę- No weź, nie bądź tak-Wydął usta jak mały dzieciak- Nudzi mi się.

-Dominic daj mi spokój nie mam ochoty na twoje zagrywki.