The Men On My Mind (deel2)

Hoofdstuk idk lol

[a/n even tussen door: Ja, ik weet dat 'men' meervoud is voor mannen. The Men with the Gun gaat over Drew en Adam en dit deel gaat over Ian en Adam]

"Heb je Fabian nog gesproken?" vroeg Maura die middag toen Adem en ik terugkwamen van het zwembad. Adem had ik bij Fabian afgezet, omdat Fabian vond dat Adem een mannenavond nodig had. Toen Adem dat hoorde kon zijn niet beter worden. Zelf was ik naar Maura gegaan om even blij te praten. Behalve over Adam, want ik weet precies hoe ze gaat reageren. Dat was die dag dat Faab in het ziekenhuis lag en Adam op Adem ging passen al niet goed. Toen had Maura hem gezien en was echt pissig op me. Ze was het geloof ik alweer vergeten.

"Nee," Zei ik. Ik keek op naar Maura. "Hij zou naar jou gaan om te praten...?"

Maura veerde overeind. "Wanneer?"

"Volgens mij zei hij dat eergisteren?" zei ik met een twijfelende stem. "Hij wilde dat ik meeging."

"Echt?" Maura keek me met glinsterende ogen aan.

"Ja," ik pikte even aan mijn nagels en zuchtte. "Maura, ga je de baby houden?"

"Natuurlijk!" Mijn vriendin huiverde en legde haar hand op haar buik. "Die baby blijft leven, wat er ook gebeurt."

"Mooi zo, ik was bang dat je hem weg ging doen."

Maura glimlachte even. "Over een maand heb ik een afspraak voor een echo."

"Een echo!?" riep ik verrukt. Maura's ogen die voor weken lang er dof en rood van het huilen uit hadden gezien, begonnen te glinsteren. Vanaf dat moment ging het gesprek over baby namen en echo's en kloppende hartjes en de Prénatal.

"Hé, Mau," fluisterde ik in Maura's oor toen ik 's avonds weg ging. "Adem is nu bij Fabian, en ik vroeg me af.. Misschien wil je hem mee ophalen?"

"B-Bij Fabian?" Maura verschoot van kleur en ze werd lijkbleek. "M-Maar wat als... Wat als hij me niet wil zien?"

"Jezus Maura! Jullie lijken wel kleuters met z'n tweeën. Ga gewoon mee, ik blijf er wel bij als je het graag wil. En nu- schoenen aan en gaan met die banaan!"

"Wie is hier nu de kleuter?" zei Maura lachend. Er zat een zenuwachtige ondertoon in haar stem. Voordat we in de auto stapte, stuurde ik Fabian een sms."We komen er aan" stuurde ik. Al gauw kreeg ik een bericht terug. "we?"

"M en ik. Gedraag je" stuurde ik terug. Daarna legde ik mijn mobiel weg. "Ben je er klaar voor?" vroeg ik toen ik de straat uit reed.

"Flikker op man. Het lijkt alsof ik een liter zenuwen heb gedronken!" zei Maura verstikt.

Bezorgd keek ik opzij. "Hé, Mau, het komt goed honey. Ik ken jullie, en het komt goed. Ik kan geen ander stel noemen dat zo goed bij elkaar past als jullie!"

Maura zuchtte bibberig en veegde even met haar hand over haar wang om een traan te stoppen. "Hij haat me."

"'s niet waar. 'tuurlijk haat hij je niet!"

"Hoe weet jij dat nou?!" snauwde Maura. Er viel een diepe, snijdende stilte en toen zei Maura: "Sorry, dat had ik niet moeten zeggen. Ik ben gewoon zo-ugh."

"'t geeft niet. We zijn er. Ben je er klaar voor?" Ik parkeerde de auto voor het huis van Fabian. Plotseling begon Maura te huilen.

"Waar ben je zo bang voor?" vroeg ik voorzichtig.

"Gewoon van alles. Ik ben fucking vreemdgegaan en ik hou zo veel van hem en het doet zo veel pijn om dit te doen en ik-" Maura haalde gierend adem. "Ik ben bang dat het nooit meer goed komt tussen ons, en dat het allemaal mijn schuld is."

Ik zwijg even voordat ik iets zeg. "Het was natuurlijk niet verstandig om vreemd te gaan, maar Fabian was ook niet goed bezig. En wie zegt dat de baby niet van Fabian is? Heb je een dna test gedaan?"

"Nee.." Maura zuchtte diep.

"Dan gaan jullie dat zo snel mogelijk doen," Zei ik streng.

"oké."

"Afgesproken?"

"Afgesproken."

"En wat ga je nu doen?"

Maura keek me aan en veegde haar tranen weg. "Stoppen met janken."

"En zorgen dat alles goed komt. Ik haat het om mijn broer en beste vriendin zo verdrietig te zien. En ja, Fabian was ook helemaal gebroken. Wie ooit zei dat mannen niet huilen heeft niet goed onderzoek gedaan. Jezus, man."

Maura lachte een beetje en toen deed ze haar gordel los. "Kom op, dan!"

Samen sprongen we uit de auto, en we liepen naar de voordeur. Net toen ik aan wilde bellen, ging de deur wagenwijd open en voordat ik wist wat er aan de hand was, doken Maura en Fabian tegelijkertijd naar elkaar toe en drukten ze hun lippen tegen elkaar aan. Ik knipperde met mijn ogen. Hoezo 'praten'? Ik rolde met mijn ogen en stapten naar binnen. Die twee zouden nog wel even bezig zijn.

"Mama?" Adem sprong op me af en klemde zich om mijn been heen. Ik bukte en tilde hem op. "Hallo, mannetje," zei ik."Hoe was het bij Ome Fabian?"

"Hij vond Adam niet leuk.." zei Adem gesmoord.

Ik verstijfde. "Hoe bedoel je? Was Adam hier?"

Adem schudde zijn hoofd en drukte zijn gezicht in mijn nek voordat hij hartstochtelijk begon te huilen. Ik liep naar de bank en ging er op zitten.

"Stil maar, liefje, ssst. Mama is bij je," ik wiegde Adem voorzichtig heen en weer. Zijn hele lichaampje schokte van het huilen en ik voelde zijn tranen op mijn schouder druppelen.

"Stil maar, stil maar," suste ik. Er borrelde iets in mijn lichaam en ik wist niet of het woede of angst was. Adem huilde bijna nooit, dus als hij huilde was er iets serieus' aan de hand. Was Fabian echt zo boos geweest of trok Adem het zich zo aan dat iemand Adam niet mocht?

Na wat een hele lange tijd leek begon Adem iets minder te huilen. Ik bleef over zijn ruggetje wrijven terwijl ik hem vroeg wat er was gebeurd.

"Vertelde Fabian over Adam en toen werd 'ie boos en zei dat Adam gemeen was!" snikte Adem luid. "Maar mama Adam is niet gemeen want hij kan toveren en koekjes bakken en dat deed papa nooit met Adem!"

Mijn hart brak en ik had de neiging om zelf heel hard te gaan huilen. "Ik ga weg even met Fabian praten, oké?" zei ik zachtjes. "Maar zullen we eerst lekker naar huis gaan? Dan ga je lekker in bad en slapen, hè? In je warme bedje met eend!"

Adem leek een beetje op te fleuren bij de gedachte aan zijn knuffel-eend. "ja," zei hij met een laatste snik. "Eend."

[a/n mijn boek the balloon heeft bijna 1m (nog 20k te gaan!) lezers! Het zou zo veel voor me betekenen als jullie een kijkje zouden nemen :) Dankjewel x]

[Hi, ik ben Marloes en Sara's beste vriendin en ik wil even zeggen dat jullie geweldig zijn maar dat Sara soms echt niet kan stoppen met praten over jullie omdat jullie haar hebben geholpen om zo goed te worden en I REALLY THANK YOU GUYS FOR THAT, seriously jullie zijn echt geweldig en Sara en ik hebben chocolade en die gaan wij nu lekker opeten ghehehehe oke bye cuties xx Marloes]