De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

47. Twintig oktober

47. Twintig oktober

Iris grinnikte. 'Ja, wanneer anders denk je? Vanmorgen was het toch echt twintig oktober op mijn kalender. Op die van jou niet?'

'Isa was vanmorgen gewoon een beetje bijziend,' zei Alex toen met een lachje en hij sloeg vriendschappelijk een arm om haar heen. 'Dat komt door de Mexicaanse Vogelpest.' 

Iris keek haar vriendin even bezorgd aan. 'Misschien moet je eens langs de opticien gaan dan om te vragen of je een bril nodig hebt.'

'Ik heb geen bril nodig, Alexander overdrijft.'

'Alexander nog wel, toe maar.'

Isa haalde haar schouders op. 'Dat is toch ook zijn hele naam? Hoe moet ik hem anders noemen?'

Haar vriendin grinnikte en mompelde toen: 'Je noemt hem nooit zo. Heb je al een masker voor vanavond? En een jurk? Zeg me dat je een jurk hebt!'

Isa keek haar vriendin vreemd aan. Iris stond niet bepaald bekend als een meisje dat veel tutte en zich bekommerde over wat ze aantrok. Het enige dat Iris boeiend vond was haar haarkleur, maar zeker niet wat Isa aantrok op een feestje.

'Ik trek wel een spijkerbroek aan of zo. Ik wist niet dat jij dit soort dingen belangrijk vond. Ik wist niet dat je een meisje geworden was.'

Iris giechelde. 'Ik wil gewoon dat Katy een goede indruk krijgt van mijn vriendinnen en niet dat ze jullie ook voor lesbiennes aan ziet en jaloers wordt.'

Isa keek haar vriendin niet-begrijpend aan. 'Ik zie de link tussen er niet leuk uitzien en lesbisch zijn niet helemaal.'

'Daar hoef je je bij Isa niet druk om te maken,' zei Jamie en hij duwde speels Alex' arm weg en sloeg toen een arm om Isa's middel heen, terwijl hij haar dichter tegen zich aantrok. Het was duidelijk speels bedoelt, maar ze voelde Alex aan haar andere kant verstijven.

'Nee, maar ik wil wel dat mijn date mijn vriendinnen leuk vindt. Jij vindt het toch ook belangrijk dat jouw vrienden Isa leuk vinden?' vroeg Iris en ze keek Jamie aan die grijnsde. 

'Ze zijn weg van haar, ook al kennen ze haar niet. Ik heb niet echt veel vrienden meer over, weet je. Sinds ik bekend ben, wil iedereen met me praten, mijn vriend zijn, maar mensen zijn nooit oprecht. Beroemd zijn is behoorlijk eenzaam.'

Jamie zweeg. Ze kon zich niet voorstellen hoe het was om bij iedereen te denken dat hij of zij alleen je alleen maar leuk vond, omdat je bekend was.

'Goed, ik moet naar mijn kluisje. Maar wij gaan zo winkelen. Ik ga Carly even zoeken en dan gaan we shoppen. Jij gaat mee, Isa.' Dreigend keek Iris naar haar vriendin.

'Ik wil ook wel mee,' zei Jamie toen. 

Isa gaf hem een por, maar Iris keek hem grijnzend aan. 'Je houdt van winkelen? Wow, je bent voor heel veel meisjes echt het droomvriendje. Het is jammer dat ik niet op jongens val.'

'En dat je niet van winkelen houdt,' bromde Isa. 'Kies maar wat uit, dan trek ik het vanavond wel aan.'

'Wat nu als ik een bananenpak voor je zoek? Of een elfenjurkje?' Jamie grijnsde op zo'n manier dat ze hem ervoor aanzag dat hij met het allerkortste jurkje voor haar thuis zou komen. 'Goed, ik ga mee als Alex ook meegaat. En je kunt mee, Alex, want je hebt geen voetbaltraining.'

Alex bromde wat. 

'Ik ga Carly zoeken. Over tien minuten bij de fietsenstalling!' riep Iris over haar schouders terwijl ze wegliep. 

Zodra ze ver genoeg was, siste Isa: 'Waarom kunnen we niet terug?'

Jamie haalde zijn schouders op.