ေနာက္ေတာ့ က်င္းရွင္ ရပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာ အမဲေရာင္ အရိပ္တစ္ခုက ေပၚေပါက္လာတယ္။
ဒါက ေခ်ာေမာတဲ့အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။သူ႕ရဲ႕ရွည္လ်ားတဲ့ဆံပင္ေတြက ေနာက္ေက်ာမွာ ျဖန္႔ခ်ထားတယ္။သူ႕ရဲ႕မ်က္ခံုးေတြက ထူထဲၿပီးရွည္သြယ္တယ္။သူ႕ရဲ႕မ်က္လံုးေတြက အျဖဴေရာင္လံုးဝမရွိဘဲ နက္ေမွာင္ေနတယ္။သူ႕ရဲ႕ဝတ္စံုက အနီေရာင္ျဖစ္ၿပီး နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ သေကၤတကို ပန္းထိုးထားတယ္။သူ႕ရဲ႕ရွည္သြယ္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြမွာ အနီေရာင္ေက်ာက္စိမ္းပုေလြကို ကိုင္ထားတယ္။သူ႕ကိုၾကည့္ရတာ လူႀကီးလူေကာင္းပံုေပၚေပမဲ့ ဆိုးသြမ္းတဲ့အရည္အခ်င္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားပံုလည္းေပၚတယ္။
ဝူရုန္က ဒီလူကမြန္းစတားကလန္ကဆိုတာ မွတ္မိလိုက္တာနွင့္ သူကလ်ွင္ျမန္စြာ ဥကေလးကို သူ႕လက္ေမာင္းထဲမွာ ကာကြယ္ထားလိုက္တယ္။
ဒီအမ်ိဳးသားက ကြဲေၾကေနတဲ့ေက်ာက္တံုးေတြကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေအးစက္စြာေမးလိုက္တယ္"က်င္းရွင္ ဘယ္မွာလဲ?"
ဝူရုန္က က်င္းရွင္က သူမေပ်ာက္ကြယ္သြားခင္ ေျပာခဲ့တာကို သတိရသြားတယ္။သူက သတိထားေနတဲ့မ်က္နွာ အမူအရာဟန္ေဆာင္ၿပီး အဲဒီလူကို ခိုင္မာစြာစိုက္ၾကည့္လိုက္ေပမဲ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီလူက ဒီကိုေရာက္ကတည္းက ဘာေၾကာင့္က်င္းရွင္က ထြက္သြားၿပီဆိုတာ မသိရတာလဲဆိုၿပီး ေတြးေနတယ္။ၿပီးေတာ့ က်င္းရွင္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီလူရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈကို ရသြားရတာလဲဆိုတာ ေတြးေနတယ္။
ဥကေလးက ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူကမ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္"အဘိုး အဘိုးက ဘာကိုေျပာတာလဲ?"
အဘိုးဟုတ္လား?အဲဒီအမ်ိဳးသားက ကေလးကို ေအးစက္စြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ဝူရုန္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြက လႈပ္သြားတယ္။ဥကေလးက တကယ္ကိုဘဲေျပာရဲဘဲ!
ဒီလူက ဝူရုန္ရဲ႕အနီးကိုပ်ံသန္းလာၿပီး ဥကေလးကို ခက္ထန္စြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ဝူရုန္က ဥကေလးကို သူ႕လက္ေမာင္းထဲမွာ ပိုၿပီးတင္းက်ပ္စြာ ကာကြယ္ထားလိုက္တယ္။
224+225
Começar do início
