De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

2. Ontbijten met je grote zus is heus niet altijd leuk

2. Ontbijten met je grote zus is heus niet altijd leuk

Ze was amper de keuken ingelopen toen de opmerkingen om haar oren vlogen.
'Jij trekt een blij gezicht.' Haar broertje Nick met ongekamde haren.
'Je bent dus niet opgehaald door aliens vannacht.' Alex met een grote grijns en een half pistoletje in zijn linkerhand.
'Wie is er opgehaald door aliens?' vroeg Nick verward.
'Niemand blijkbaar.'
'Isa, Alexander, schiet eens op. Wouter is al naar school!' bromde Livry.
'Wouter is niet naar school, die is trainen. Bovendien is mijn broer een grote opschepper.'  
Ze opende haar mond om wat te zeggen toen de achterdeur met een knal openging en er een gordijn van blond haar naar binnen vloog en dat bij Isa's zus Lauren hoorde.
'Ook goedemorgen, Lauren.'
'Wat kom je doen zo vroeg in de morgen?' vroeg Isa die Alex een duwtje gaf zodat hij een stukje opschoof op de bank en ze viste een pistolet uit de broodmand.
In het begin had ze zich totaal niet op haar gemak gevoeld om met ongekamde haren en een hoofd zonder make-up aan het ontbijt te verschijnen. De rest van het gezin deed het niet, ook Alex en Wouter niet. Het haar van de tweeling hing bijvoorbeeld verdrietig naar beneden als er geen pot gel in zat en het gezicht van Bram was elke ochtend weer gekreukeld. Nu was ze het gewend dat Alex naast haar zat in zijn geruite pyjamabroek.
'Moet je kleding gewassen worden? Heb je geld nodig, omdat je alles uitgegeven hebt aan condooms en drugs?'
'ISA!'
Ze rolde met haar ogen toen ze het mes wild in de jampot stak en probeerde om Alex' lichaamswarmte te vermijden.
'Nu extra lekker: Crunchy aardbeienjam met stukjes glas. Probeer ook de andere variant: Met gesmolten bijen,' mompelde Alex zachtjes omdat ze de pot jam aanviel, maar niet zacht genoeg. Ze wist dat hij naar haar pols keek en ze probeerde zijn brandende blik te negeren, terwijl ze haar pols terug trok.
'Nou, wat kom je doen?'
'Isa, iets vriendelijker kan wel," zei Livry opnieuw, een waarschuwende toon in haar stem. 'Al ben ik ook wel benieuwd wat je komt doen, lieverd?'
Lauren staarde een moment verlegen naar de grond en Isa zuchtte, omdat haar zus de 'brave meisjestruc' weer eens inzette. Haar moeder trapte er elke keer opnieuw in en vandaag was geen uitzondering.
'Heb je wel genoeg geld voor eten?'
Laurens hoofd schoot omhoog en ze schudde langzaam haar hoofd. Livry reikte naar haar portemonnee.
'Mam, je bent gek,' mompelde Isa en ze negeerde de dodelijke blik die Lauren haar toewierp. 'Knettergek. Ga je dat ook voor mij ook doen als ik ga studeren volgend jaar? En voor Nick?'
'Jij kunt vast beter met geld omgaan,' zei haar moeder sussend.
'Als Lauren geld krijgt, dan mag ik vast wel geld om vanavond naar de bioscoop te gaan.'
Haar moeder schudde haar hoofd, terwijl ze haar oudste dochter de briefjes toestak. Gretig griste Lauren ze uit haar handen.
'Dus mij wil je geen geld lenen, maar haar wel?' vroeg Isa schamper. 'Misschien moet mijn zus eens wat minder make-up kopen. Of minder schoenen.'
Lauren keek haar woest aan. 'Schoenen zijn van levensbelang.'
'Foundation van MAC ook zeker?' Isa snoof en rolde nog een keer met haar ogen naar Lauren.
'Isa en ik wilden samen naar de film. Naar de nieuwe van Tom Hanks.'  Alle ogen richtten zich op haar en haar stiefbroer die naast haar zat. Isa klapte inwendig, omdat haar moeder fan was van Tom Hanks. Wist Alex dat of was het toeval?
'Waarom zou je met mijn zusje naar de bioscoop willen? Ze verklapt altijd het einde.'
'Helemaal niet!'
'Echt wel!'
'Niet!'
'Het is nog veel te vroeg voor gegil,' bromde Alex en hij glimlachte naar Livry. 'We willen wat meer samen doen buiten school als familieleden.'
Er werd dertig euro op tafel gelegd en Alex grijnsde zelfverzekerd alsof hij altijd al had geweten dat het hem zou lukken. Isa grijnsde van binnen en ze wist wat ze de volgende keer zou zeggen wanneer ze blut was. Lauren had haar 'ik heb geen eten meer' smoes, zij had Alex. Met een ruk schoof ze de bank achteruit waardoor haar stiefbroer er bijna af viel.
'Wat ga je doen?'
Ze gebaarde naar haar kleding en mompelde met volle mond dat ze zich ging aankleden.
'Je mag niet met volle mond praten,' zei Lauren met een brede grijns en Isa mompelde 'trut', maar alleen Alex leek het gehoord te hebben, want hij grijnsde. 
'Trut,' mompelde ze en aan de reacties te zien had alleen haar stiefbroer het gehoord, want hij grijnsde opnieuw.

Ze leunde op de vensterbank en keek toe hoe Alex de tuin uitreed met zijn rugzak op het bagagerekje voorop. Zelf had ze een zwart krat waar ze haar tas – en al haar afval – in gooide.
'Waarom fiets je nooit met hem mee?' Nick was achter haar verschenen en viste zijn fietssleutel uit de fruitmand. Dat was al een gewoonte toen ze nog met zijn vieren woonden  en het was blijven hangen. Bram werd er gek van en mopperde altijd dat het 'een fruitschaal was, geen schaal voor sleutels.'
'Hij is te blij in de ochtend.'
'Niet iedereen heeft een ochtendhumeur, zus. Ik zou maar gaan, anders kom je te laat!' riep haar broertje vanuit de tuin en na een blik geworpen te hebben op de klok boven het gasfornuis, realiseerde ze zich dat hij gelijk had.
Alex was alleen niet weg, hij stond vlak achter de poort en ze kon hem niet meer ontwijken toen hij haar stuur beetgreep. Ze probeerde hem te slaan, maar het zou geen indruk achter laten.
'Naar welke film gaan we?'
'Wat dacht je van niet? Als je me niet loslaat, duw ik je de bosjes in. Die zitten vol spinnen, teken, duizendpoten...'
Tot haar verbazing liet hij haar stuur los en bijna viel ze voorover door de onverwachtse beweging. Misschien was hij bang voor duizendpoten. Ze bleef stil staan, zo stil als een standbeeld. Alsof ze bevroren was.
'Doei!' Nick fietste zwaaiend langs hen heen en dat bracht haar weer bij haar positieven. Ze racete weg. Het was niet dat ze een hekel had aan Alex of dat ze zich voor hem schaamde. Ze was bang dat haar crush op hem weer op zou laaien als een plotselinge steekvlam.
'Je hebt nog geen antwoord gegeven. Naar welke film gaan we? Naar die van Tom Hanks? Als je geen antwoord geeft, besluit ik voor ons allebei.'
Ze draaide haar hoofd om en zag dat Alex naast haar was komen fietsen. Hij was zo iemand die geen handen nodig had aan zijn stuur. Daar was ze jaloers op, omdat zij het absoluut niet kon. De enige – en laatste – keer dat ze het geprobeerd had, was geëindigd op de EHBO met een bloedneus, een gebroken pols en een voortand zonder hoekje. De tandarts had de tand moeten plakken.
Hij had haar zien kijken, want hij liet een lachje zien waardoor haar knieën smolten en haar bloed op hol sloeg onder haar huid. De rest van de rit had ze geen woorden meer en op school kreeg ze een vreemde blik van haar vriendin Carly. Isa keek boos naar haar en liep toen naar binnen. 

Alex leunde tegen haar kluisje en ze trok verbaasd haar wenkbrauwen op. Zij gingen op school niet met elkaar om. Dat was niet anders nu ze een dak en een ouder deelden.

'We gaan vanavond pas naar de film,' zei ze, terwijl ze de jongen aan de kant duwde.
'En wij gaan mee. Schuif eens op, jij.' Iris, die haar kluisje schuin boven haar had en ook opgedoken was, duwde haar zachtjes opzij. 'We zullen discreet zijn en alleen popcorn over jullie hoofden gooien als  er te luid gesmakt wordt.'
Ze was een van de weinige meisjes die Alex niet leuk vond en die niet over hem heen kwijlde als ze hem zag. Maar Iris was sowieso nooit onder de indruk van jongens, omdat ze op meisjes viel. 
'O ja?' Alex keek haar aan en toen naar zijn stiefzusje. 'Waarom weet ik daar niets van?'
'Negeer haar,' mompelde Isa, terwijl ze haar kluisje opengooide en de juiste boeken begon te zoeken.
'O, nee, echt niet.' Iris schudde wild met haar blonde haren. 'Wij gaan gewoon een rij achter jullie zitten om ervoor te zorgen dat jullie niet zoenen of zoiets.'
'Hij is mijn stiefbroer!'
'Die kun je best zoenen, want hij is geen familie van je. Hij is net zoveel familie als ik ben,' zei ze schouderophalend
'Jij bent meer familie dan hij.' Isa schudde haar hoofd. 'Jullie wagen het niet om mee te gaan.'