De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

30. Operatie Bolhoed en Mister Pickles

30. Operatie Bolhoed en Mister Pickles

Zijn stem had zo zelfverzekerd geklonken toen hij het gezegd dat ze die dossiers gingen stelen. Hij had het gezegd alsof hij zeker van zijn zaak was, maar het was Jamie. Die was altijd zeker van zijn zaak.

Nu trok ze haar donkergrijze laarsjes aan, dat vond ze donker genoeg. Toen opende ze haar deur en keek meteen naar haar moeders deur. Het licht was uit, een teken dat ze sliep.

Ze sloop over de overloop naar Nicks kamer en opende heel zachtjes de deur. Haar broertje was in een diepe slaap en ze zag alleen een paar plukken haar op zijn hoofdkussen.

Bij Wouter durfde ze niet te gaan kijken.

Toen gleden haar ogen naar Alex' deur die op een kier stond. Hij had niets meer gezegd over die middag en zelf was ze er ook niet op terug gekomen. Jamie had hem gevonden in de kleedkamer. Ze had best meegewild en Jamie had gegrinnikt voor hij had gemompeld dat 'het misschien niet zo'n goed idee was'. Hij had een punt.

Ze had wel geprobeerd om met hem te praten, om los te peuteren of hij misschien in de tijd gereisd was, maar hij hield het erop dat hij niet lekker geworden was. Er was iets in zijn stem, in zijn houding waarom ze hem niet geloofde. 

'Hier, Mister Pickles.'

Ze was niet eens verbaasd toen Jamie achter haar stond en haar een hoed overhandigde. Een bolhoed om precies te zijn.

'Toen je hier de eerste keer opdook…' begon ze.

Hij trok zijn wenkbrauwen op, maar zei niets. 

'… toen reisde je ook in de tijd. Wat had je toen van me gestolen?'

'Een sok. Sorry. Het lijkt wel of ik steeds je kleding steel, maar dat is puur toeval. Bovendien laten de meeste mensen het maar rondslingeren alsof het niets voorstelt. Kleding stelen is een eitje.'

Ze keek naar de hoed in haar handen en keek toen weer op. 'Waarom geef je me een hoed? En wat bedoel je in vredesnaam met Mister Pickles? Wie is dat?'

'Jij,' zei hij eenvoudig. 'Stop je haar onder die hoed zodat je eruit ziet als een jongen. Als een Mr. Pickles. Laat me je helpen.'

Hij greep iets te hardhandig met één hand haar staart beet en legde die bovenop haar hoofd. Daarna zette hij voorzichtig de hoed op haar hoofd. Hij rommelde wat met de hoed. Toen pakte hij het spiegeltje van haar bureau. Bekende ogen keken terug, maar zonder haar lange haar en met de rare bolhoed leek ze meteen iemand anders. Ze leek compleet iemand anders.

'We gaan die dossiers toch stelen? Waarom geef je me een hoed? En waarom in vredesnaam Pickles als achternaam? Serieus, Jamie? Meneer Augurk?'

'We moeten niet opvallen.'

'Dat geldt alleen niet voor jou,' zei een stem en ze keken op naar Alex die de kamer in kwam en sceptisch van Isa naar Jamie keek. 'Je ziet eruit of je in Rusland op vossenjacht gaat. En Isa ziet eruit of ze uit 1850 komt.'

Nu realiseerde Isa zich dat Jamie een bontjas droeg en dat het ding er behoorlijk zwaar, warm en vooral heel opvallend uitzag.

'Dat is typisch Brits,' zei Jamie toen. 

'Heh?' Alex keek de blonde jongen verward aan.

'Vossenjacht is typisch iets voor een Engelsman.'

'Je volledige naam is trouwens James Leopold Alexander Pickles, Isapisa.'

'Nee, ik ga mijn naam niet veranderen in zoiets belachelijks! We komen vast niemand tegen! Is het 's nachts soms verboden om in dat paleis te zijn?'