De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

One Shot: Het sprookjesfeest van Isa, Alex en Jamie

Dit stukje had ik ook al in mijn NaNoWriMo-boek gezet, maar bij deze ook hier, omdat het een one-shot is van dit verhaal. Sorry voor de mensen die nu 2 mails van me hebben met hetzelfde stukje. ;-)

Let niet op de kromme fouten en zo. :-) Misschien gaat het in mijn verhaal verschijnen, misschien ook niet. Alleen niet in deze variant waarschijnlijk. 

Het is een verslagje van mijn eigen sprookjesfeest van gisteravond, maar dan iets anders en vanuit Alex, Isa en Jamie. Een beetje realiteit, een hoop fictie.

***

’En?' Jamie draaide een rondje, een brede grijns op zijn gezicht.

'Wow, je ziet eruit...' Begon Isa.

'... Als een drag-queen,' voegde Alex toe. 'Weet je wel zeker dat je mannelijk bent?'

Jamie snoof. 'Aan dat soort mensen zie je dat ze man zijn, Alexander. Jij ziet eruit als een drag-queen.’

Alex rolde alleen maar met zijn ogen en staarde een beetje sip in de spiegel. Hij keek naar de lange witte jurk met een brede hoepelrok. ’Dit doe ik echt niet aan.’

Jamie grinnikte. Hij droeg zelf een lange rode jurk, ook met een hoepelrok. Hij had een zwarte pruik opgezet. Hij had zelfs mascara en eyeliner op. Isa was jaloers op zijn make-up kunsten. Zelfs zij kon het niet zo goed.

’Nou, hoe zie ik eruit?’

’Als een vrouw,’ zei Isa geschokt. ’Waarom zie je er vrouwelijker uit in een jurk dan ik?’ 

Jamie grinnikte. ’Omdat ik de echte diva ben. Ik ben Jamie Lines, voormalig vampier en de huidige Queen of Hearts.’

Isa rolde met haar ogen en gaf hem een por. ’Houd je mond, jij!’

’Heb jij het adres?’ Jamie draaide zich om naar Isa die het papiertje omhooghield. ’Spoorstraat 25  hs. Wat betekent B?’

Isa rolde met haar ogen. ’Dat er blijkbaar nog een A is, wat anders?’

Jamie hees zijn rok op om te voorkomen dat het ding in een plas terecht zou komen. Isa keek somber naar boven en ze was er vrij zeker van dat haar make-up uit zou lopen. Ze had het idee dat ze eruit zag als een kleuter die de make-up van haar moeder gevonden had, dat ze een kleurplaat was met alle felle kleuren. De feloranje pruik en de overbekende hoed van de Mad Hatter die zij was, maakten het er niet beter op. Ze had zich eigenlijk niet willen verkleden, maar ze had zich over laten halen door Jamie die het maar wat grappig vond om zich te verkleden. Hij was natuurlijk niet voor niets een acteurs en die vonden het over het algemeen maar wat leuk om zich te verkleden en een ander persoon te zijn.

’Waarom heb ik me door jou over laten halen?’

’Ach, Isapisa. Dit is toch leuk?’

’Dit is helemaal niet leuk, Linners! Het enige dat leuk is, is om jou belachelijk te zien in een jurk.’ Ze gniffelde gemeen, terwijl ze terug dacht aan alle blikken die Jamie toegeworpen had gekregen in de trein. Een jongen had zelfs geprobeerd om te flirten met Jamie, het ultieme bewijs dat hij er nogal vrouwelijk uitzag. 

’Dit is hilarisch. Je vindt het in elk geval grappig dat ik een jurk aan heb.’

’Nou, ik vind het vooral grappig omdat jij een jurk draagt en op een vrouw lijkt. Zoveel dat jongens zelfs met je flirten.’

Jamie gaf haar een por. ’Lach niet om arme acteurs die een jurk dragen.’

’Je wilt zelf die jurk dragen, Jamie. Nu moet je niet zielig gaan doen.’

Ze trok het papiertje weer uit zijn handen en hij grinnikte. 

’Nou, de Spoorstraat dus. Ken jij deze buurt?’

’Nee. Jij?’

’Jeetje, Isa, je woont hier al je hele leven en je kent deze buurt niet.’ Hij grinnikte nog een keer toen ze iets onverstaanbaars bromde. ’Gebruik maar de kaartenfunctie op je telefoon.’

Met die woorden boog hij zich naar haar toe en plukte de telefoon uit haar zak. Zijn telefoon. Dat was hoe ze het ding nog steeds zag: Als zijn telefoon.

Met de kaartenfunctie stonden ze binnen tien minuten voor de deur en ze hadden nog 2 minuten over. Isa veegde wat zweet van haar voorhoofd toen ze naar het meisje achter de receptiebalie glimlachte. Het meisje had prachtige make-up aan de zijkant van haar oog en knalrode glitter lippenstift. Glimlachend zei ze: ’Ik neem aan dat jullie hier ook voor het sprookjesfeest zijn? Ik ben Gia. Jullie krijgen allemaal een consumptiebon en een drankje.’ Ze overhandigde een rood drankje met een lichtgevend ding erin dat nog het beste kon worden omschreven als een ijsblokje dat rood knipperde. 

’Het feest is daar,’ zei ze, wijzend naar de grote hal waarvan de deuren openstonden. Isa kon nog net een meisje zien dat verkleed was als Elsa uit Frozen. 

’Mag ik jullie namen trouwens nog even?’

’Jamie Linners,’ zei Jamie toen. Het meisje keek even verward toen hij zijn mond opendeed voor ze begon te tikken op de laptop. Waarschijnlijk kwam ze wel vaker acteurs tegen die verkleed waren als vrouw. Dat was ook heel erg normaal natuurlijk.

’Isa Hart en Alex Visser,’ vervolgde hij zijn zin. 

Alex snoof en verschoof één van de vampiertanden die hij in had. Jamie had hem niet zover gekregen dat hij naar buiten gegaan was in de witte hoepeljurk. Uiteindelijk had Jamie gesnoven, Alex een setje vampiertanden en een spuitbusje glitter aangereikt en gebromd: ’Ga dan maar als vampier.’

’Waarom de glitter?’

’Vampiers glitteren tegenwoordig,’ had Jamie met een uitgestreken gezicht gezegd. ’Behalve Alec dan, die glittert niet.’

Isa gaf hem snuivend een duw. ’Houd jij je mond maar gewoon.’

’Wat nu als ik nuttigs toe te voegen heb? Mag ik dan wel wat zeggen?’

’Vooruit dan maar,’ zei ze langzaam. ’Alleen dan mag je je mond opendoen, maar verder niet.’

Alex grinnikte. ’Jullie zijn net een getrouwd stel weet je dat. Jullie lijken wel twee volwassenen die getrouwd zij n voor veertig jaar en niet met of zonder elkaar kunnen.’

Alex grinnikte hardop. 

Ze liepen de grote ruimte in waar het wemelde van sprookjesfiguren. Isa zag nog een Elsa, een paar vampieren, een sneeuwwitje die naar iedereen glimlachte. Een boze heks met een mandje vol appels, een Minnie Mouse, een paar tovenaars die zo uit sprookjes weggelopen konden zijn, maar die ook zo uit de Harry Potter boeken gekropen konden zijn. Het meest hilarische was dat sommige karakters een mobieltje of camera in hun handen hadden wat er totaal niet bij paste en wat nogal apart was. Isa grinnikte om een vrouw in een hoepelrok die met een iPhone rondliep. Het was zo niet passend dat het nogal raar was om zo iemand met een telefoon te zien rondlopen.

’Kijk eens omhoog,’ mompelde een stem in haar oren en Isa keek omhoog. Ze zag de rode ballonnen boven zich en ze zag hele kleine sneeuwvlokjes die uit de lucht dwarrelden op hun hoofden. Ze kwamen op Isa’s bruine haar, op Jamie’s zwarte pruik en op Alex’ haar. 

’We hebben trouwens alledrie donker haar,’ zei Jamie toen met een grijns, terwijl hij de pruik af deed en hem uitschudde. 

Het zag er meteen idioot uit: Jamie zonder pruik, maar in een jurk. Het zag er gewoon belachelijk uit, maar Isa was niet van plan om dat te zeggen. En het was ook zo iets voor Jamie, het was volkomen logisch voor hem om te doen. Het was Jamie ten voeten uit.

Tussen de mensen liepen de Roodkapjes, de mensen van de catering die allemaal een rode cape droegen en zo herkenbaar waren voor de andere mensen.

Niet iedereen had zich helemaal aan het thema gehouden, maar dat maakte niet uit. Isa schudde nog wat sneeuwvlokken uit haar haren. Het ging om het plezier en dat zat in elk geval aan het begin van de avond al goed.