De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

38. Een emmer op je hoofd

38. Een emmer op je hoofd

Ze kreeg een emmer op haar hoofd toen ze zich in de bezemkast wurmde. Het was een doffe plok van plastic dat contact maakte met een schedel van botten.

Ze hoorde gegrinnik.

'Je waagt het niet om me uit te lachen, Jamie Linners. Geelhaartje.'

Ze kon niet zoveel zien in de bezemkast, omdat het nogal donker was. Maar ze wist dat hij er was. Ze rook zijn geur. Ze voelde zijn warmte, omdat de kast nogal klein was en ze half tegen hem aan stond. 

'Wat wil je hier gaan doen? Wat voor leuks kun je doen in een bezemkast vol met stinkende moppen?'

Hij grinnikte opnieuw - ze hoorde hem in elk geval geluid maken en dat leek op grinniken. 

'In elk geval kunnen we ons verstoppen voor leraren en conciërges.' 

'Wat als die een mop nodig heeft? Of een emmer?' 

'Deed het zeer?' vroeg hij en ze voelde hoe zijn vingers voorzichtig over de beurse plek gleden. Het was een vreemd gevoel. Misschien omdat het Jamie was. 

'Ja, het deed zeer, ja.'

Ze zwegen een tijdje in de benauwde bezemkast en Isa dacht aan alle films die ze gezien had en waar ze een zelfde soort kast indoken. Het eindigde altijd hetzelfde. 

Zou het in de film-bezemkasten ook naar schoonmaakmiddel ruiken of werd daar van tevoren nog even een luchtverfrisser tevoorschijn gehaald? Ze had er nooit bij nagedacht wanneer ze dat soort scenes keek, samen met haar vriendinnen. Carly ging spontaan zwijmelen, terwijl Iris met haar ogen rolde en iets bromde over dat het 'oneerlijk was, omdat het altijd heterostelletjes waren'. Ze had een punt natuurlijk. Het was ook niet eerlijk.

'Zijn zoenscenes raar om te spelen?' vroeg ze tenslotte.

'Zoenscenes? Waarom vraag je dat ineens?' Ze hoorde de geamuseerde toon in zijn stem. 

'Weet ik veel. Ik dacht aan zoenende mensen in films.'

'Ze zijn de eerste keer wel even gek, maar nadat je voor de tweehonderdste keer doet alsof je je tegenspeelster gepassioneerd zoent, wordt het vooral erg melig. Er zit geen romantische noot bij, hoor.' 

Ze probeerde zich om te draaien en tikte daarbij een bezem aan die tegen haar arm viel en ze kon een kreet van pijn niet onderdrukken. 

'Waarom staan we eigenlijk in die verdraaide kast? Praten kunnen we ook in de kantine of in het fietsenhok voor mijn part, maar waarom in een kast, Jamie?'

Ze greep de deurknop beet, maar hij gaf niet mee. Ze duwde tegen de deur, maar er gebeurde niets. 

'Isa.' Zijn stem was zacht, rustgevend alsof hij het tegen een nerveus hondje had. Een nerveus meisje.

'Opgesloten zitten in een bezemkast waar je je kont niet kunt keren met je 'vriendje'. Dat is niet mijn idee van het eerste uur leuk doorbrengen.'

Ze viste haar mobiel uit haar zak en prikte daarbij Jamie met haar elleboog. 

'Ik wist niet dat we opgesloten zouden raken,' zei hij zachtjes. 'En ik wilde wel degelijk iets leuks doen.'

'O, ja? Wat dan?'

Hij draaide haar om, zodat ze hem aan kon kijken. Hij legde haar mobiel op één van de planken aan de muur. 

'Dit,' was het laatste voor hij haar zoende, voor hij zijn lippen op die van haar drukte.