PSYCHOPATH'S LOVE SERIES 1: SPENCER CARSON (BOOK 2)

Kabanata 44

Kumabaga, siya iyong good one at si Christine naman ang black sheep, and that was the reason why kung bakit malaki ang expectations ng magulang niya sakan'ya. Expectations na magtatapos siya at siya ang magbibigay ng karangalan para sa pamilya nila. And that was the reason kung bakit takot na takot siyang mabali ang expectations ng mga ito.

Takot siyang ma disappoint ang mga magulang niya sa oras na malaman ng mga ito na buntis siya. Takot siyang ma disappoint ang mga taong nakapalibot sakan'ya sa oras na malaman ng mga ito na buntis siya. At iyon siguro ang mga dahilan kung bakit magpahanggang ngayon ay hindi niya pa nasasabi sa mga magulang niya ang tungkol rito.

Sa ikalawang pagkakataon ay muli ko siyang pinahilig sa mga balikat ko bago inalo. Muli na naman kasi itong umiyak e.

"Alam kong sobrang hirap para saiyong sabihin ang mga ito sa mga magulang mo," ang paninimulang bulong ko habang hinahaplos ang buhok niya, "But, you need to tell them about this, Candice nang sa gayon ay magabayan ka nila," dag-dag ko pa.

Napasinghot naman ito bago tumango. Napangiti naman ako dahil roon.

"Un-" I was about to said something ngunit hindi ko na ito naipagpatuloy pa dulot ng pagkarinig ko ng isang sigaw.

"Nandiyan na si sir," ang hinihingal na sigaw na sabi ng isang kaklase ko at ng marinig ng mga kaklase ko ang nga kataga na iyon ay nagkagulo ang mga ito na siyang ipinagtaka ko.

Napaayos rin ng pagkakaupo si Candice dahil sa mga katagang narinig niya, kalauna'y dali-dali itong napapunas sa basa nitong pisnge.

Napabuntong hininga rin naman ako bago napaayos sa pagkakaupo ko, "Let's talk later," ani ko kay Candice. Napatigil at napalingon naman ito sa gawi ko, "I want to know the whole story, Candice," dag-dag ko pang ani rito. I want to know the whole story nang sa gayon ay malaman ko kung bakit nauwi sa ganito ang lahat. Gusto ko ring malaman kung sino ang babaeng tinutukoy niya kaninang nakikipag iyotan sa jowa niya.

She nodded, bago muling ibinalik ang tingin sa black board.

"Guys, oh my god, turn of the lights and close the door!" nag hy-hysterical na ani ng isa sa mga pabebe naming kaklase.

Sinunod naman ito ng kaklase ko kaya ang ending? Naging madilim tuloy.

Kung kanina't takang taka na ako dahil sa mga weird na inaakto ng mga ito, ngayon naman ay mas nagtaka pa ako dahil sa kadahilanang, bakit kailangang patayin at isirado pa ang pinto? E, gaya nga ng sinabi no'ng si ano, paparating na si sir. So bakit nila sinarado ang pinto? Are they out of their freaking mind?

Magsasalita na sana ako at sasabihin ko na sana ang hinanakit ko ngunit hindi ko na ito naipagpatuloy pa ng bumukas ang pintuan, at kasabay ng pagbukas ng pintuan na iyon ay ang pag-ilaw ng bombilya, pagputok ng isang comffetti, pagdating ng isang banner at ang paghiyaw ng mga kaklase ko sa mga katagang, "Welcome to our humble section, Sir!"

Kitang-kita mismo ng dalawang mga mata ko kung paano sumilay ang isang matamis na ngiti sa mga labi niya dahil sa isinigaw ng mga kaklase ko. Matamis na ngiting na miss ko. Matamis na ngiting ilang araw na ang lumipas simula ng huli kong makita at higit sa lahat, ang matamis na ngiting matagal ko ng inaasam-asam na muling makita. Damn those smiles of you, Dashiel! I really miss it!

"Welcome sir!" rinig kung hirit pang bati ni Christine kay Dashiel sabay kumekendeng na lumapit sa gawi nito.

'Di ko naman napagilan ang sarili kung huwag mapa-irap lalo na ng makita ko kung paano pa mas lumawak ang ngiti na nasa mga labi niya dahil doon.

Tss. Malandi rin talaga ang lalaking ito, e no?

Mas lalo ko pang napatunayan na malandi ang lalaking iyon ng makita ko kung paano ito ngumiti ng ilagay ni Chrisitine ang mga kamay niya sa balikat nito ng makalapit sa gawi nito. Hinawakan rin nito ang bewang ni Christine na mas lalo pang naging dahilan kung bakit ako napairap.

Like what the fuck?! Ano 'to landian with my students in day one?!

Kung ako lang siguro ang Ched, paniguradong tinanggal ko na 'to sa serbisyo, ang landi kasi e. Day one pa lang, pero humaharot na sa estudyante—ay hindi pala siya ang humarot siya lang 'yong nagpaharot.

"Go girl! Ilaban mo ang bandera nating mga pokpok!" ang natatawang ani no'ng kaibigan ni Christine na siyang naging dahilan kung bakit nagsitawanan ang mga kaklase ko na tila ba'y wala lang para sakanila ang nangyayari sa harapan.

Well, kunsabagay, baka nasanay na ito sa ganitong akto ni Christine kaya ganoon. Noon kasi, kapag may bago kaming teacher na lalaki o lalaki na kaklase ay nilalandi talaga 'yan ni Christine, kaya siguro nasanay na sila sa ganoon.

Christine is the type of girl, na kakandung kahit kanino, without freaking minding kong may jowa ba 'yong kinakandongan niya or wala, and mostly siya rin 'yong nagiging rason kung bakit nasisira ang relasyon ng mga mag jowa dito sa campus.

"Yes girl, huwag kang mag-alala!" ang natatawa rin nitong sabi pabalik sa kaibigan nito.

Samantalang ako naman ay halos hindi na magkaundagaga sa pag-irap, ewan ko ba, pero sa pagkakataon na ito'y inis na inis na ako.

At mas lalo pa akong nainis ng magtagpo ang aming mga mata ng lumingon siya sa gawi 'ko. Harap-harapan ko itong inirapan, walang pakialam sa katotohanang guro ko na siya ngayon.

Nang makita ang harap harapang pag irap ko sakan'ya natatawang umiling ito bago inalis ang pagkakahawak ng mga kamay ni Christine sa balikat niya.

At nang maialis ay kitang-kita mismo ng dalawang mata ko kung paano niya bahagyang itinulak si Christine. Sapat lamang ang pagtulak niya na iyon para hindi matumba si Christine. Sapat lang rin ang pagtulak na ginawa niya na iyon para hindi mapansin ng mga kaklase kung itinulak niya ito, puwera na lang sa akin na totok na totok talaga ang mga mata sakanila.

"Okay, okay class," ang tumatawang ani nito, "Please, go back to your sits," ang natatawa pang dag-dag na ani nito na siyang agaran namang sinunod ng mga kaklase ko, puwera na lang kay Christine na sa bakanteng upuan talaga na nasa harap piniling umupo, katapat no'ng upuan ni Sir.

Paniguradong manlalandi na naman 'to! I know her way of pasimpleng mang seduce 'no, at alam kung itong pasimpleng pag-upo niya sa harapan ay kabilang na doon sa panlalandi niya.

Matapos sambitin ang mga kataga na iyon ay inilapag na ni Prof sa desk ang sling bag na dala-dala niya.

"Thank you for the warm welcome that you guys give to me," paninimulang ani nito ng mailapag na nito  ang mga gamit nito sa mesa. "I really do appreciate it."

Nagsihiyawan naman ang mga kaklase ko dahil sa narinig, 'yong iba naman ay isinagaw ang mga katagang, "Walang anuman sir!"

Pero ang gagang si Christine iba ang ginawa hindi ito sumigaw o humiyaw kasama ang mga kaklase ko, binigkas lamang nito ang mga katagang, "Sus, ano ka ba sir, hindi mo na kailangan pang magpasalamat dahil ngiti mo pa lang ay sapat na," malanding ani nito sabay haplos sa balikat nito.

Na siyang naging dahilan kung bakit ako napairap, "Sus ang landi talaga ng gaga!" rinig kung bulong ng katabi ko, hindi ko na kailangan pang lumingon upang alamin kung sino ang nagsambit sa mga kataga na iyon, 'cause obviously, si Candice lang naman ang may-ari ng boses na ganoon.

"Hindi na ako magtataka pa kung nakapasa na 'yan sa sub na ito kahit na'y di pa nagsisimula ang klase," rinig ko pang dag-dag na ani nito na siyang sinang-ayonan ko naman.

Well, saan pa ba tutungo ang lahat ng ito? Edi sa pagkapasa niya. Ganyan naman talaga ang ginagawa niya magmula pa noon e, ang manlandi ng teacher para pumasa. Iyon nga rin siguro ang dahilan kung bakit ito nakapasa noong grade 12 e.

E kasi nama'y, sa pagkakaalam ko'y nasa line of 6 lang ang average nito sa isang subject namin, making her fail, and not able to graduate. Pero ang ipinagtaka ko—namin ay kung bakit bigla itong naging ninety plus.

At mas lalo pa kaming nagtaka ng makita namin kung bakit ang sweet-sweet nila no'ng matandang teacher namin, 'tas yon pala, jinowa niya pala ito para makapasa.

Napailing ako dahil sa naisip. Ghad, hindi nga imposibleng makapasa na ito gaya ng sinabi ni Candice.

"No, miss a—what's your name?"

Punyeamas was about to said something regarding on what Christine said, pero hindi na nito naipagpatuloy pa iyon dahil sa kadahilanang hindi nito ang alam ang pangalan ni Christine.

"Honey sugar baby punch po sir," ang nagpapabebeng sagot ni Christine sa tanong nito na siyang nagpatawa sa mga kaklase ko.