ခြန္းနင္နန္းေတာ္ရာပုံျပင္
အပိုင္း -၃၉ မိုးေရထဲတြင္ ျပန္လည္ဆုံဆည္းျခင္း။
က်ိဳးယင္းက်ိ ထြက္သြားေလသည္ ။
သို႔ေသာ္ ယန္႔လင္းသည္ စာက်က္ခန္းတြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ထိုင္ကာ စဥ္းစားေနမိသည္ ။
ခ်င္ဖုန္း ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ အျပင္ကေန
“ သခင္ေလး၊ဟို မိုးျမင့္ေမွ်ာ္စင္မွာ … “
ယန္႔လင္းက သူ႔မ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါးနဲ႔ အုပ္လိုက္ၿပီး
“အေဖ ျပန္လာၿပီလား”
ဟု ေမးလာသည္။
ခ်င္ဖုန္း လန႔္သြားၿပီး “သခင္ႀကီးက ခ်န္ခ်င္းအေဆာင္ မွာ ရွိပါတယ္”
လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
ယန္႔လင္းသည္ မတ္တပ္ထရပ္ကာ စာဖတ္ခန္းမွ တည့္တည့္ ေလွ်ာက္သြားၿပီး ေက်ာက္တုံးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ ရွည္လ်ားေသာ စႀကႍတစ္ေလွ်ာက္ရွိ ခ်န္ခ်င္းအေဆာင္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားသည္။
အျပင္မွာ မိုးသည္းစြာ႐ြာသြန္းေနသည္။
စႀကႍထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတာင္ ေလေအးကပင္ လူကို မိုးစက္ျဖင့္ ပက္ျဖန္း ေနႏိုင္သည္။
ခ်င္ဖုန္း က တကယ္ကို ထိတ္လန႔္ေနမိသည္။ သူဘာ ေတြ ျဖစ္ေနမွန္း သေဘာမေပါက္ခင္ သခင္ေလးက သူႏွင့္ ေပေပါင္းမ်ားစြာ အကြာအထိ လမ္းေလွ်ာက္သြားၿပီျဖစ္တာကို သူျမင္လိုက္ရကာ ထီးတစ္လက္ကို အျမန္ဆြဲၿပီး သူ႔သခင္ေနာက္ကို လိုက္သြားခဲ့ေလသည္ -
“ရွစ္ဇီ ၊ ထီး!”
႐ုံယိနယ္စားအိမ္ေတာ္ ၏ ခ်န္ခ်င္းအေဆာင္ သည္ လက္ရွိ ႐ုံယိနယ္စား ယန႔္မု ၊ယန႔္လင္း ၏ဖခင္ ေနထိုင္ရာေနရာျဖစ္သည္။
ယန္႔လင္းခ်ဥ္းကပ္လာသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ အျပင္ဘက္ရွိ အိမ္ ေတာ္ထိန္းအဖိုးႀကီးသည္ ၿပဳံးျပကာ စကားဆိုသည္-
“ရွစ္ဇီ လာၿပီလား ။ ဒီလူအိုႀကီး ဝိုင္ေကာင္းေကာင္း ႏွစ္ပုလင္း ယူလာေပးတာ၊ သခင္ႀကီး ပုလင္းကိုဖြင့္ၿပီး မိုးရာသီမွာ အတူေသာက္ဖို႔ ဘယ္သူ႔ကို ရွာရမလဲ စဥ္းစားေနတာ ၊ ရွစ္ဇီ လာေတာ့ အေတာ္ပဲ၊ ေသာက္ဖို႔ အခ်ိန္မီ ေသးတယ္ “
ယန္႔လင္းက ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ ရပ္လိုက္သည္။
အိမ္ ေတာ္ထိန္းအဖိုးႀကီးသည္ ႐ုတ္တရက္ မွင္တက္သြားကာ အခန္းထဲ ၀င္သြားသည့္ ယန႔္လင္း ၏ ေနာက္ေက်ာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ၿပီးမွ သခင္ေလးေနာက္လိုက္လာေသာ ခ်င္ဖုန္း ကို
“ဒီေန႔ ရွစ္ဇီ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ? ”
လို႔ ေမးလိုက္ေလသည္ ။
႐ုံယိနယ္စား ယန႔္မု သည္ ယခုအခါ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေပၚတြင္ ဆံပင္ျဖဴအခ်ိဳ႕ရွိေနေသာ္လည္း အရမ္းႀကီး ထင္ရွားေပၚလြင္ျခင္းမရွိေပ။
႐ုံယိနယ္စား ယန႔္မု သည္ စစ္တပ္ထဲတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး စစ္သားမ်ားကို ဦးေဆာင္ကာ တိုက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္ အထိပင္ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ အ႐ိုးမ်ားသည္ အလြန္သန္မာေနေသးသည္။ သူ၏ ေမးေစ့ရွိ မုတ္ဆိတ္ေမြး သန္မာၿပီး သူရဲေကာင္း စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္ကာ ရဲရင့္တဲ့ ပုံသ႑ာန္ ရွိၿပီး မ်က္ခုံးႏွင့္ မ်က္လုံးမ်ားၾကားတြင္ သိုင္းပညာေကာင္းမြန္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳး အနည္းငယ္ ရွိသည္။ သူ၏ နဖူးတြင္လဲ မထင္ရွားလွေသာ အမာ႐ြတ္ တစ္ခုလည္း ရွိေနသည္။
ဒါေတြအားလုံးက စစ္ပြဲက က်န္ရစ္တဲ့ လက္ရာမ်ားပင္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ အိမ္ ေတာ္ထိန္းအဖိုးႀကီးေျပာသည့္အတိုင္း ဝိုင္ပုလင္းကို ဖြင့္ ေဖာက္လိုက္သည္ ။
စားပြဲေပၚတြင္ ဝိုင္ႏွင့္တြဲစားရန္ အရံဟင္းအခ်ိဳ႕ရွိသည္။
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ဖြင့္ထားေသာ ဝိုင္ကို ဝိုင္ခြက္ထဲသို႔ ေလာင္းထည့္လိုက္သည္။
ဝိုင္စပ်စ္ရည္ႏွင့္ အစားအစာ၏ရနံ႔သည္ စိုစြတ္ေသာေလထုထဲတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။
ယန္႔လင္း ဝင္လာတာကိုျမင္ေတာ့ သူက သူ႔ရင္ဘတ္ေတြ တုန္ခါသြားေအာင္ ရယ္ေမာၿပီး “ဒီေန႔ အျပင္ထြက္မယ္ လို႔ မေျပာဘူးလား။ မင္း ဒီကို ဘာလို႔ ေရာက္ေနတာလဲ၊ ဒီဝိုင္ကို စမ္းၾကည့္ရေအာင္ ၊လာခဲ့ “
လို႔ေျပာလိုက္ရင္း ႐ုံယိနယ္စားႀကီးက ယန႔္လင္းကို စားပြဲေပၚရွိ ဝိုင္ခြက္ကို ၫႊန္ျပသည္။
ယန္႔လင္းက စားပြဲေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔အေဖကို ေစ့ေစ့ငဲ့ၾကည့္ရင္း တစ္ခုခုကို မ်ိဳသိပ္ထားသလိုမ်ိဳး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေစ့ထားကာ ဝိုင္တစ္ခြက္ကို ေကာက္ယူဖို႔ လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး တစ္က်ိဳက္တည္း ေသာက္လိုက္သည္ ။
အ႐ြယ္ေရာက္ အခမ္းအနားက်င္းပရန္ နီးကပ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ လုလင္ပ်ိဳ၏ လည္ေခ်ာင္းမွ အာဒံပန္းသီးသည္ အေပၚေအာက္ လူးလိမ့္သြားသည္။
အားျပင္းေသာအရက္တစ္ခြက္သည္ လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ မီးအပူကဲ့သို႔ ေလာင္းခ်ခံလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္သြားမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ႏွလုံးႏွင့္အဆုတ္မ်ားအထိ ေတာက္ေလာင္သြားေလသည္။
“ခြမ္း “
ဆိုတဲ့ အသံႏွင့္အတူ ဝိုင္ခြက္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဆာင့္ ခ်လိုက္သည္။
႐ုံယိနယ္စားသည္ သူ႔သားကို ေကာင္းေကာင္းသိနားလည္ၿပီး အပတ္တိုင္းေန႔ရက္ေတြတိုင္းမွာ သားျဖစ္သူက သူ႔ကို အရာရာတိုင္းကို ေျပာျပတတ္သည္ ။ က်န္းအိမ္ေတာ္က ေကာင္မေလးကို ဒီေကာင္ေလး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သေဘာက်လဲဆိုတာသူ သိထားေပမယ့္ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳး တစ္ခါမွ မျမင္ဖူး ။
ဒီေတာ့ ဒီေကာင္ေလး ဒုကၡေရာက္ေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။
႐ုံယိနယ္စားက သူ႔ကို အေပၚေအာက္ ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး
“ဘာလို႔လဲ ငါ့သား ၊ မင္း ဟို ကေလးမေလး ႐ႊယ္နင္ နဲ႔ ရန္ျဖစ္ၾကတာလား? “
ယန္႔လင္းက မၿပဳံးျပသလို သူ႔အေဖ့ဆီကေန မ်က္လုံးေတြ မလႊဲခဲ့
“အေဖ၊ အရွင္မင္းႀကီးက ဖ်င္နန္ဘုရင္ ရဲ႕ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈကိစၥ စုံစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ ေတာ္၀င္ကိုယ္ရံေတာ္ဌာနက လူေတြကို လႊတ္ထားတာ သိလား”
“……”
ဝိုင္ကို ထည့္ရန္ လွမ္းေနေသာ ႐ုံယိနယ္စား၏ လႈပ္ရွားမႈက ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန႔္သြားၿပီး ေခါင္းကို ေမာ့ကာၾကည့္လိုက္ေတာ့ သားျဖစ္သူ ယန္႔လင္း၏ စူးရွေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လူငယ္ေလး၏ စူးရွေသာ မ်က္လုံးမ်ားေၾကာင့္ သူ႔မွာ ဖုံးကြယ္ထားစရာ မရွိေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ သူ႔သားစကား၏အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးေနာက္ ႐ုံယိနယ္စားသည္ ယခုအခိုက္အတန႔္တြင္ တစ္စုံတစ္ခုကို ႐ုတ္တရက္ သေဘာေပါက္သြားသည္။
အထိတ္တလန႔္မရွိခဲ့။
အံ့ၾသစရာလည္း မရွိ။
႐ုတ္တရက္ ရယ္ေမာလိုက္ကာ အဓိပၸါယ္မဲ့ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္ေတြးရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေခါင္းကို ခါယမ္းလိုက္သည္ ။သူ ပါးစပ္ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထိုအသံမွ မုန္းတီးမႈ ႐ူးသြပ္မႈ တစ္မ်ိဳး ခံစားလိုက္ရသည္ -
“လာရမယ့္အရာက အၿမဲလာမွာပါ! အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာသြားၿပီ၊ ငါေမ့လို႔မရသလို ငါ့အေပၚ မေကာင္းမႈေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြကိုလည္း မေမ့ႏိုင္ဘူး! ဟားဟားဟား …”
႐ုံယိနယ္စား သည္ ဖ်င္နန္ဘုရင္၏ အႂကြင္းအက်န္မ်ားႏွင့္ စာေပးစာယူ အဘယ္ေၾကာင့္ ရွိေနရသနည္း။
လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ဖ်င္နန္ဘုရင္သည္ ပုန္ကန္မႈကို ဦးေဆာင္ကာ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို တိုက္ခိုက္ၿပီး နန္းေတာ္၌ ပုန္ကန္ေသာအခါတြင္ ႐ုံယိနယ္စား သည္ ကရာဇ္မင္းျမတ္အေပၚ သစၥာေစာင့္သိဆဲျဖစ္ၿပီး ပုန္ကန္မႈကို ႏွိမ္နင္းရန္ ႀကီးမားေသာ ပံ့ပိုးကူညီမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။
အတိတ္ဘဝတြင္ အၿပီးတိုင္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္မႈမ်ား ရွိပါေသးသည္။
……..
ခ်ိန္းထားသည့္အခ်ိန္က ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္ ယန္႔လင္းက မေပၚလာေသး။
က်န္း႐ႊယ္နင္ ၏ႏွလုံးသားသည္ တျဖည္းျဖည္း မိုးေရနဲ႔အတူ နစ္ျမဳပ္လာရသည္။
မူလက သူမအား နန္းေတာ္ထဲကို စာသင္ေဖာ္အျဖစ္ မေ႐ြးခ်ယ္ရေသးပါက လြန္ခဲ့သည့္ ရက္အနည္းငယ္ကတည္းကပင္ ယန႔္လင္းအား ေျပာျပမိခဲ့ေပလိမ့္မည္၊ သို႔ေသာ္ ဤလူအုပ္စုလိုက္သည္ စုစည္းမိသြားၿပီး သူမ၏ အစီအစဥ္အားလုံးကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးခဲ့သည္။ နန္းေတာ္တြင္ လူမ်ားစြာရွိသျဖင့္ ယန႔္လင္းကို ေျပာဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာဖို႔ အခြင့္မသာ။
အခုေလာက္ဆို ယန္႔လင္းလဲ သိေနၿပီမဟုတ္လား။
က်န္း႐ႊယ္နင္ ဒုတိယထပ္ရွိ သီးသန႔္ခန္း၏ ျပတင္းေပါက္ေရွ႕တြင္ ရပ္ကာ အျပင္ဘက္ မိုးေရမ်ားကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
မိုး႐ြာတာ ၾကာပါၿပီ ျဖစ္သည္ ။
သည္းသည္းထန္ထန္ပင္
ေကာင္းကင္သည္ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေမွာင္လာကာ ၿမိဳ႕ေတာ္၏ ေနရာတိုင္းတြင္ မီးေရာင္မ်ား လင္းလက္လာသည္။ မွိန္ပ်ပ်ႏွင့္ ေႏြးေထြးေသာ အလင္းေရာင္သည္ အိမ္တိုင္း၏ ျပတင္းေပါက္မ်ားႏွင့္ အနီးအေဝးရွိ အေဆာက္အဦးမ်ားကို လင္းထိန္ေစေသာ္လည္း မိုးသည္းထန္စြာ ႐ြာေနကာ ျမဴမႈန္မ်ားကဲ့သို႔ မႈန္ဝါးဝါး ျဖစ္ေနသည္။
ေလကလဲ တျဖည္းျဖည္း တိုးေဝွ႔လာသည္။
က်န္း႐ႊယ္နင္ေနာက္လိုက္လာေသာ ထန္အာ ႏွင့္ လ်န္အာ တို႔သည္ ေလျပင္းမ်ားကိုျမင္ေသာအခါ အနည္းငယ္စိုးရိမ္သြားၾကသည္။ ျပတင္းေပါက္ကို အရင္ပိတ္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ၾကၿပီး
“ယန႔္ရွစ္ဇီ တစ္ခါမွ ေနာက္မက်ဖူးပါဘူး၊ တစ္ခုခု ေၾကာင့္မ်ားလား “
“သခင္မေလး မေစာင့္ေတာ့ရင္ ေကာင္းမယ္ ၊ကြၽန္မတို႔အရင္ျပန္သြားလိုက္ရင္ေရာ ဘယ္လိုလဲ”
က်န္း႐ႊယ္နင္ က
“မပိတ္နဲ႔”
အသံက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပမယ့္ သူမရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္က ေတာက္ေျပာင္တဲ့ မိုးေရေတြ အေပၚ က်ဆင္းေနဆဲ။
လ်န္အာ ႏွင့္ ထန္အာ တို႔သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္မိၾကသည္။
ဒီေန႔ သခင္မေလး နည္းနည္းထူးဆန္းတယ္လို႔ ခံစားရ ေလသည္။
အရင္ကဆို ယန႔္ရွစ္ဇီ ကို အရင္ ခ်ိန္းဆိုဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အစျပဳမွာမဟုတ္တဲ့ သခင္မေလးက ယန႔္ရွစ္ဇီကို အရင္ စၿပီး ေတြ႕ဆုံဖို႔ ခ်ိန္းခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မက် ေလ့မရွိတဲ့ ယန႔္ရွစ္ဇီ က ဒီအခ်ိန္ထိ မေရာက္လာေသး ။
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ေမးခြန္းေတြ ထပ္မေမးရဲ။
က်န္း႐ႊယ္နင္ က ျပတင္းေပါက္ကို မပိတ္ဖို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ သူတို႔ ဆန႔္ထားတဲ့ လက္ေတြကို ျပန္႐ုတ္လိုက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္နားမွာ ရပ္မေနဖို႔သာ ႏႈိးေဆာ္သည္။
“သခင္မေလး ဘာလို႔ အထဲကို ဝင္မထိုင္တာလဲ၊ ဒီအေစခံေတြ သခင္မေလးအစား ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ့မယ္ ။ ယန႔္ရွစ္ဇီ လာရင္ ေျပာ ေပးပါ့မယ္၊ ျပတင္းေပါက္နားက ေလက အရမ္းျပင္းတယ္၊ သခင္မေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ေနလို႔ ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ မေတာ္တဆ ေလတိုက္လို႔ အေအးပတ္သြားရင္ ဒီအေစခံေတြ ခံႏိုင္မ်ာ မဟုတ္ပါဘူး။”
က်န္း႐ႊယ္နင္ က တစ္ခြန္းမွ မၾကားသလို တုပ္တုပ္မလႈပ္။
လ်န္အာႏွင့္ ထန္အာ သည္ သူမအား ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါ။
သီးသန႔္အခန္းသည္ ႐ုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္ေနကာ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ဆူဆူညံညံ မိုးသံမ်ားကိုသာ ၾကားေနရၿပီး အနီးနားရွိ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားႏွင့္ တည္းခိုခန္းမ်ားမွ လူမ်ား ေသာက္စား ေသာက္စားေနသံမ်ားက ရံဖန္ရံခါ ေရာေထြးေနသည္။
ျမင္းလွည္း ေမာင္းသံႏွင့္အတူ ျမင္းခြာသံမ်ားက မိုးအကာကို ထိုးေဖာက္သြားသည္။
လ်န္အာ ႏွင့္ ထန္အာ တို႔ ထိတ္လန႔္သြားၾကသည္။
ဒါေပမယ့္ ျပတင္းေပါက္ကေန ေအာက္ကိုငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီျမင္းလွည္းဟာ ႐ုံယိနယ္စားစံအိမ္ရဲ႕ ျမင္းလွည္း မဟုတ္သလို မိုးျမင့္ ေမွ်ာ္စင္ အေဆာက္အဦးေအာက္မွာ ရပ္ထားတာမဟုတ္ဘဲ လမ္းတစ္ဖက္ရွိ ရွီခ်န္႐ြမ္းဘက္ မွာ ရပ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ အေစခံတစ္ဦးသည္ ျမင္းလွည္းေပၚမွ ဆင္းကာ ထီးကို ေလးေလးစားစား ကိုင္ေဆာင္ကာျမင္းလွည္းေပၚရွိ လူမ်ားကို ဆင္းရန္ ႀကိဳဆိုလိုက္သည္။
အစိမ္းရင့္ေရာင္ ၀တ္စုံကို ၀တ္ထားေသာကာ မိုး႐ြာေသာေန႔ကို မႀကိဳက္သလိုပင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္သည္။
သူ႔မ်က္ႏွာက ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းေပမယ့္ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ေမွာင္မိုက္လြန္းသည္။
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ အၿပဳံးတစ္ခု အၿမဲရွိေနေပမယ့္ လူေတြကိုၾကည့္တဲ့အခါ စိတ္ရင္းမွန္မဟုတ္သလို ေမြးရာပါေအးစက္မႈမ်ိဳးေတာင္ ရွိေနတယ္။
က်န္း႐ႊယ္နင္ က ျပတင္းေပါက္နားမွာ ရပ္ေနၿပီး သူ႔ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ ၾကည့္႐ုံနဲ႔ မွတ္မိသည္ ။
ခ်န္ယင္း
ဒီမင္းဆက္မွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ အရာရွိတစ္ဦး၊ လက္ရွိ တရားေရးဝန္ႀကီး၊ သူမရဲ႕ယခင္ဘဝက က်န္းက်ယ္ ကို သတ္လုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။ည
သူက ဘာလို႔ဒီမွာရွိတာလဲ။
က်န္း႐ႊယ္နင္ လန႔္သြားသည္။
ခ်န္ယင္း ျမင္းလွည္းေပၚကဆင္းၿပီးခ်င္း ရွီခ်န္႐ြမ္း ထဲကို ၀င္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ။ မ်ားမၾကာမီ ဒုတိယထပ္ရွိ ပိတ္ထားေသာ ျပတင္းေပါက္တြင္ ႐ႊင္ျမဴးစြာ ႏႈတ္ဆက္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ မိုးသံကာဆီး ေနရင္ေတာင္မွ ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ႏႈတ္ဆက္သံကို ၾကားႏိုင္ေလသည္။
“ အရာရွိခ်န္ “
ထိုအခ်ိန္တြင္ စားပြဲထိုးသည္ ဝင္လာၿပီး က်န္း႐ႊယ္နင္ ကို လက္ဖက္ရည္ပူပူျဖင့္ အစားထိုးျပင္ ေပးသည္။
ထို႔ေနာက္ သူမက
“အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ မိုးကလဲ သည္းေနတယ္ ၊ မင္းရဲ႕ ဆိုင္မွာ ဘာ ဧည့္သည္မရွိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ရွီခ်န္႐ြမ္း ဆန႔္က်င္ဘက္ပဲ ၊ အလုပ္ေတြရႈပ္ၿပီး အသက္၀င္ေနၾကတယ္”
စားပြဲထိုးက ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ရယ္ေမာရင္း
“ဟိုဘက္ဆိုင္က ျပစ္ဒဏ္စီရင္ေရးဌာနက အရာရွိခ်န္ ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တာ ၾကားလိုက္တယ္ ၊ ဒီ ပုံမွန္ပါပဲ ။ ေနာက္ဆုံး အႀကိမ္တုန္းက အရာရွိခ်န္က ကြၽန္ေတာ္ဆို႔ ဆိုင္ကို လာခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွာ ရွဲ႕လူႀကီးမင္း ေခ်ာင္းေျမာက္း တိုက္ခိုက္ ခံရတယ္ေလ၊ အဲဒါနဲ႔ပဲ အရာရွိခ်န္က ကံမေကာင္း လို႔ ထင္သြားတယ္ ၊ အဲအခ်ိန္ကစၿပီး ရွီခ်န္႐ြမ္းမွာပဲ ေတာ့တာ “
အဲဒီလိုလား?
က်န္း႐ႊယ္နင္ ၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕လ်ားေနေသာ ျပတင္းေပါက္လိုက္ကာေပၚတြင္ စိုက္ၾကည့္ေနဆဲ။
ၿပီးေတာ့ ပုံသ႑ာန္တစ္ခု ခ်ဥ္းကပ္လာသည္ကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။
ထို႔ေနာက္ ရွီခ်န္႐ြမ္းဘက္ကေန ျပတင္းေပါက္ကို တြန္းဖြင့္လိုက္ရာ အခန္းတြင္းရွိ ဝိုင္နံ႔ႏွင့္ ရယ္ေမာသံကို ၾကားျမင္လိုက္ရသည္။ က်န္း႐ႊယ္နင္ မွ ရွီခ်န္႐ြမ္း အခန္းတြင္းဘက္ရွိ လူမ်ား တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေျပာဆိုေသာက္စားေနတာကို အလြယ္တကူ ျမင္ ေနရသသည္။
သူမသည္ အျခားသူမ်ားကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး အျခားသူမ်ားလံ သူမကို ျမင္ႏိုင္သည္ကို သိလိုက္ရတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ လ်န္အာ ထန္အာ ကို ျပတင္းေပါက္ပိတ္ရန္ ေတာင္းဆိုဟန္ျပင္သည္။
ဒါေပမယ့္ သူမ လွည့္ရင္း ပါးစပ္ကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ရွီခ်န္႐ြမ္းဖက္က ျပတင္းေပါက္ကို အျပည့္အ၀ ပြင့္လာၿပီးေနာက္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုက ႐ုတ္တရက္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို ျပန္ေပၚလာကာ က်န္း႐ႊယ္နင္ အၾကည့္က တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့သည္။ ။
သူမ၏ ႏွလုံးသားသည္ အနည္းငယ္ တုန္ခါသြားကာ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ခဏတာ ေတာင့္တင္းသြားပုံရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ထူးဆန္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ သူမ ေနာက္တဖန္ လွည့္ၾကည့္ကာ ဆန႔္က်င္ဘက္ ျပတင္းေပါက္ကို လွမ္းၾကည့္မိျပန္သည္။
ရွီခ်န္႐ြမ္း တြင္ ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုက်င္းပ ေနခဲ့တာပသ္။ စားပြဲေပၚတြင္ ေက်ာက္စိမ္းျပားမ်ားႏွင့္ အဖိုးတန္ရတနာမ်ား ပါ၀င္ၿပီး စားပြဲဝိုင္းတြင္ ထိုင္ေနၾကသူမ်ားမွာ နန္းတြင္းအရာရွိမ်ားျဖစ္သည္။
ခ်န္ယင္း ေရာက္ရွိလာၿပီးသည္ႏွင့္ လူတိုင္းက ထိပ္ဆုံးသို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။
စင္စစ္ေသာ္ကား ခ်န္ယင္းသည္ ဤလူအုပ္စုတြင္ အလြန္ျမင့္ျမတ္ေသာ အရာရွိႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ျပစ္ဒဏ္စီရင္ေရးဌာနက အရာရွိတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။လူတိုင္းသည္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေသာက္ၾကရင္း ဝိုင္ခြက္ကို ေျမႇာက္ကာ မတ္တပ္ထရပ္ၾကသည္။ အရမ္းအသက္ဝင္လွသည္ ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူမရဲ႕ အၾကည့္ေတြက တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေထာင့္က ေနရာလြတ္မွာ ထပ္မံ ေဝ့ဝဲ ေနျပန္းသာ္။
သို႔ေသာ္ ျပတင္းေပါက္ကန္႔လန္႔ကာျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ထားေသာေၾကာင့္ က်န္း႐ႊယ္နင္ သည္ သူ၏ အနည္းငယ္ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ ပုံသဏၭန္ကိုသာ ျမင္ႏိုင္သည္။ ေအာက္ေျခ အရာရွိမ်ား ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိေသာ ေရျပာေရာင္ လည္ပင္းဝိုင္းအက်ႌကို ၀တ္ဆင္ထားသည္။ လက္စြပ္ႏွစ္ခု ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ လက္၊ သြယ္လ်ေသာလက္ဖဝါးမ်ားက ဒူးဆစ္မ်ား ေပၚ တင္ထားကာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ညင္သာစြာ ဖိထားသည္။
ေနာက္ေက်ာကို တည့္တည့္မတ္မတ္ထားၿပီး ထိုင္ခုံအဝိုင္းေပၚတြင္ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနသည္။
က်န္းက်ယ္သည္ အဆက္မျပတ္႐ြာသြန္းေနေသာမိုးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
အခန္း သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနေသာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသည္ သူ၏ ေအးေဆးတည္ၾကည္မႈႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ပုံရၿပီး သူကို လုံး၀ မထိေတြ႕ႏိုင္သလိုပင္။
လုံးဝရွင္းရွင္းလင္းလင္းမရွိေသာ အသြင္သဏၭန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ပင္ က်န္း႐ႊယ္နင္ က ေသခ်ာသည္…
အဲဒါ သူပဲ
တျခား ဘယ္သူမွ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။
မိုးေရကို တိတ္တဆိတ္ၾကည့္ေနတဲ့ ဤအမူအရာသည္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာေတာင္ သူမ၏မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ထြင္းထုထားဆဲျဖစ္ၿပီး မည္သည့္သဲလြန္စကိုမွ် ေဖ်ာက္ဖ်က္၍မရေပ။
က်န္းလူႀကီးမင္း ရွင္က မိုး႐ြာတာကို အရမ္းႀကိဳက္ ေနတုန္းပဲ…
ထိုအခ်ိန္တြင္ က်န္း႐ႊယ္နင္ သူမမ်က္လုံးထဲမွ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာသည္။
ယခင္ဘဝက အရာအားလုံးသည္ တခဏခ်င္း ေပၚလာသည္။
မိုးသည္းထန္စြာ႐ြာေနသည့္ မ႑ပ္ေအာက္တြင္ သူသည္ ေလွကားထစ္မ်ား၏ေျခရင္း၌ ရပ္ကာ လက္ကိုဆန႔္တန္းၿပီး သူမတမင္နင္းမိေသာ မိုးေရစက္မ်ား စိုေနသည့္ သူ၏တရားဝင္အရာရွိ ၀တ္႐ုံကို ဆုတ္ၿဖဲပစ္သည္။
ေန႔ခင္းဘက္ ခ်န္ခ်င္နန္းေဆာင္တြင္ သူသည္ သူမေရွ႕တြင္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ကာ မ်က္လုံးကို ငုံ႔ထားၿပီး သူမ မ်က္လုံးမ်ားကို မၾကည့္ဝံ့။
႐ႊံ႕ ေပေနေသာလမ္းတြင္၊ ဒဏ္ရာရေနေသာပခုံးကိုဖုံးကာ ေရာင္ကိုင္းေနေသာေျခဖဝါးဆီသို႔ လက္ကိုဆန႔္လိုက္ေသာအခါ၊သူ လည္ေခ်ာင္းမွ အာဒံ၏ပန္းသီးသည္ အနည္းငယ္ အေပၚေအာက္ လူးလွိမ့္ကာ ေသြးမ်ား ေျမျပင္ေပၚသို႔ စီးက်ေနပုံ။
……
သူ ဘာမ်ားမွားလို႔လဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလူေကာင္းတစ္ေယာက္ကို သူ႔ဘာသာသူ ေနတာကို သူမ ေႏွာင့္ယွက္မိရတာလဲ?
သူမ၏ ႏွလုံးသားထဲတြင္ ပုန္းေအာင္းေနေသာ မာရ္နတ္တစ္ပါး ရွိေနႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္။ သူမသည္ အျဖဴကို အနက္ေရာင္ဆိုးခ်င္သည္၊ ၾကည္လင္မႈကို ေနာက္က်ိသြားေအာင္ လုပ္လိုက္ခ်င္သည္၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ခန္းမႀကီးထဲတြင္ ရပ္ေနေသာ လူမ်ားကို ဆြဲခ်ကာ ကမာၻေပၚရွိ မီးရႉးမီးပန္းမ်ားလို နာက်င္မႈကို ခံစားရင္း
ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်င္သည္။
ဤနည္းျဖင့္သာ သူမ ေက်နပ္ႏိုင္သည္။
အတိတ္ဘဝတြင္ သူမသည္ ယန႔္လင္းကို အေႂကြးတင္ခဲ့ကာယန႔္လင္းသည္ လက္စားေခ်မႈ ဆယ္ဆျဖင့္ ျပန္လာခဲ့ေသာ္လည္း က်န္းက်ယ္ အေပၚ အေႂကြးတင္ထားသည္ကိုေတာ့ သူမအသက္ကို စြန႔္လႊတ္ခဲ့လွ်င္ပင္ ျပန္မဆပ္ႏိုင္ေသးေပ။
က်န္းက်ယ္အတြက္ သူမသည္ သူ၏ ၾကမ္းတမ္းေသာဘဝတြင္ မေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ေသာ နတ္ဆိုးအတားအဆီးျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ က်န္းက်ယ္ သည္ သူမ၏ ႏွလုံးသားထဲတြင္ ဖုန္မႈန႔္မ်ားဖုံးလႊမ္းေနေသာ၊ မသန႔္ရွင္းေသာ မသန႔္စင္ေသာေျမ၏ ေနာက္ဆုံးကြန္းခိုရာျဖစ္သည္။
သူမသည္ ဧကရီမဟုတ္ပါက ဤလူကို တင္ေတာင္းေငြႏွင့္လက္ထပ္မည္ဟု ေတြးေတာမိသည့္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ရွိခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သူ႔အဝတ္ေပၚရွိ ညစ္ညမ္းေသာ ဖုန္မႈန႔္မ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ သူမရဲ႕ အက်ႌလက္ကို ေျမႇာက္ခဲ့သည္။ သူ႔အတြက္ တိုက္မိ၍လဲစရာ အပ်က္အစီးအားလုံးကို ဖယ္ရွားေပးကာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေစသည္။ ဒါမွသာ သူမ၏ က႐ုဏာျဖင့္ သူ႔သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ သူမသည္ ဧကရီ ျဖစ္သည္။
ေလာကီဥစၥာမ်ားျဖင့္ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ ႏွလုံးသားသည္ မိမိကိုယ္ကိုေရာ အျခားသူမ်ားကိုပါ ထိခိုက္ေစခဲ့သည္။
က်န္း႐ႊယ္နင္ သည္ ဆန႔္က်င္ဘက္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ သူမ၏ အျမင္အာ႐ုံသည္ တျဖည္းျဖည္း မႈန္ဝါးသြားေလသည္။ မိုးတဖြဲဖြဲက်လာျခင္းေၾကာင့္လား သို႔မဟုတ္ မ်က္ရည္မ်ားဝဲေနသလားမသိ…
တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ရွီခ်န္႐ြမ္း ေအာက္ထပ္မွ အျမန္တက္သြားသည္။
ျပတင္းေပါက္ကန္လန္႔ကာေအာက္တြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ထိုင္ေနေသာ က်န္းက်ယ္ သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ လႈပ္ရွားလာခဲ့သည္။
ထိုလူက သူ႔ကို တစ္ခုခုေျပာၿပီး ေခါင္းညိတ္ကာ မတ္တပ္ထရပ္ရင္း အျခားသူမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး တံခါးဖြင့္ သူတို႔မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ဘဲ ထြက္လာခဲ့သည္။
ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာ ေသာအခါ ရွီခ်န္႐ြမ္း၏ စားပြဲထိုးသည္ တံခါးေရွ႕တြင္ ထီးတစ္လက္ကို ေပးလိုက္သည္။သူယူသြားၿပီး နက္ျပာေရာင္ဆီစကၠဴထီးကို လွပ္ကာ ဖြင့္လိုက္သည္။
ထီး၏အစြန္းကို ျမင့္တင္လိုက္ေသာအခါ ထီးေအာက္တြင္ နက္နဲေသာအသြင္အျပင္ရွိေသာ မ်က္ႏွာအျပင္ ထီးေအာက္ရွိ မ်က္ႏွာျပင္မွ ထင္ရွားေသာ ေမး႐ိုး ၊ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာ၊ ေျဖာင့္စင္းေသာ ႏွာတံတံတား၊ ၿငိမ္သက္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားသည့္ မ်က္လုံးမ်ားအထိ … ေပၚထြက္လာသည္။
က်န္းက်ယ္ တစ္ခုခုကို ခံစားလိုက္ရသလို သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။
ဒီေတာ့ တစ္စုံတစ္ခုနဲ႔ ေလးေလးနက္နက္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕သြားေလသည္။ ။
မိုး႐ြာေနတဲ့ အခ်ိန္ မီးခိုးေရာင္ ကန႔္လန႔္ကာ နဲ႔ ရွည္လ်ားတဲ့လမ္းေဘးမွာ သူမဟာ အေပၚထပ္ျပတင္းေပါက္မွာရပ္ေနၿပီး သူကေတာ့ ေအာက္ထပ္က ေလွကားထစ္ေတြမွာ ရွိေနသည္။
က်န္း႐ႊယ္နင္၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ သတိမထားမိဘဲ မ်က္ရည္တစ္စက္ က်လာသည္။
ထီးထိပ္ေပၚမွ မိုးေအးတစ္စက္ က်လာၿပီး က်န္းက်ယ္၏လက္ဖဝါးေပၚသို႔ ညင္သာစြာ က်ဆင္းလာသည္။
တံဆိပ္တစ္ခု ခတ္ႏွိပ္ခံထားရသလိုပင္။
ထိုေခ်ာေမာလွပေသာ မိန္းကေလးသည္ ခႏၶာကိုယ္ ယိမ္းယိုင္ျခင္းမရွိ ၊ ျဖဴစင္ၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လြန္းကာ မိုးသည္းထန္စြာ႐ြာေနတာကို ျပတင္းေပါက္တြင္ ရပ္ၿပီး သူ႔လိုပဲ တူညီေသာ မ်က္လုံးတစ္စုံျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ထီးကို ကိုင္ထားတဲ့ က်န္းက်ယ္ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ထားလိုက္မိသည္။
ဒါေပမယ့္ ေလွကားထစ္မွာပင္ ရပ္တန႔္ေနကာ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း ဒါမွမဟုတ္ ထူးထူးျခားျခား လႈပ္ရွားျခင္း မရွိခဲ့။ က်န္းက်ယ္ အခ်ိန္အၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ သူ႔အၾကည့္ေတြကို ေလွ်ာ့ၿပီး ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္း ေလွ်ာက္သြားကာ သူ၏လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္အားလုံးကို ဖုံးကြယ္ထားရင္း က်န္း႐ြယ္နင္ရဲ႕ အျမင္ ေအာက္မွာပဲ ထီးကိုဖြင့္ကာ တျဖည္းျဖည္း ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။
က်န္း႐ႊယ္နင္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိတာကေတာ့
ဘာမွ မျဖစ္ေသးတာ ေကာင္းတယ္ဟုပင္
Translated By Esther May
လိုအပ္တာရွိရင္ ေထာက္ျပေပးပါေနာ္
YOU ARE READING
Story Of Kunning Palace (宁安如梦) မြန်မာဘာသာပြန်
Historical Fictionကျန်းရွှယ်နင် ဟာ လူကောင်းတစ်ယောက်မဟုတ် ဧကရီဘုရင်မဖြစ်လာဖို့ အတွက်နဲ့ သူမဟာ ပရိယာယ်မျိုးစုံနဲ့ နည်းလမ်းပေါင်းစုံကို အသုံးပြုခဲ့ပြီး လူပေါင်းများစွာရဲ့ ရိုးသားမှုကိုလည်း နင်းချေချနင်းခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် မသေဆုံးခင် အချိန်လေးမှပင် သူမဟာ အခြားတစ်ယောက်အ...
အပိုင်း -၃၉ မိုးရေထဲတွင် ပြန်လည်ဆုံဆည်းခြင်း။
Start from the beginning
