De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

49. Jamie de levende regenboog, nu in het theater

49. Jamie de levende regenboog, nu in het theater

Roman drukte af en gaf de foto aan Alex die naast Isa was komen staan. Hij had haar masker in zijn andere hand. Zijn eigen masker had hij nog altijd op. 

'Wil jij er ook op?' vroeg Roman enthousiast aan Alex die zijn schouders ophaalde en knikte. 

'Cool! Jij in het midden.' Hij wees naar Isa.

Jamie sloeg een arm om haar schouders en Alex stond alleen een beetje stijf tegen haar aan.

'Lachen! Cheese!'

Isa lachte als een boer met kiespijn. Dit keer gaf hij haar de foto en zei dat ze er een minuut of zoiets mee moest wapperen. Zwijgend deed ze het, terwijl Roman verder ging. Ze zocht naar iemand die op de foto's leek die altijd in de gang hadden gehangen. De foto's van Resse. Hij leek er niet op.

'Ik zie niemand die in de verste verte op hem lijkt,' mompelde ze. 'Misschien steelt hij de foto's niet nu, maar op een ander moment.'

'Of iemand anders doet het,' zei Alex. 

Isa knikte. 'Dat zou ook goed kunnen. Hij weet misschien wel dat we hem zoeken.' 

'Ik weet niet of je vader zo slim is, Isa,' zei Jamie zachtjes. 'Misschien zien we hem ook wel niet, omdat hij inmiddels overleden is.'

'Waarvan we niet weten of het zo is.' 

Jamie knikte zuchtend. 'Iedereen denkt dat hij dood is, maar niemand heeft er een bewijs voor. Maar je zei zelf dat je vader niet iemand was die je moeder zoveel verdriet zou kunnen doen.'

Hij pakte haar gele tasje en stopte de foto's erin.

'Ik weet niet,' zei ze bitter. 'Misschien is hij toch wel zo iemand. Ik ga wat te drinken halen.'

Ze liet de jongens achter, terwijl ze zich naar de bar worstelde door de menigte. Ze wilde niet weten wat er in de twee drankjes zat die ze gedronken had. Ze voelde zich een beetje duizelig. Al kon ze zich niet voorstellen dat ze achter de bar alcohol schonken op een schoolfeest. Misschien alleen voor de mensen boven de achttien en dat waren er niet zoveel. Iemand moest aan de drankjes alcohol toegevoegd hebben en dat zelf hebben meegebracht.

Ze vroeg om een cola en kreeg dat toegeschoven van de barman toen er een blonde jongen naast haar opdook. 

'Hoi,' zei hij met een brede grijns. 'Vind je het ook zo'n saai feestje?'

Ze haalde haar schouders op. 'Ik ben er pas net, dus ik kan er niet zoveel over zeggen.'

Ze speurde nog steeds de ruimte af op zoek naar een teken van haar vader. Het maakte het niet gemakkelijker dat veel mensen wel maskers droegen. Jamie was inmiddels aan het dansen met Suzie. Alex keek toe met zijn armen over elkaar.

'…Vind je niet?' De jongen stootte haar heel zachtjes.

'Sorry, wat?'

'Dat dit feest wel een beetje pit kan gebruiken. Beetje hebben?' Hij hield een klein flesje omhoog. 'Wodka, echte Russische. Niet dat spul dat je hier in de slijterij kunt kopen.'

Isa kneep wat harder in haar glas. 'Nee, dank je.'

De jongen grijnsde breed. 'Ik ben Q trouwens. Een vriend van Jamie. Of Jamie is een vriend van mij, het is maar net hoe je het bekijkt.'

'Q?' vroeg ze verbaasd. Wie had er nu een voornaam van één letter?

'Eigenlijk Quinten, maar zo noemt niemand me. Iedereen noemt me altijd Q.'