Red Strings of Fate (Haunted Series 2)

Strings 9: Casa Del Valle

I squirmed at my spot suddenly alarmed for Lorraine, konti lang kaming nakakaalam nito. She was sent back at our province at kaming apat ang nag ipon para maibalik siya dito dahil minamaltrato siya ng Ninang niyang kumupkop sa kanya.

"You didn't like how they treated you, so umalis ka. You've been living under the Villanueva's roof and bouncing on different jobs at the age of 20." 

She smiled and looked at me and I suddenly stood taller, bracing what she'd say. 

Ngumuso siya at napakunot ang noo ko, "Scarlet Hope Salvacion... you are a mysterious one."

Napataas ang kilay ko, naguguluhan kung bakit pati private investigator, hindi alam kung ano ang background ko.

"Not sure if you're adopted, but you're raised by Lucresia Salvacion and her niece. Raised in various provinces, one of those is San Raigo where you met your best friends, also didn't finish college due to financial problems, same with Lorraine." Seryoso niya kaming tiningnan. "Apologies if you feel like we don't value your privacies, we're paranoid about security."

I... Putangina?

Pero dahil sa kwento ni Rossana nung isang araw, hindi ko kayang magalit. Because though it's fucked up and creepy, gets ko kung bakit nila ginawa 'to. Tumango nalang ako at tumingin kay Lorry na bahagyang nakakunot ang noo.

"As you all know, pinapahalagahan ang privacy ng mga taong nakatira sa bahay na 'to. So no leaking of photos. Information you'll know here, will stay here. Not even a single bit of gossip will go out of these walls, kung meron mang lumabas and that harmed people, we will file a case or they'll probably assassinate you." Tumaas ang mga balahibo ko ng sinabi niya iyon, pero tumawa lang siya, "I'm kidding, syempre hindi."

She assured us, but that didn't make me feel good. Bigla kong naalala si Rossana, alam kong magtatanong siya tungkol dito sa loob dahil gusto niya ng chismis, pero... sorry Rose. Ayaw ko pang mamatay.

"You'll be given a contract later." Naglakad siya palabas ng kusina patungo kung saan man kami papunta.

Nang nadaaanan namin ang grand piano sa gitna, bigla siyang tumigil para pagmasdan ito at titigan kami ng mariin, "Don't ever. I mean ever put a beverage on top of this." 

Ngumiti siya ng matamis pero 'di ko alam kung bakit natakot ako sa ngiti niyang bumabanta.

Umakyat kami ng hagdan paakyat habang nag eexplain siya, "Nasa basement ang entertainment room at wine cellar. First-floor naman ay, the sunken living room, receiving area, kitchen, dad's meeting room, formal and informal dining rooms. Nasa second floor ang other living rooms, music room, wet bar, and the second kitchen. Sa third floor ang study at guestrooms, while the main bedrooms ay nasa fourth pati narin ang office ni Dad."

Putangina. Too much information, hindi ata pumasok sa utak ko 'yung sinasabi niya.

"There are sixteen bedrooms. All you have to do is maintain yung linis—" Dumating kami sa second floor at hiningal na agad ako. Magiging fit ako sa pagtatrabaho ko dito, bet.

Ang bungad pag akyat ay ang malaking painting sa taas ng hagdan. Sa kaliwa ay may sulok kung saan nakapwesto ang pang isahang upuan, ilang couches at coffee table na may nakapatong na isang vase ng bulaklak. 

The space felt warm and homey, especially with the knitted blankets flung over the back of the couch. Sa kanan naman ay may itim na pintuan, ito ata ang music room dahil kitang kita sa salamin ang naka sabit na gitara sa dingding.

Hindi naman kami umalis sa hagdan dahil bumaba uli si Jamie kaya sumunod kami sa kanya. Akala ko naman i-ttour niya kami hanggang sa taas.

"Lahat ng main quarters ay nasa fourth floor. So may ten rooms doon, nine bedrooms and the office. 'Yun ang bubungad sa inyo pag umakyat kayo gamit ang hagdan. If elevator ang sakay niyo, ang makikita niyo agad ay rooms ng boys."