De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

9. Het chocolademelkmonster in de wc

9. Het chocolademelkmonster in de wc

 Ze keek Carly verbaasd aan. 'Hoe weet jij trouwens dat hij een sportauto heeft?'

Carly zwaaide met haar telefoon alsof dat het bewijs in een moordzaak was. Isa trok de telefoon uit haar handen en zag meteen de foto. Jamie leunde ontspannen tegen een dure sportauto, terwijl hij een sigaret vasthield. Het was maar goed dat ze hem niet echt hoefde te zoenen. Hij zou ongetwijfeld naar asbak smaken. Een tijdreizende asbak.  

'Wie zegt dat dat zijn auto is?'

'Ik,' zei Carly en ze pakte haar telefoon terug. ’Geloof me nou maar: Die jongen kan zich dat wel veroorloven na Two Teeth, net als jou mee uit eten nemen of zoiets. Dit is geen vriendje die nooit geld heeft.'

Ze opende haar mond om te zeggen dat het allemaal verzonnen was, maar dat kon ze niet. Er kwam alleen een hoog piepgeluidje uit haar keel, maar haar vriendinnen leken het niet te merken. Iris had zojuist ontdekt dat ze haar huiswerk voor Engels vergeten was en trok een gezicht, terwijl ze een paar vloeken eruit gooide. 

Isa was blij met de afleiding. Door haar leugens had ze een rotgevoel in haar maag. Ze had er een hekel aan om te liegen en helemaal tegen haar vriendinnen. Die zouden haar nooit meer vertrouwen als ze dit wisten. Bovendien had ze geen idee of Jamie boos zou worden als ze iets zou vertellen. Dit idee was in een opwelling ontstaan, eruit geschoten omdat hij Suzie zo lastig vond. Geen van beiden had dit kunnen voorzien. Al had Jamie het misschien moeten verwachten, omdat hij ervaring had met de roddelpers, maar zij niet. Sinds wanneer geef jij om wat Jamie vindt?

'Isa zit nog alleen, ga maar naast haar zitten.' Hij liep in de richting van haar tafeltje en ze hoorde een klasgenoot achter haar heel zachtjes fluisteren: 'Hij kent haar toch al', gevolgd door gelach. Voor de tweede keer in nauwelijks een uur wilde ze in een gat in de vloer verdwijnen. Ze zou dan wel een groep brugklassers de stuipen op het lijf jagen, maar dat was beter dan dit. Of dat tijdreizen! Het zou geweldig zijn als ze nu kon verdwijnen in het verleden. Misschien was dat nog wel beter dan het gat.

'Had je niet in een andere klas kunnen zitten?' snauwde ze ter begroeting. 

'Hier kan ik ook echt wat aan doen,' mompelde hij en hij hief zijn handen op. 

'Jij bent Isa’s vriendje dus. Dat had je me ook weleens kunnen vertellen, Jamie Linners.' Iris had zich omgedraaid, de lerares negerend. 

'Draai je om en houd je mond.' Isa siste het tussen haar tanden door, maar Iris was niet van plan om naar haar te luisteren.

'Je bent negentien en verliefd op een meisje van zestien. Waarom? Je kunt elk meisje krijgen.'

Van je vriendinnen moet je het hebben.

'Dat wil ik alleen niet,' zei hij zachtjes en hij was zo overtuigend dat ze een moment dacht dat hij het meende, maar dat kon niet. Hij was gewoon een goede acteur, dat was alles.

Iris was even stil, ongewoon voor haar doen.

'Iris, Carly en Isa, aan het werk. Dat geldt ook voor jou, meneer Linners. Dat je bekend bent, wil niet zeggen dat je een voorkeursbehandeling krijgt. Hier ben je gewoon een leerling en niets meer dan dat.' 

Carly keek verstoord op van haar boek en schrift. 'Ik deed niet eens wat.' 

Was het beroemd zijn een aantekening in zijn leerlingendossier of keek mevrouw Ruiters naar films over tienervampieren? Haar lerares Engels was niet zo oud als de meeste leraren, maar het bleef raar. Het was net zoiets als bij ouders. Too much information.

'Isa, doe je mond dicht. Dit staat niet zo charmant,' mompelde een jongensstem naast haar.

In de pauze slenterden de drie vriendinnen naar de kantine met Jamie in hun kielzog. Isa voelde zich aan alle kanten bekeken. Ongetwijfeld wist de hele school nu wie Jamie was.