De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

12. Talismannen

12. Talismannen

'Vertel ons meer over de tijdreizigers. Wanneer kun je door de tijd reizen? Dat je het geërfd hebt, snap ik. Maar hoe doe jij het?'

Hij glimlachte nog een keer. 'Ik moet jullie zoveel uitleggen, maar alles op zijn tijd.'

'Wat als we nu per ongeluk in de tijd reizen?'

'Per ongeluk gebeurt dat niet zo vaak. Misschien in het begin.' Hij wreef over zijn kin toen Alex gromde dat ze 'beginners waren', dat het hen zou kunnen overkomen.  'Je reist met een talisman, iets dat je mentor aan je geeft' Hij zweeg even en keek naar Isa. 'Normaal zou jouw vader dat dus doen, maar omdat hij er niet meer is, heb ik jou dat horloge gegeven.'

'Dat erfstuk van je opa?'

'Dat was verzonnen. Eigenlijk is het van jouw opa. Ik had het maar tijdelijk in bezit om aan jou te geven, maar je zou me voor gek verklaard hebben als je dat wist.'

'Ik vind niets meer gek,' mompelde ze, maar hij ging er niet op in en stond op, terwijl hij zijn cola neerzette.

'Ik heb ook nog iets voor jou, Alex.'

'Ook een erfstuk van mijn opa?'

Hij schudde zijn hoofd, terwijl hij een lade van de ladekast opentrok en erin rommelde tot hij vond wat hij zocht en triomfantelijk een oorbel met groene steen omhoog hield.

'Een oorbel. Mijn talisman of hoe je het noemen wilt, is een oorbel. Zij krijgt een oud horloge, ik een oorbel. Had dat niet andersom gekund?'

Jamie schudde zijn hoofd. 'Nee, dat kan niet.'

Hij greep Alex' hand, liet de oorbel erin vallen en kneep hem dicht. 'Je moet niet zo zeuren. Je bent geen twee meer en niemand lacht je uit, omdat je een oorbel in je zak hebt. Dan zeg je gewoon dat die van je vriendinnetje is en dat je hem vond bij het opruimen van je slaapkamer.'

Alex werd rood en verbaasd keek Isa haar stiefbroer aan, omdat ze hem nog nooit rood had zien worden tijdens de lessen. Daarbuiten ging ze nauwelijks met hem om. Nu zag ze hem meer dan haar lief was, omdat ze in één huis woonden.

Alex mompelde dat hij geen vriendinnetje had, maar Jamie leek het niet te horen, omdat hij naar buiten keek. Ze vroeg zich af wat hij daar zag, behalve donkere bossen. 

'Jij weet het al dus drie jaar,' zei ze en hij knikte. 

'Ben je in het verleden geweest?'

'En in de toekomst. Tijdreizen beperkt zich niet tot het verleden, ook al denkt iedereen dat. Ik kan de toekomst zien, al zijn er natuurlijk altijd meerdere. Je weet nooit wat de juiste toekomst is, iedereen maakt andere keuzes.' Hij glimlachte en keek naar de andere twee. 'Mensen denken dat het lot het bepaalt, maar dat is helemaal niet waar. Het lot wil ons alleen een handje helpen.'

'Dus jij weet welke keuzes je het beste kunt maken?'

'In mijn eigen leven? Nee. Ik kan niet in mijn eigen toekomst reizen en ook niet in mijn verleden. Ik kan het bij iemand anders alleen als ik iets bezit van hem of haar dat uiterst dierbaar is.'

'Dus je kunt terug in mijn leven? Kun je dan ook de dingen rechtzetten? Zoals voetbalwedstrijden die ik verloren heb?' Ze hoorde de gretige toon van Alex. Waarschijnlijk hoopte hij dat hij op die manier eens de beste speler van team was.

'Ik kan het verleden niet veranderen,' zei Jamie met een lachje. 'Nooit.' Hij hapte even naar adem en zweeg even, terwijl hij na leek te denken. 'Ik zal jullie laten zien dat jullie in de tijd kunnen reizen en hoe, maar nu nog niet. Het vergt tijd en voorbereiding. Jullie ouders worden woest als jullie de hele nacht wegblijven.'