"......"
"ဟင်!ပြောပါဦး။အဲ့လို ဉာဏ်နီ၊ဉာဏ်နက်၊ဉာဏ်ရောင်စုံတွေ ဘယ်က ရလာသလဲ?"
"အဟွန်း!အကို့ဆီက ထင်တယ်"
"ဘာ!"
အကို့ရဲ့ အသံစူးစူးလေးက နားစည်ထဲ
ချိူမြိန်စွာ ဝင်ရောက်လာသည်။အင်ဂျင်နီယာလေး၏ အပြုံးများ ပို သက်ဝင်လာသည်။
"စတာပါဗျာ...ကျွန်တော် နမ်းချင်လို့ နမ်းတာ "
မျက်စောင်းလေးသာ ရောက်လာပြီး
ဘာမှ မပြောသည်မို့ အကို စိတ်မဆိုးဘူးဆိုတာ သိလိုက်သည်။
"အကို..."
"ပြော.."
"ပီဇာ စားလို့ ပြီးပြီလား?"
"မပြီးသေးဘူးလေ....ဒီမှာ အများကြီးကျန်သေးတယ်"
"နောက်မှ ဆက်စားလို့ မရဘူးလား?"
"ဘာလို့လဲ?"
"အကို့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ထိန်းမရအောင်
နမ်းချင်နေလို့ "
Jimin မျက်နှာလေးရဲသွားကာ လက်ထဲက ကိုင်ထားသော ပီဇာလေးပင် ကျလုနီးနီးပင်။ဒီကောင်လေး အရမ်းတွေ သတ္တိတွေ ရှိလာတယ်မလား?
"စပြီနော် "
"ဟင်...ခန ခန "
Jimin တားဆီးသံသည် အရာမဝင်လိုက်ပါ။
အင်ဂျင်နီယာလေးသည် သူ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကို
စတင်နမ်းရှိုက်နေပြီဖြစ်သည်။
ကကြိုးလေး လက်ထဲက ပီဇာလေးဟာလည်း
စားသူမဲ့သွားသလို၊
စားပွဲပေါ်က ကျန်ရှိနေသည့် ပီဇာများသည်လည်း
စားသူမဲ့စွာပင်။
အခန်းတွင်း လေထုကတော့ ချိုမြိန်စွာနှင့်ပေါ့။
အနမ်းများကြား ပျော်ဝင်နေသော
လူသားလေးနှစ်ယောက်ကတော့ ပီဇာထက်
ပိုကောင်းတဲ့ အရာကို ရှာတွေ့သွားကြသည်ထင်။
အနမ်းများဟာ ရှည်ကြာဆဲ~
........................................................................
TBC
Love you all my readers 💜🤟😚
ဘယ်လိုနေလဲဟင်။အင်ဂျင်နီယာလေးကို
သဘောကျကြရဲ့လား?ကူးတော့ အဲ့လို ဘဲမျိုးဆို
နှစ်ခါ မငြင်းဘူးနော်🤭
💘 Part-16 💘
Start from the beginning
