De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

5. Bekende mensen hebben ook weleens een schuilplaats nodig

5. Bekende mensen hebben ook weleens een schuilplaats nodig

’Dit is heel serieus, Alexander. Isa.’
Een seconde lang dacht ze dat het Bram was, maar natuurlijk was hij het niet. Bram had een zware bas in zijn stem en deze stem was licht, helder en een tikkeltje spottend.  
Allebei draaiden ze zich om naar de toegang van Isa's kamer. Een lange jongen leunde tegen de deurpost en keek hen grijnzend aan. Zijn blauwe ogen namen eerst Alex op en gleden toen naar Isa. Ze slaakte een gilletje.
'Niet doen alsjeblieft.'
'Jamie?' stamelde ze toen en ze had bij het rechte eind, want zijn ogen lichtten op.
'Tien punten voor Isa Hart. U gaat door voor de wasmachine die u achter me ziet. U hoeft slechts één vraag te beantwoorden. Maar eentje, mensen! Die vraag luidt als volgt: 'Waar ken je me van?' ' Hij deed alsof hij een quizmaster was.
'Jamie? Wie is Jamie in vredesnaam?' Alex leek de opmerking van de andere jongen niet gehoord te hebben.
'Ik ben Jamie en voor je het je afvraagt: Nee, het is geen afkorting van James en ik kan ook niet koken.'
'Heh?'
'Jamie Oliver? De tv-kok? Die ken je toch wel. Dat ben ik niet, al ben ik wel bekend. Bij fans minstens zo bekend.'
Alex leek in verwarring gebracht. Als dit een stripje was, dan zouden de vraagtekens boven zijn hoofd hangen.
'Jamie Linners, maar onder de fans ben ik bekend als Jamie Lines. Dat laatste klinkt internationaal beter en Jamie is natuurlijk al Engels genoeg. Dit zegt mijn manager in elk geval en ik geloof mijn manager altijd braaf. Er vliegen vraagtekens rond,' zei hij toen, terwijl hij deed alsof hij er eentje wegsloeg. 'Wat is je meest prangende vraag, Alexander Visser?'
'Wat doe je hier? En hoe kom je binnen? Door het raam? Jij stond buiten! Houd jij ons huis al dagen in de gaten?’
Jamie leek even na te denken en knikte toen. ’Ik houd jullie huis al dagen in de gaten en ik ben op een heel spectaculaire wijze binnengekomen.’
Alex trok zijn wenkbrauwen op bij de summiere informatie. Jamie liep in hun richting - hij droeg lage, zwarte Allstars zag Isa - en toen hij vlakbij stond, zei hij heel zachtjes: 'Ik ben door…de achterdeur naar binnen gekomen. Ik weet het, dat is behoorlijk verbluffend. Ik loop namelijk graag bij vreemde mensen naar binnen als de achterdeur openstaat.' De jongen wiebelde op zijn hakken heen en weer of hij nerveus was. 'Bekende mensen hebben ook een schuilplaats nodig. Soms.'
'Bekende mensen? Wie dan?' herhaalde Alex.
'Ik,' zei de blonde jongen met een grijns. 'Ik zei al dat ik fans had die me aanbidden. Sommigen wat meer dan anderen, maar dat is de prijs.' Hij grimaste even. 'Jullie zijn vanavond naar de film geweest, naar Two Teeth. Niet vragen hoe ik dat weet. Ik zat achterin de zaal, me te ergeren aan mezelf. Die film is echt zo'n slecht stukje acteerwerk, maar het heeft me internationaal op de kaart gezet. Ik hoor je vraag bijna, Alexander. Ja, ik zat in die film en ja, ik ben vampier Alec. Ik hielp je zusje met opruimen nadat ze haar tas geleegd had.'
'Stiefzusje.'
'Whatever.  Mag ik?' Hij wees op de sigaret tussen zijn vingers die hij uit zijn pakje gehaald had.
'Alleen uit het raam, anders wordt Bram boos.' Hij keek haar vragend aan.
'Mijn vader,' zei Alex op het moment dat Isa 'Mijn stiefvader', zei.
'Jullie stiefvader-vader dus. Die houdt dus niet van roken? Slimme man. Ik houd er ook niet van.'
'Maar je doet het wel,' zei Alex verbaasd.
Jamie keek naar de sigaret en haalde zijn schouders op. 'Je kunt dus niet alles hebben.' Hij duwde het raam open en blies naar buiten.
'Ik wist niet dat bekende mensen zomaar ergens naar binnen liepen.'
'Dat doen ze ook niet. Dan kopen ze het huis, zodat het hun eigendom is.'
Isa kon niet bepalen of de jongen serieus was of een grapje maakte.
'Maar ik ben hier ook niet zomaar. Ik had even een schuilplaats nodig en ik ben hier ook voor jullie. Ik houd jullie huis al dagen in de gaten.' Hij rommelde aan zijn neuspiercing. 'Ik had alleen gehoopt dat ik jullie niet op deze manier zou verrassen, maar Suzie...'
'Suzie?'
'Suzie is de fan die me al vanaf het begin steunt, die fanfictions over onze niet-bestaande relatie schrijft en die me achtervolgt. Ze is er achtergekomen dat mijn ouders in Amersfoort wonen. Ze is echt heel erg goed met het vinden van dat soort gegevens.' Hij krabde even aan zijn nek en Isa zag het rondje op zijn pols. Exact hetzelfde cirkeltje.
Ze keek opzij naar Alex die terugkeek met een verontruste blik in zijn ogen. Hij had het dus ook gezien.
'Ze is vijftien en dan vinden mensen het nog schattig. Dat vind ik ook wel, maar ik vind het ook eng. Bovendien is het ook ontzettend irritant als je een smoorverliefde fangirl achter je aan hebt.'
Ze wilde hem vragen naar het rondje op zijn arm, maar iets hield haar tegen.
’Zo erg kan ze niet zijn,’ mompelde Isa, maar haar woorden gingen verloren in geschreeuw buiten. Geschrokken keek ze naar buiten en ze zag een meisje met bruine krullen op en neer hoppen aan de overkant van de straat. Ze zag eruit als een Suzie.
’Is dat…?’
’Jep.’
’Jamie!’ gilde het meisje. 'Jamie Linners, ik weet dat je daar binnen bent bij je nieuwe vriendinnetje?'
Met een kreun verborg hij zijn hoofd in zijn handen en Alex gromde dat iemand haar mond dicht moest tapen. 'Met duct tape of zoiets. Of misschien kun je haar een handtekening geven?'
Jamie schudde zijn hoofd, lachend bijna. 'Dat wil ze niet. Ze wil een liefdesverklaring van mijn kant, maar ik ben toch echt niet verliefd op haar. Alleen van een blauwtje lopen heeft ze nog nooit gehoord.'
'Kom nu naar buiten. Desnoods wacht ik de hele nacht en schreeuw ik deze keurige buurt wakker.'
Isa kende het meisje niet, maar ze wist dat het geen loos dreigement was, dat ze het zou doen. 'Ik ga wel.'