"အကို႔ကို အခ်ိန္တိုင္း စိတ္ပူတာပါ"ဆိုသည့္
စကားကိုေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာေလးသည္
စိတ္ထဲကေနသာ ေျပာေနခဲ့ၿပီး ႏႈတ္ဖ်ားတို႔မွ
ထုတ္ေဖာ္မေျပာခဲ့ပါ။
...........................................................................
"သား!ေမေမ့နား ခန လာဦး "
"ဟုတ္ "
အိမ္ေတာ္ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္
ကားကို ဂိုေဒါင္ထဲ ကိုယ္တိုင္ပဲ သြင္းခဲ့လိုက္ၿပီးေနာက္ ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းက အျဖတ္ ေမေမ့အသံၾကားသည္မို႔ အေပၚထပ္ တက္မည့္ ေျခလွမ္းမ်ား ယုတ္ကာ ေမေမ့နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"သားကို ေျပာစရာရွိလို႔လား ?"
"အင္း။ေမးစရာဆို ပိုမွန္မယ္ "
"ဟုတ္။ေမးပါ "
"သား အခုတေလာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြ ေနာက္က်တတ္တယ္။သားရဲ႕ ေက်ာင္း schedule ကို
ေမေမ သိထားၿပီးသား။သားက ေယာကၤ်ားေလးမို႔လို႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်တာမ်ိဳးက
စိုးရိမ္ရတာမ်ိဳး မရွိေပမယ့္ သားတစ္ေယာက္ပဲ
ေမေမ့မွာရွိတာမို႔ အနည္းနဲ႕အမ်ားေတာ့
စိတ္ပူမိတယ္ "
"........."
"ေမေမသိတယ္။သား ေမေမ့ကို
စိတ္ပ်က္ေအာင္ မလုပ္မွန္း ။သားကို ယုံလည္း
ယုံတယ္။အ့ေၾကာင့္ ေမေမ သားဘယ္ေတြသြားတယ္၊ဘာလုပ္တယ္ဆိုတာ မစုံစမ္းပဲ ေနခဲ့တာ။
လူငယ္သဘာဝအတိုင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခြင့္ေပးထားတယ္ဆိုတာ မီးကုန္၊ယမ္းကုန္ ကဲဖို႔ထိေတာ့ မပါဘူးေနာ္။ေမေမေျပာတာ သားနားလည္လား?"
"ဟုတ္ ...သား နားလည္ပါတယ္ "
"အင္း။ခုရက္ပိုင္း ဘာလို႔ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြ
ေနာက္က်လဲဆိုတာ သိခြင့္ရွိမလား ?"
"သား...အသိမိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္အိမ္ကို
သြားေနတတ္လို႔ပါ "
"ဘယ္သူလဲ ?"
သားဘက္က ေခတၱ တိတ္ဆိတ္ သြားၿပီးေနာက္
တည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာအေနအထားနဲ႕သာ
သူမကို ျပန္ေျဖလာသည္။
"Jimin ။Park jimin ပါ "
"သူက ဟိုတစ္ခါ သားတို႔ ေက်ာင္းကပြဲမွာတုန္းက ကတဲ့ တစ္ေယာက္မလား?"
💘 Part-9 💘
Start from the beginning
