De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

20. Papier eten is niet voor herhaling vatbaar

20. Papier eten is niet voor herhaling vatbaar

Ze duwde hem de flyer in zijn hand. 'Kijk zelf maar.' 

Alex gluurde op het papier, Isa spuugde nog een paar stukjes geel papier op de grond. Papier eten was niet voor herhaling vatbaar.

Wanneer: 26 oktober 2017

Wat: New City Night met in de hoofdrol Jamie Lines

Waar: The Flower Tower, Bloemenstraat

Het huisnummer van The Flower Tower was niet te lezen, maar dat moest geen probleem zijn.

'Wat is het voor dag vandaag?' vroeg Jamie, terwijl hij zijn iPhone uit zijn zak haalde. 

'Doen telefoons het als je in de tijd reist? Dus ook in de Middeleeuwen?' vroeg Alex, terwijl hij naar het toestel keek.

'In de Middeleeuwen hadden ze geen zendmasten,' zei Jamie schouderophalend. 'Dus nee, niet altijd. Het is alleen vervelend dat internet hier niet werkt en om hier te komen, moeten we toch echt weten waar we zijn.' Hij tikte op het papier. 'Ik wil mezelf zien spelen en kijken of ik in 2017 beter ben dan nu.'

De oplossing kwam in de vorm van een kleine kiosk met kranten, kaarten, zonnebrand en een man met een zwaar Russisch accent - of dat dacht Isa in elk geval.  Hij wist te vertellen dat het goed te lopen was, maar dat het met de tramsneller ging.  Isa bedankt de man vriendelijk. Niet dat ze iets aan zijn advies voor de tram hadden, want niemand had geld bij zich. 

De twee jongens liepen voorop en zij sjokte er achteraan.

'Blijkbaar ga je in 2017 studeren in Amsterdam en speel je nog steeds toneel,' mompelde Alex. 

Jamie schudde zijn hoofd. 'Wie zegt dat?'

'We lopen in jouw toekomst rond, toch?'

'Dit is een van de vele mogelijkheden. Als ik iets anders kies, dan kan de toekomst heel anders lopen. Dan eindig ik misschien wel als drugsverslaafde of als fietskoerier.'

'Als een drugsverslaafde fietskoerier bijvoorbeeld.'

'Alles kan,' zei Jamie schouderophalend. Dat vooruitzicht leek hem echter niet echt bang te maken.

De straat was verrassend gemakkelijk te vinden, maar het adres niet. Isa had verwacht dat het huis op zou vallen, maar de straat zat vol dure winkels die nu gesloten waren en verder was er weinig leven.

'Ik denk niet dat het hier is.' Alex wees naar een etalage waar één paar schoenen in stond. 

Mulberry, las Isa op de ruiten. 

'Hebben ze hier niet van die ruitjes op sjaals?' vroeg ze zich toen hardop af.

'Nee, dat is Burberry,' zei Jamie automatisch.

Isa en Alex wisselden een blik.

Jamie zei verdedigend: 'Wat? Ik ben acteur, ik hoor dat soort dingen te weten.'

The Flower Tower bleek een Engelse pub te zijn die half verscholen zat achter een rode deur. Ze waren er al drie keer langsgelopen, omdat Isa dacht dat het de deur van een van de bovenwoningen was.

Alex duwde de vermolmde rode deur open. 

'Ze mogen hier weleens wat aan doen,' mompelde hij en er vielen wat stukken rode lak van zijn handen. 

Het was een kleine, rumoerige bar vol met studentikoze types. Het stonk er naar zweet, uien en rook. Isa trok haar neus op. Jamie paste perfect tussen het gezelschap van hippe studenten die heel erg graag cultureel wilden doen door naar een voorstelling te gaan. Dunne, slanke hipsters met skinny jeans, tatoeages, gekleurd haar, piercings in neuzen, wenkbrauw en op onzichtbare plekken.