Red Strings of Fate (Haunted Series 2)

Strings 40: Bubble

"I know everything, but my brothers don't know I know. So please don't mention anything kay James. I'll tell him on my own."

Na-guilty ako dahil kakapromise lang namin sa isa't-isa na wala na kaming sekreto na itatago... pero kasi this isn't my secret to tell.

It's between the siblings.

"Itong council na'to. Sila ba ang rason kung bakit nawala ka ng ilang buwan?"

Minata niya ako at tumango.

"Bakit ka nga ba umalis?—" Napahinto ako nang maalala na naparusahan si TJ dahil sinabihan niya ako ng impormasyon tungkol sa mga nangyayari sa Ces Vallis. "Oh oo nga pala, wag mo na sabihin."

"Itasaki—" Tinakpan ko ang bibig niya pero napatanggal agad nang dilaan niya ang palad ko. Ngumisi siya, natuwa sa ginawa. "Nobody would know you know."

"'Wag na. Pakiramdam ko malalaman nila—Stop TJ, please pinipigilan ko na nga pagiging chismosa ko." Sabi ko nang makitang magsasalita uli siya.

He laughs and tucks a stray hair in my ear. "I missed you when I was deployed. I was about to go crazy."

"Dapat lang." Bulong ko.

"You... you were about to go crazy without me too, right? You missed me too, right?" He breathed out. Desperation leaked out of his voice as he stared at me.

"Hmm." I stared at him with hooded eyes. Now, sino na samin dalawa ang paulit-ulit ngayon?

"Hey tell me." He prodded once more. He repeated his words in a low growl na hindi ko mapigilang matawa. "Hindi lang ako ang nababaliw hindi ba?"

Di parin ako tumitigil sa pagtawa at nakatingin lang siya sa'kin. Oh how I missed this man.

"Sinabi ko na kanina diba? I missed you, Timothy James Del Valle. All this question of yours is a waste of time and oxygen."

Tumaas ang kilay niya nang marealize ang pagbalik ko ng sarili niyang salita.

"The student has become the master."

Nakangiti siyang napailing, at napapikit nalang habang niyakap ako ng mas mahigpit.

Habang nakatitig ako sa perpekto niyang mukha... I realize hindi pa rin tapos ang gulong to.

Para kaming nasa sarili naming bubble ngayon, pero alam kong may masasaktan, may mamamatay... And it puts me on edge.

I smile at James as he opens his eyes, but as our gazes meet, the corners of my lips wobble.

Lying in bed with him—everything that happened washes all over me. Maybe it's the fact that my mind finally has time to process the shock of the weeks of events, or maybe its because— putanginang tao lang ako at antagal kong binaon sa puso ko lahat ng nangyayari, nag resultang hindi na kinaya ng puso ko ang parusang ginawa ko dito.

Nakilala ko na ang mga totoong magulang ko, ang biological family ko ay yakuza royalty, muntik nakong ma-kidnap, normal na kay James makapatay ng tao, nakapatay ako ng tao, namatay si Nana, relationship namin ng lalakeng katabi ko, relationship ko sa mga magulang ko.

Nawala ang pag-asa ko na magkaroon ng maayos na relasyon sa mga magulang ko, specifically papa ko dahil sa ginawa ng grupo niya sa pamilya ni TJ.

My life changed is an understatement. It was completely ripped apart and turned upside down.

"Your thoughts are loud back there," TJ says.

"Sige, hihinaan kong mag-isip."

"On the contrary, gusto kong sabihin mo lahat. What are you thinking?"