ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်
"ဝင်ခဲ့ပါ "
Hyung ရဲ့ အလုပ်ခန်းတံခါးကို
သုံးချက်ဆင့်ကာ ခေါက်လိုက်တော့
Hyung ဘက်က ဝင်ခဲ့ဖို့ ပြောလာသည်။jimin လက်သီးဆုပ်ကလေး ဆုပ်ပြီးနောက် သက်ပြင်းလေး ချလိုက်သည်။ထို့နောက် တံခါးလက်ကိုင်ဘု လှည့်ကာ ဝင်သွားတော့သည်။
"အော်....မင်လေးပါလား? ကိစ္စရှိလို့လား?"
Jimin ဝင်လာတာမှန်း တွေ့သည့်အခါ
ဒယ်ယန်းသည် လုပ်လက်စ အလုပ်များကို ရပ်ပစ်လိုက်သည်။ဒီနှစ်တွေအတွင်း jimin နဲ့သူ ကောင်းကောင်းစကားမပြောဖြစ်တာ အတော်ကြာပြီပင်။
"ပြောစရာလေးရှိလို့ပါ "
"အင်း ....ပြောလေ "
Hyung နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ခုံတွင်
ဝင်ထိုင်ပြီး hyungရဲ့ တည်ကြည်ခံ့ညားသော
မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။hyungသည်
တည်ကြည်သော အပြုံးလေးနဲ့ ကြည့်နေခဲ့သည်။
"ကျွန်တော်နဲ့ သား ထွက်သွားပါရစေ"
".........."
Hyung ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတို့က ထိုစကား ကြားကြားချင်း အပြုံးတို့ ပျောက်ကွယ်ကုန်သည်။jimin
ဘက်က ဆက်ကာပင်
"တောင်းပန်ပါတယ်။hyung ဘေးနားမှာ
ထပ်ပြီး နေဖို့ အဆင်မပြေတော့လို့ပါ "
"............"
"Hyungလည်း နားလည်မှာပါ။သားက
ကြာလာရင် သူ့ဒယ်ဒီကို မေးလာတော့မှာ။
Jungkook ကို သိနေတဲ့ သားက Jungkook ကိုတွေ့တဲ့အချိန်ကဒယ်ဒီ ဆိုပြီး ခေါ်ခဲ့တာ။သားကို အရမ်းသနားတယ်။အဖေ ရှိလျက်နဲ့ အဖေ ခေါ်ခွင့်မရသေးတာကို "
"............"
"ပြီးတော့ Jungkook အပေါ် hyung လုပ်ခဲ့တာတွေကိုလည်း ကျွန်တော် စိတ်ထဲ မထားတော့တာ ကြာပါပြီ။အခု Jungkook လည်း အရင်အခြေအနေ ဖြစ်နေပြီမို့ပါ။"
"........."
"ကျွန်တော့် သဘောနဲ့ဆို သားလက်ကို ဆွဲပြီး
ထွက်သွားလို့ရပေမယ့် hyung ကို အလေးအနက်ထားလို့ ခွင့်တောင်းနေရခြင်းပါ။hyung နားလည်တယ်မလားဟင်။သားကို မိသားစု စုံစုံလင်လင်နဲ့
ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေကို အပြည့်အဝ ခံစားစေချင်တယ်"
