milk drop | vmin

twenty-second drop

Seokjin eve geldiğinde sinirle mutfağa geçip sinirini atmak için yemek yapmaya başlamıştı ama bu geçmesini sağlamamıştı. Bütün herkesin gelmesi ile adeta tabakları kırarcasına masaya koyup yemelerini beklemişti.

Ne yaparsa yapsın şu an sinirinin geçeceğini sanmıyordu. Kendisi Namjoon'un yanındaki yerini alıp ayağını sallayarak yemeye başlamıştı. Ortamdaki sessizliği bozan ise Seokjin'in Tae'ye söylediğiydi.

"Eğer bir daha bir kavgaya veya herhangi bir şeye karışırsan Taehyung seni okuldan alacağım."

Hepsini sinirden söylemişti yoksa bunu yapmazdı. Herkes emin olabilirdi bundan.
Taehyung duyduklarına inanamamış hızlıca başını kaldırarak babasına bakmıştı. Okuldan almak demek Jimin'siz uzun bir zaman kaybı demekti, okuldan ayrılmak Hyunji'ye sevgilisini teslim etmekti..

Elindeki çatal titrerken başını onay vererek sallamış dolu gözlerini tabağına indirmişti. Yemezse daha çok kızacağını bildiğinden yavaşça yemeye başladı bir yandan sessizce ağlarken. Tek yaptığı sevgilisini sahiplenmekti neden böyle olmuştu ki?

Sorun Jimin'in sevgilisi olması mıydı? Yutkunup aklındaki kötü düşüncelerine son vermeye çalıştı. Bunun sonu yollarını ayırmaya kadar giderdi çünkü.

Seokjin ardından kafasını Jungkook'a çevirip bakmıştı

"Aynı şekilde sende, Jungkook. İkinizinde kavga ettiğini duyarsam okuldan almakla kalmam bilesiniz."

Jungkook'un gözleri dolmuş ağlamamak için kendini sıkmıştı. Yemeği bırakmış kendini sakinleştirmek için iki eli ile de Yoongi'nin parmakları ile oynamaya başlamıştı. Seokjin geri Tae'ye döndüğünde ağladığını görmüş kaşığını masaya vurmuştu.

"Ağlamayacaksın, Taehyung! Ağlamak yok yeter artık!"

Taehyung babasının kendisine bağırmasıyla ürkerek sıçramış hızlı hızlı başını sallamıştı. Tek eli hala üzerinde olan Jimin'in kazağını sıkıp güç alırken yemeğini eşeledi ve ağlamamak için kendini sıktı ancak sessiz ortama bir hıçkırığı sızmıştı.

"Özür dilerim. Bir daha olmaz."

Dudaklarını birbirine bastırıp başını daha fazla eğdi ağlamasını görmesin diye sonra buna dayanamayacağını anlayıp yanındaki Jimin'in boynuna atıldı. İşte şimdi daha rahat ağlayabilirdi.

"Özür dilerim. Sadece Jimin'i koruyordum. Özür dilerim."

Sevgilimi kıskandığım için üzgünüm dedi bilmem kaç kez içinden. Berbat hissetmeye bu kadar çabuk başlayacağını düşünmüyordu.

Jimin elini Tae'nin saçına götürüp sevmişti ve Seokjin'e dönüp bakmıştı. Fazla abartıyordu.

"Biraz sakin olur musun baba."

Seokjin'in ise daha da sinirleri çıkmıştı Jimin'in söyledikleri ile. Elindeki kaşığı adeta masaya fırlatmış ve ayağa kalkmıştı.

"NASIL SAKİN KALMAMI BEKLİYORSUN?! AĞLAMAYI KES VE YEMEĞİNİ YE KİM TAEHYUNG!"

Jimin, Seokjin'in bağırması ile Tae'yi daha çok kendine çekip şiddetlenecek olan ağlamasını susturmaya çalışmıştı. Jungkook babasınında ona kızacağı korkusundan Yoongi'ye adeta yapmışmıştı Hoseok ise şokla olanları izliyordu.

"HEP BÖYLE SORUNLAR MI ÇIKARACAKSIN BAŞIMIZA?!"

Taehyung, Jimin'e daha çok sokulup ağlamasına son vermeye çalıştı ama olmuyordu. Kahrolası gözyaşları ne zaman itaat etmişti ona?

"H-hayır. Ben hiçbir şey yapmayacağım. Yemin ederim sınıftan dışarı çıkmayacağım."

Yoongi ise boynunu kütletip olaya müdahele etmemek için kendini sıkıyordu sonuçta babası vardı.

"Seokjin saçmalamaya başladın hayatım. Otur ve sakinleş" Namjoon'da durum kötüleşmesin diye Jin'i kolundan tutup geri oturtmuştu.

Oturduğunda yüzünü sinirle ellerini silmiş elini şakaklarına koyup sakinleşmeyi beklemişti, Seokjin. Kendini birazda olsa sakinleştirmiş ve yaptıklarına şimdiden pişman olmuştu. Oğlunun hiçbir suçu yokken bağırıp çağırmıştı. Jimin sandalyesini Tae'ye çevirip kendisine daha çok çekerek sıkıca sarılmıştı. Ardından kulağına fısıldadı sessizce.

"Hişş bir şey yok. Sadece sinirden yaptı biliyorsun böyle yapmaz. Ağlama lütfen."

Saçına bir öpücük kondurup saçlarını sevdi. Jungkook ise abisi ve babasının arasının bozulmasından dolayı sessizce ağlamaya başlamıştı. Uzun saçlarını önüne getirip Yoongi'den uzaklaşarak yemekle uğraşıyordu.

Onlar neden sürekli bu hale gelmek zorundalardı?