De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

21. Een doodgewone bom met een kort lontje

21. Een doodgewone bom met een kort lontje

Het was een andere tijdreiziger. Dat besef danste rond in haar gedachten. 

'Gaat het?' Ze keek naar beneden, naar de arm van Jamie die om haar middel lag. Toen knikte ze.

'Waarom moesten we nu ineens zo gehaast weg? Was je bang dat de andere Jamie je zou zien?' vroeg Alex.

Het was een moment stil en ze hoorde alleen de wind om haar hoofd gieren. Alex had niets gezien. 

Jamie knikte. 'Ik was bang dat iemand anders me naar het podium zou duwen en dan waren de rapen echt gaar geweest. Dat zijn ze nu al, maar dat kan ik wel oplossen.'

Ze slikte bij de gedachte dat de jongen in de problemen zat. 'We kunnen je helpen.' 

Hij keek haar aan en schudde toen zijn hoofd. 'Nee, dat kun je niet, Isa. Maar dat is niet erg. Jullie zullen niet voor de Raad hoeven verschijnen. Ik klets me er wel uit zoals ik dat altijd doe.' Hij glimlachte naar haar, maar er was iets anders aan zijn lach.

Zijn ogen deden niet mee. 

Hij loog.

'Laten we naar huis gaan. We hebben genoeg opwinding gehad voor vandaag. De rondleiding door het Blauwe Paleis moet maar even wachten. Nu moeten we hopen dat niemand de auto gestolen heeft. Dat gebeurt soms.'

De auto stond er nog en Isa klom over de passagiersstoel naar de achterbank. Ze verwachtte dat Alex voorin ging zitten, maar hij schoof zwijgend naast haar op de achterbank.

Jamie draaide het sleuteltje van de auto om en de motor kwam brullend tot leven. Hij trapte het gaspedaal in. 'Zal ik nu een zak over mijn hoofd trekken zodat jullie elkaar af kunnen lebberen? Houden jullie je kleding aan? Of in elk geval tot ik er niet meer bij ben.' Hij keek Isa aan in de achteruitkijkspiegel. 'Ik weet hoe het werkt, hoor. Ik heb ook weleens een vriendin gehad.'

'Net in de toekomst nog,' zei Alex met een brede grijns. 'Als ik me niet vergis, stond je net nog Suzie af te lebberen.'

De jongen voorin schudde zijn hoofd. 'Dat was ik niet. Dat was een verlopen versie van mezelf. Ik wil echt geen relatie met Suzie en ik wil al helemaal geen dronken, verlopen acteur zijn.'

Jamie klikte net zijn gordel vast toen Isa vroeg: 'Hoe laat is het?' 

'Te vroeg om naar huis te gaan voor jullie,' was Alex' antwoord die zijn mobieltje uit zijn zak gehaald had en het omhoog hield. 

Jamie kon niet kijken, omdat hij zich moest concentreren op de weg, maar Isa keek op het schermpje. 'Half tien,' las ze hardop voor. 'Dat is vroeg.'

'Dat valt wel mee,' bemoeide Jamie zich ermee. 'Al is het misschien wat vroeg om terug te komen van een film, maar we kunnen heus wel een smoes bedenken. Je werd ziek…'

Ze schudde haar hoofd. 'Dan is mijn moeder bezorgd.'

'De film was uitverkocht,' opperde Alex, maar ze schudde haar hoofd.

'Heb je een betere oplossing?'

'Jullie zijn naar de kroeg geweest.' Alex grijnsde en ze schudde opnieuw haar hoofd. 'Bang dat je moeder boos wordt omdat haar geliefde dochter in de kroeg rondhangt en dronken wordt? Is ze bang dat je in zeven sloten loopt, ook al zijn je vriendje en je stiefbroer erbij?'

Isa snoof. 

'Heb je een betere suggestie?'

Ze had geen betere oplossing. Jamie nam opnieuw de duizelingwekkende weg vol bochten terug en een halfuur later stonden ze stil voor Isa's en Alex' huis.