De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

44. Een blik in de toekomst

44. Een blik in de toekomst

Isa draaide het papier om, maar er was niets meer. Er was geen vervolg, de brief stopte midden in een zin aan het eind van de eerste bladzijde. Ze liep terug naar de kast en gluurde naar binnen, maar daar was ook niets te vinden. Alleen een spin in een hoek die ze eerder niet opgemerkt had.

'Waar is de rest? Heeft die postbode de brief dan toch opgegeten? Zal ik ze bellen?'

Ze keek Jamie glazig aan. 'Wie bellen?'

'De postbode natuurlijk!' zei Jamie met een weids gebaar en ze kon nog net bukken voor hij haar een bloedneus of blauw oog sloeg. 'Al hoop ik dan wel dat de rest van eetpapier was.'

'Dit is serieus en jij maakt er een grapje van. Jij maakt van alles altijd een geintje.' Ze draaide zich om en liep naar haar kluisje.

'Sorry. Kan ik het hiermee goed maken?'

Ze draaide zich om en hij stak haar een polaroid-foto toe. Ze pakte hem aan en toen verstijfde ze.

Het was een foto van haar met een onbekend geel jurkje en ze had een arm om Jamie geslagen. Haar andere hand had ze in Jamie's blonde haar dat behoorlijk wild zat. Hij hief een leeg wijnglas op de foto naar de fotograaf en grijnsde breed. Zij lachte zelf ook en ze keek naar Jamie. Als ze niet beter zou weten, zou ze denken dat ze echt verliefd op hem was. 

'Ik ken dat jurkje niet,' stamelde ze, 'en ik kan me niet herinneren dat deze foto gemaakt werd.'

'Je vader moet hem in de toekomst gestolen hebben,' zei Jamie peinzend. 'In onze toekomst.'

Hij draaide de foto om, maar er stond niets op. Aan de randen was de foto een beetje vergeeld en ze vroeg zich af of je voorwerpen mee mocht nemen uit andere tijden. Niet dat ze dat zou doen. Voor wie zou ze ook iets mee moeten nemen? Jamie en Alex waren zelf tijdreizigers, haar vriendinnen zouden flauwvallen en gek worden waarschijnlijk. Carly zou eerst gek worden en daarna flauwvallen, Iris zou haar schouders ophalen en vragen of Isa 'haar pilletjes wel genomen had'.

Kende haar vader de enige toekomst of niet?

Ze pakte de foto uit zijn handen en schoof hem samen met het enige velletje van de brief in haar kontzak. Net op tijd, want toen kwamen haar vriendinnen aanstormen.

'Heb je koffie?' vroeg Iris vrijwel meteen. 'O, hoi Jamie.'

Isa kleurde een beetje. 'Hij koopt heus niet elke keer koffie, hoor. Ik kan bovendien prima mijn eigen koffie betalen.'

Iris grinnikte. 'En toch moet je er gebruik van maken. Jamie vindt het vast niet erg, toch?'

'Jamie vindt het wel erg,' bromde Isa voor de jongen iets kon zeggen. 'Ik wist niet dat je zo'n geldwolf was, Iris. Bovendien kun jij ook zelf koffie kopen. Ik wist niet dat je afhankelijk wilde zijn van een ander. Ik dacht dat jij altijd zo prat gaat op het feit dat je niets hoeft van een jongen. Waarom zou alles dan anders zijn voor mij, Iris? Omdat ik een vriendje met geld heb? Ik wil niet afhankelijk zijn van hem!' 

Toen draaide ze zich om en beende weg. Ze hoorde Iris nog zeggen: 'Ik hoef niets van jongens, want ik val op meisjes!' Isa negeerde die opmerking en ze draaide zich ook niet meer om. Het leek net of Iris jaloers was op haar, of ze het niet kon hebben. Maar dat was niets voor haar vriendin, want als er iemand niet jaloers was, dan was het Iris wel.

Ze beende naar buiten en negeerde het feit dat het behoorlijk fris was zonder jas en met alleen een dun truitje aan. Misschien had ze toch dat warme paarse vest aan moeten trekken vanmorgen.

'Isa! Ze meende het niet zo.' 

Carly kwam naar Isa toegelopen en ze ontweek zorgvuldig alle herfstbladeren waar het schoolplein mee bezaaid lag. Daar ontkwam je niet aan wanneer je school half in een bos stond.